maandag

Waarom? Daarom!

Waarom zou ik me iets aantrekken van de muzikale voorkeuren van Henk?
  • Want Wantwant is lekker

  • Want Wantwant rockt

  • Want Wantwant's Heleen heeft een onweerstaanbaar refrein

  • Want Wantwant bewijst dat zingen in het Nederlands niet truttig hoeft te zijn

  • Want http://www.wantwant.nl/

vrijdag

De Videoanalyse (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, september 2009)

Al een aantal keer heb ik onze tennisleraar gevraagd, of hij videobeelden van mijn tennislessen wil maken. Nee, ik ben niet masochistisch, maar ik denk wel dat ik er een hoop van kan leren. Ik wil wel eens zien hoe mijn forehand, backhand, service, volley en smash eruit zien. Maar ik ben vooral benieuwd naar mijn voetenwerk, of eigenlijk naar het gebrek daaraan. Helaas wil Remco (de tennisleraar) niet investeren in mijn potentiële lichtvoetigheid en stelt hij de aanschaf van een nieuwe - de oude is kapot - camera nog steeds uit.

Regelmatig zie ik op televisie prachtige slow-motions van het onderstel van de man met het meest briljante voetenwerk ooit; Roger Federer. Die jongen zweeft over de baan en staat negenennegentig van de honderd keer goed voor/achter de bal en dan is het slaan van een meesterlijke forehand een makkie, tenzij hij ruimte maakt voor een backhand. Dan is een backhand een eitje. In theorie.

Nou is Federer ook maar een mens, want tijdens de finale van de U.S. Open kreeg hij vreselijk op zijn donder van een van de commentatoren van Sporza (VRT). Roger moest van Carl Maes ophouden met het slaan van hoge backhand-topspinballen op de forehand van Juan Martin Del Potro, want die knalde Juan genadeloos weg. Helaas zijn genieën eigenwijs en luisterde Roger niet naar Carl. Dat werd zijn ondergang.

Maar goed, het voetenwerk van Roger Federer dus. Ik vermoed dat ik daar niet bij in de buurt kom, maar wat doe ik dan wel op de baan? De eerstvolgende keer dat ik een of ander wedstrijdje speel, neem ik mijn 5.1 pixel cameraatje mee en vraag een betrouwbare toeschouwer of een aardige politieagent of hij een filmpje van mij wil schieten. Het liefst tijdens een rally. Met een close up van mijn voeten, ja.

Met mijn geavanceerde apparatuur kan ik het filmpje op mijn televisie afspelen. Hoef ik alleen Marcella Mesker, Jacco Eltingh en Jan van Halst nog maar uit te nodigen voor een grondige analyse van de beweeglijkheid van mijn onderdanen. Als ze zien dat ik mijn racket verkeerd vasthoud mogen ze dat natuurlijk ook zeggen. Ik sta altijd open voor kritiek, nietwaar? En nou niet meteen over geiten beginnen, want daar heb ik echt verstand van.
Wellus.

Het SpreekWoord van Henk (18)

De slechte verstaander
Heeft aan een half woord genoeg
Om je verkeerd te begrijpen

maandag

Een Wereldreis In Een Zeilbootje, So What?

Al die ophef over dat meisje van dertien dat een stukje wil gaan varen, ik snap het niet. Als haar ouders en zij denken dat ze het kan, dan zal ze het toch wel kunnen? En trouwens, wat kan er nou helemaal fout gaan op een zeilreisje over de wereldzeeën? Nou dan! Paps en mams hebben duidelijk geld als water (hahahaha!), dus dat zal allemaal wel loslopen.

Onze jongste zoon van negen zit momenteel voor zijn werkstuk over amfibiën een maand in de Amazone. Hij weet een heleboel over kikkers, dus dat komt echt allemaal wel goed met Jochem.
We hebben trouwens ook een dochter van elf die een reis naar Antarctica aan het voorbereiden is. Marie-Louise wil de dikte van het ijs op de magnetische zuidpool gaan meten. Nee, zomaar. Ze is gewoon ontzettend gek op ijs. Twee maanden geleden heeft ze haar zweefvliegbrevet gehaald en ze kan de eerste worden die met een zweefvliegtuig de Zuidpool haalt! Daar word ik als ouder alleen maar hartstikke trots van. Is toch ook een fantastische uitdaging voor zo'n kind?

