zaterdag

Lege Schappen

"Hamsteren!" Het heeft even geduurd, maar AH heeft eindelijk succes met zijn campagnekreet. Fijn.
De Nederlander laat zich weer kennen. Wie na mij komt heeft niets, maar mijn voorraadkast staat vol.

Toen ik vanmiddag boodschappen ging doen, viel ik van de ene verbazing in de andere. Overal in Utrecht liggen vriezers vol met gehakt en kasten vol met blikken bonen en toiletpapier. Terwijl ik toch echt serieus van plan was om chili con carne te gaan eten. Niet dus. Bananen schijn je ook weken te kunnen bewaren, want op. Iedereen eet deze maand pasta, afbakbrood en soep. Bovendien zitten ze allemaal wekenlang te schijten. Ondertussen snuit iedereen zijn neus, want papieren zakdoekjes zijn overal uitverkocht. Mijn Anna moet morgen haar loopneus maar in een t-shirt snuiten. En omdat iedereen tegenwoordig kilo's paracetamol slikt geven we haar deze week morfine.

Wat wel goed was; eindelijk hadden we eens iets aan de straatinterviews van het NOS-journaal. Man naaste een volgeladen kar: "Eigenlijk kwam ik maar een paar boodschappen halen, haha, ik denk dat ik me heb laten meeslepen, haha." Man naast een achterbak vol met wc-papier: "Voor de zekerheid."
Nou, ik neem er nog een hoor, voorraad zat, schijfje limoen erbij, proost!

Dwaze vrijdag

woensdag

Commentaar Op Commentator

Persoonlijk doe ik dat al jaren; me oprecht én vocaal ergeren aan sportcommentatoren. Denk daarbij aan de (oud)clichémannetjes Evert ten Napel en Jeroen Gruter. Of aan schaatscommentator Erik van Dijk. Die denkt nog steeds dat je, ondanks een achterstand van 163 meter op de laatste kruising, je de vijf kilometer nog kunt winnen dankzij het voordeel van de laatste binnenbocht.
Mensen in mijn omgeving vinden het irritant als ik daar commentaar op geef. Het zal de manier waarop wel zijn.

Mijn dochters doen dat heel anders. Momenteel willen die geen tenniswedstrijd missen, en luisteren daarbij lachend naar het commentaar van Mariëtte Pakker en Kristie Boogert. Mariëtte en Kristie hebben samen nieuw tennisvocabulaire afgesproken en daar zijn ze zo tevreden over dat ze niets anders meer gebruiken:

  • Een uitgeslagen bal? "Die schiet van z'n racket" of "hij schiet in de fout"
  • Iemand heeft zijn servicegame verloren? "Hij laat zijn servicegame uit zijn handen vallen"
  • Een breakpoint wegwerken heet "een breakpoint wegpoetsen"
  • En "een game eruit trekken" doen ze altijd als het moeite gekost heeft
Mijn meiden hebben besloten dat het veel leuker is om zelf commentaar te geven. 
"Da's jammer, die was net uit." "Kon hij niets aan doen, die schoot van zijn racket."
"Hij dreigt nu toch zijn servicegame uit zijn handen te laten vallen. Maar ja, hij zet ook te weinig druk".
"Schiet ie alweer in de fout!" "Ja, maar hij wil zo snel mogelijk uit de rally zijn."
Wij hebben geen commentator meer nodig
Tsitsipas poetst een breakpoint weg en trekt de partij eruit

dinsdag

Aart



Aart Staartjes was een van mijn jeugdhelden. Samen met Joost Prinsen (alias Erik Engerd) en Wieteke van Dort maakte hij 'De Stratenmakeropzeeshow'. Als kind voelde je al dat dit geen gewoon kinderprogramma was, daar was het te spannend en te anders voor. Met hun dwarse liedjes en ontregelende sketches (zie video) hoopte je maar dat je ouders de televisie niet uit zouden zetten. Nee, ze waren niet bang voor ons, maar hadden waarschijnlijk genoeg gevoel voor humor.

Hoewel ik eigenlijk al te oud was, keek ik ook nog naar 'J.J. de Bom voorheen de Kindervriend'. Weer met Wieteke en Joost was hij geëngageerd, dwars en grappig.
Zijn bijdrages aan Klokhuis heb ik bijna allemaal gemist, maar voor Sesamstraat zat ik met mijn kinderen klaar.
Helaas heeft hij niet kunnen verhinderen dat Sesamstraat van de buis verdween.
Nog helaser, zijn ongelukkige dood.
Dank je Aart