vrijdag

Manuela (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, mei 2009)

Jullie zijn natuurlijk benieuwd hoe het met mij gaat. Welnu, ik ben een wrak.
Mijn schouder doet pijn als ik serveer en mijn heup is pijnlijk als ik beweeg. Als ik niet beweeg, krijg ik last van mijn onderrug en uitstraling naar mijn rechterkuit. De ingegroeide grote teennagel van mijn linkervoet doet eigenlijk bijna altijd zeer en voor een sprintje van een meter of drie, vier heb ik meestal net voldoende lucht.
Ik vind mijn dochters hypochonders.

Vorige week zat ik na een zware training van onze - fysiek nog iets zwakkere - tennisleraar aan de bar te praten met een mij onbekende barkeeper. Zo af en toe heb je dat, dat je ZTC-leden tegenkomt die je nog niet kent, hoewel ze soms al een paar jaar lid zijn.
Van die typische kennismakingsvragen en -antwoorden zaten we uit te wisselen: "hoe heet je, waar woon je, wat doe je, zullen we samen dubbelen tijdens het Zuilen Open?" Dat zullen we.
Normaal maak ik altijd een sterkte-/zwakteanalyse van mijn potentiële partner, maar dit keer was Remco's (de barkeeper heette Remco) opmerking dat hij goed kon voetballen voor mij voldoende, ondanks de 8-8 op zijn pasje. Zoals bekend kunnen goede voetballers altijd tennissen. De uiterste inschrijvingsdatum naderde snel, dat scheelde ook.
Een paar dagen later gingen we samen een balletje slaan. Nadat ik bij het inslaan had geconstateerd dat Remco een aardige bal sloeg, gingen we een setje spelen. Dat was althans de bedoeling. Bij het tweede punt had mijn rug al geen zin meer. Omdat ík nog wél zin had, gingen we door. Serveren werd lastig, dat was dan jammer. Een backhand slaan deed wat zeer, maar daar kun je omheen lopen. Lopen ging ook niet zo goed meer. Het vervelendst was eigenlijk dat het pijn deed als ik een forehand sloeg. Dan moet je stoppen.

Aan de bar smeerde Remco de Manuele Fysio de inhoud van zo'n geel zakje over mijn ontplofte spieren, waarna ik hem monter meedeelde dat het al een stuk beter ging.
"Wacht maar tot morgen" en "je kunt morgen om half negen in mijn praktijk terecht" waren zijn opbeurende antwoorden.
"Morgen is het al een stuk beter", zei ik.
De volgende morgen lag ik te zuchten en te steunen op zijn behandelstretcher, terwijl en omdat hij mijn rug uit elkaar stond te trekken. De buik- en rugspieroefeningen kunnen ook weer uit de kast.
Evengoed is het best wel handig, een manueel therapeut als dubbelpartner. Ik ben nog op zoek naar een (sensuele) masseuse als mixpartner. Manuela!