Als onze kleine Geert uit de luiers is, bedenken we voor hem ook nog wat leuks. Of hebben jullie misschien een geinig idee?

donderdag

Toffee in Europa?

Geert Verdonck is partijvoorzitter, lijsttrekker en woordvoerder van Toffee (Trots op Finland, Frankrijk en Ethiopië). Het Woord Van Henk is benieuwd hoe hij aankijkt tegen de uitslagen van de verkiezingen.

Hoe kijkt u aan tegen de uitslagen van de verkiezingen?
We hebben een hoop domme kiezers in Nederland. Jan Jaap van der Wal zou zeggen: "Die doen niet meer mee, als je niet een normale stem uit kunt brengen, dan moet je van het sociale leven uitgesloten worden. Ze doen gewoon niet meer mee." Daar is wel iets voor te zeggen. Ik vind dat we domheid af moeten schaffen.

Doelt u hier op mensen die PVV hebben gestemd?
Oh, daar had ik nog niet eens aan gedacht, maar dat is ook een goed idee! Die mogen ook niet meer meedoen, maar ik bedoelde eigenlijk mensen die op de partij van de grootste reutelaar en lafbek en MP van Nederland hebben gestemd: de Christen Demagogische Afgang. Ongelofelijk dat een partij zonder ruggegraat nog zoveel kiezers trekt!

U heeft zelf de kiesdrempel niet gehaald.
We hebben een uitstekende campagne achter de rug waarin we goed hebben uitgelegd wat we niet en wat we wel van Europa verwachten. Helaas hebben we niet de media-aandacht gekregen die we verdienen.

Vindt u het niet een beetje sneu, om niet te zeggen zielig, dat uw voorlopige percentage blijft hangen op 0,0001%?
Ik wil graag van de gelegenheid gebruik maken om mijn moeder, mijn vrouw en mijn vriend te bedanken voor hun loyaliteit. Daarnaast wil ik van harte alle lijsttrekkers en -duwers van concurerende partijen - die het nodig vonden om de PVV te feliciteren met hun winst - uitmaken voor smerige huichelaars en hypocrieten. Wat een zielige vertoning!

U bent erg hard voor uw collegae en voor kiezend Nederland. Bent u niet bang dat u daar op afgerekend zult worden?
Ik ben niet op zoek naar vrienden, ik ben op zoek naar de juiste weg.

Dank u voor dit gesprek.
Nee, dank jou.

vrijdag

Manuela (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, mei 2009)

Jullie zijn natuurlijk benieuwd hoe het met mij gaat. Welnu, ik ben een wrak.
Mijn schouder doet pijn als ik serveer en mijn heup is pijnlijk als ik beweeg. Als ik niet beweeg, krijg ik last van mijn onderrug en uitstraling naar mijn rechterkuit. De ingegroeide grote teennagel van mijn linkervoet doet eigenlijk bijna altijd zeer en voor een sprintje van een meter of drie, vier heb ik meestal net voldoende lucht.
Ik vind mijn dochters hypochonders.

Vorige week zat ik na een zware training van onze - fysiek nog iets zwakkere - tennisleraar aan de bar te praten met een mij onbekende barkeeper. Zo af en toe heb je dat, dat je ZTC-leden tegenkomt die je nog niet kent, hoewel ze soms al een paar jaar lid zijn.
Van die typische kennismakingsvragen en -antwoorden zaten we uit te wisselen: "hoe heet je, waar woon je, wat doe je, zullen we samen dubbelen tijdens het Zuilen Open?" Dat zullen we.
Normaal maak ik altijd een sterkte-/zwakteanalyse van mijn potentiële partner, maar dit keer was Remco's (de barkeeper heette Remco) opmerking dat hij goed kon voetballen voor mij voldoende, ondanks de 8-8 op zijn pasje. Zoals bekend kunnen goede voetballers altijd tennissen. De uiterste inschrijvingsdatum naderde snel, dat scheelde ook.
Een paar dagen later gingen we samen een balletje slaan. Nadat ik bij het inslaan had geconstateerd dat Remco een aardige bal sloeg, gingen we een setje spelen. Dat was althans de bedoeling. Bij het tweede punt had mijn rug al geen zin meer. Omdat ík nog wél zin had, gingen we door. Serveren werd lastig, dat was dan jammer. Een backhand slaan deed wat zeer, maar daar kun je omheen lopen. Lopen ging ook niet zo goed meer. Het vervelendst was eigenlijk dat het pijn deed als ik een forehand sloeg. Dan moet je stoppen.

Aan de bar smeerde Remco de Manuele Fysio de inhoud van zo'n geel zakje over mijn ontplofte spieren, waarna ik hem monter meedeelde dat het al een stuk beter ging.
"Wacht maar tot morgen" en "je kunt morgen om half negen in mijn praktijk terecht" waren zijn opbeurende antwoorden.
"Morgen is het al een stuk beter", zei ik.
De volgende morgen lag ik te zuchten en te steunen op zijn behandelstretcher, terwijl en omdat hij mijn rug uit elkaar stond te trekken. De buik- en rugspieroefeningen kunnen ook weer uit de kast.
Evengoed is het best wel handig, een manueel therapeut als dubbelpartner. Ik ben nog op zoek naar een (sensuele) masseuse als mixpartner. Manuela!

Martin Is Dood

De meeste mensen kennen mij als een cynicus. Maar natuurlijk hecht ik wel enorm aan familie, vrienden, het leven. Helaas is mijn primaire emotie boosheid.
Mensen kennen mij als iemand die schrijft met lange uithalen en gevaarlijk ogende bochten. Ik heb véél te weinig geleerd van Martin.

Martin Bril had geen lange uithalen nodig en uit de bocht vloog hij nooit. Martin schreef puur. Soms vond ik zijn columns nietszeggend, maar dat komt waarschijnlijk door mijn eigen drammerige visies en boodschappen.

Het nieuws in de Volkskrant van de komende tijd zal worden overschaduwd door de plek waar zijn column had moeten staan.

dinsdag

Piraterij

Sjef: Goedemiddag, Sjef Gerards van de gemeentepolitie Zuid-Limburg.

Bo: Hallo.

Sjef: Volgens mij schoot u zojuist vier mensen neer met dat pistool. Ik denk dat ik bang ben dat ik u ga arresteren, wellicht.

Bo: Waarom?

Sjef: Dat mag bij ons in Nederland niet, mensen neerschieten.

Bo: Ik schoot vanuit Duitsland, dit is een Duitse aangelegenheid.

Sjef: Welnee, u schoot Nederlandse staatsburgers neer, dat maakt het een Nederlandse aangelegenheid!

Bo: Toeristen waren het! Drie Amerikanen en een Canadese. Niks aan het handje. Bovendien bevonden ze zich in België. Leuk dorp trouwens, dat Vaals.

Sjef: U bevindt zich nu in Nederland, dus heb ik het volste recht u om uw paspoort te vragen.

Bo: Alstublieft.

Sjef: U heeft de Koreaanse nationaliteit. In dat geval zal ik u begeleiden naar het land van waaruit u geschoten heeft, geloof ik. Een momentje, dan kijk ik even na op mijn laptop of ik daar een mandaat voor heb. Ja hoor, hier staat het: art. 745C2, elke tweede dinsdag van de maand, bij volle maan mag ik buitenlanders met een Aziatisch paspoort over de Nederlands-Duitse grens begeleiden.
Mag ik u nog een prettige dag wensen?

Bo: Tja, ik durf het bijna niet te vragen, maar ik heb eigenlijk nog nooit een Nederlandse politieagent neergeschoten. Mag ik?

Sjef: Dat moet ik even nakijken. Van waaruit wilt u schieten?

Crisis

Geert Verdonck is partijvoorzitter, lijsttrekker en woordvoerder van Toffee (Trots op Finland, Frankrijk en Ethiopië).
Het Woord van Henk is benieuwd hoe hij aankijkt tegen de huidige crisis.

Hoe kijkt u tegen de huidige crisis aan?
We staan er niet best voor. Terwijl de bezoekersaantallen in Europa al jaren teruglopen en de aids-epidemie in Afrika verder om zich heengrijpt, gaat die badmuts uit het Vaticaan vrolijk lopen verkondigen dat het gebruik van een condoom de kans op HIV-besmetting zou vergroten. Deze man is knettergek, in de woorden van een collega-poilticus. Het zijn donkere tijden voor de katholieke kerk.


Figuur1: Zomaar een zinloos grafiekje

Ik doelde eigenlijk op een andere crisis.
Je moet het niet groter maken dan het is; ik bedoel, door al dat gezeur wordt het vertrouwen alleen maar kleiner.
Stekelenburg moet natuurlijk gewoon keepen zaterdag. Michel Vorm is tenslotte geblesseerd.

U vindt het leuk om journalisten te plagen?
Zeker. Helemaal als ze onduidelijke vragen stellen.

Wat vindt u van de manier waarop de Nederlandse regering de economische crisis wil bestrijden?
Ik heb geen verstand van economie en ik snap niet dat de premier en de vice-pemiers niet een paar vooraanstaande economen hebben uitgenodigd voor die ellenlange gesprekken van ze. Wekenlang zijn ze "stappen aan het maken" en "pijnpunten aan het bespreken" en dan komen ze met - wat er voor mij als leek uitziet als - lauwe soep.

U hebt geen vertrouwen in deze regering?
Ik durf mijn bonus niet op Balkenende te zetten, nee.

Wilt u verder nog iets kwijt?
Ja, maar dat ga ik haar vanavond liever in een persoonlijk gesprek vertellen.

maandag

Hopen Op Toegangsontzegging

Het Woord van Henk had een gesprek met de oprichter van Toffee (Trots Op Finland, Frankrijk en Ethiopië); Geert Verdonck.

Waarom Toffee?
Ik zocht een naam die minstens zo belachelijk is als PVV (wow, ze zijn voor vrijheid!) of Ton (zucht) en waaruit blijkt dat ik minder bekrompen ben dan deze onruststokers.

Waarom Toffee?
Omdat ik het hoog tijd vind worden dat er een beweging komt die meer media-aandacht krijgt dan de PVV en Ton. Daar wil ik best een paar mensen voor in hun bek schijten.

Pardon?
Als je media-aandacht wilt moet je heel hard, heel onaardige dingen over mensen, bevolkingsgroepen of landen gaan roepen. En niet vergeten om verontwaardigd te kijken natuurlijk. Mensen die verontwaardigd zijn hebben altijd gelijk.

Ik vind u erg verontwaardigd klinken.
Exact.

Wie zou u het liefst in de bek gaan schijten?
Dat maakt me niet zo veel uit, als het de gemoederen maar verhit en de internationale betrekkingen op scherp zet. Bij voorkeur levert het mij een toegangsontzegging naar bepaalde landen op, ik ben gek op vliegen.
Met een paar antisemitische uitspraken kom je al een heel eind, denk ik. Dan roep ik bijvoorbeeld dat Ehud Olmert (redactie: premier van Israël) probeert Israël etnisch te zuiveren en dat hij een moordenaar is.
(De heer Verdonck last een denkpauze in om zijn woorden te laten rijpen)
Hoe langer ik erover nadenk, hoe beter ik deze vind. Het is weer eens iets anders dan moslims pesten. Sterker nog, de joden zijn De Tegenpartij van de moslims!

Begeeft u zich niet op glad ijs met zo'n ongenuanceerde uitspraak?
Als ik het Journaal wil halen zal ik toch echt mijn principes overboord moeten gooien. Het wordt trouwens de hoogste tijd dat iemand de schijnheilige en geldverslindende pro-Israël-houding van deze regering eens aan de kaak stelt. Israël gooit Gaza weer eens in puin en de internationale gemeenschap mag het weer opbouwen, zonder dat er middelen het gebied in kunnen, deze keer.

Hoeveel zetels gaat u halen?
Genoeg om languit in te kunnen liggen. Minimaal drie.

En de armsteunen dan?
Die gooi ik wel een keer - bij wijze van schoenen - naar iemands hoofd, tijdens een vragenuurtje ofzo. Ik verzin wel iemand.

Mag ik u bedanken voor uw openhartigheid?
Als u zorgt dat dit interview in alle kranten komt, mag u dat ja.

Ik dank u.
Ook in de Telegraaf!

Geen dank.

donderdag

Schadeclaim Bedevaartgangers

Ik wil niet veel zeggen, maar ik ga het wel doen.
Ik word namelijk altijd een beetje kriegel van mensen die in gaan dienen. Dit keer van twee moslims die uit Mekka terug kwamen vliegen en 1300 meter voor de polderbaan uitstapten. Goeie grap van Allah, om ze met een vliegtuig neer te laten storten in de modder.
Hij (De Almachtige Oppermoslim) prutst wat aan de en de piloten denken meteen dat ze twee meter onder de grond in een tunnelbuis op de noord-zuidlijn zitten. "Remmen!!" Gilt Ismaël. Niet tegen de automatische piloot maar tegen zijn maatje en de rest weten jullie al.

Maar goed, ik had het over die strenggelovigen (wat vinden moslims eigenlijk van de evolutietheorie?). In plaats van dat ze blij zijn dat Allah ze gespaard heeft gaan ze een schadeclaim indienen. Hoewel hun advocaat het prematuur vond bij wie hij ging cashen, wist hij vanavond bij DWDD al wel te vertellen dat het om minstens 100.000 Euro zou gaan.
Nee, per persoon.
Omdat zich inmiddels nog een stuk of twintig neergestorte schrapers heeft aangemeld, die ook wel een ton willen voor een blauw oog, zag je aan de bewuste advocaat dat hij al had uitgerekend dat hij na deze zaak kon stoppen met werken. Hij zat al bijna op z'n privéjet naar Hawaï, toen Allahzijdank Giel Beelen hem een paar kritische vragen stelde (want dat is nou niet direct de specialiteit van Matthijs van Nieuwkerk). 'Waarom een schadeclaim? Waarom zo veel? Waarom gaat het weer over geld?', Giel vroeg het niet letterlijk, maar je zag aan de jurist dat het vragen waren waar hij nooit over na had willen denken.

Als hij deze zaak verliest gaat hij waarschijnlijk bij ING solliciteren.
Geld stinkt niet, het meurt.

(Het belang van) Juichen (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, maart 2009)

Sinds een paar dagen weet ik het zeker; ook Marco van Basten gaat het bij Ajax niet maken. Kennedy Bakircioglu had ruim een uur om zijn moeder en een wissel lopen schreeuwen in de UEFA-cupwedstrijd tegen Fiorentina, toen de bal op twintig meter van het Italiaanse doel voor zijn voeten viel. Terwijl hij in het eerste uur nog tien seconden nodig had gehad voor een mislukte breedtepass, knalde hij de bal nu zonder nadenken via de onderkant van de lat in de kruising. Ik juichte, samen met vriend Erwin voor de tv, voor de anders zo meelijkwekkende Assyrische Zweed. Jazeker, als er internationaal gespeeld wordt ben zelfs ik voor Ajax.

Kennedy ontweek met een aantal schitterende schijnbewegingen alle medespelers die hem om de nek wilden vliegen en snelde op Marco van Basten af. Kennedy wilde in zijn armen springen. Een nanoseconde lang leek het of Marco Kennedy's avances zou gaan beantwoorden, maar hij kwam niet verder dan twee vingers (één van elke hand) in de zij van de speler die zojuist een magistraal doelpunt had gemaakt! Twee vingers om Bakircioglu af te weren, wel te verstaan. Hoe ernstig is het gesteld met je emotionele huishouding als je niet met je eigen spelers wilt juichen? En hoe ernstig voelde Kennedy Bakircioglu zich afgewezen door zijn trainer? Hij raakte in ieder geval in de rest van de, dankzij hem, met 1-0 gewonnen wedstrijd (weer) geen bal meer. Triest.

Voor mij is juichen het toppunt van leven. Juichen om een doelpunt op de tribune bij FC Utrecht, juichen om een lekkere volley tijdens de competitie op onze tennisclub, of juichen om de overwinning van Obama. Mensen die juichen laten voor even de crisis de crisis en gooien de stress van de wedstrijd, de verkiezingen en het leven er zo ongeremd mogelijk uit. Mensen die juichen kijken vrolijk.

Ik juich, soms in mezelf, vaak hardop, als mijn dochters thuiskomen. Je juicht tenslotte omdat je blij bent. Voor jezelf en/of voor een ander. Eigenlijk zou ik veel harder moeten juichen als Maria thuiskomt. Juichen werkt aanstekelijk. Als iemand begint te juichen gaan er mensen meejuichen. Ze krijgen het gevoel dat ze ergens bijhoren.
Als mensen niet met jou willen juichen, krijg je vanzelf het onbehaaglijke gevoel dat ze niet willen dat jij erbij hoort. Dat lijkt me dodelijk.
Juich dan, Marco, verdomme! Juich met Kennedy, juich met Stekelenburg. Ga voor mijn part oefenen met je hond, maar juich!