maandag

Een Sinterklaasgedichtje

Wij (de gezinsleden) hadden vanmorgen bezoek en voor ik het wist was Gera (bezoek) Kitty (9) aan het helpen met haar gedicht. Ik sprak haar (Gera) bestraffend toe en zei dat Kitty (dochter) dat zelf moest doen.
Kitty (lui) vond van niet, want ze moest veertien regels en het moest ook nog rijmen! Anna (9) had ook al geholpen.

Kelvin houdt van klimmen
En van de juf mag dat niet binnen

Hoewel ik dit vrij briljant van Anna (dochter) vond, was Kitty (niet gauw tevreden) niet tevreden en bovendien moest ze véértien regels.

Het zal wel aan mij liggen, maar als ik van mijn juf veertien regels moest, dan was mijn gedicht al bijna klaar.

De Surprise
Beste Kelvin

Als je begint met regel één
Is regel twee er ook meteen
Regel drie zal ook wel komen
Zie de maan schijnt door de bomen
De vijfde kun je er doorheen raggen
Want regel zes is altijd lachen
Maar waar iedereen het hardst om lacht
Is op zeker regel acht
Ik had het bijna niet gezien
Ben alweer bij regel tien
Elluf, dat rijmt voor geen meter
Twaluf is al niet veel beter
Dus die zet ik in een zin vooraan
Door de bomen schijnt de maan
Sorry juf, ik zie nu pas
Dat ik al bij veertien was

Wel jammer dat ik hier dan weer een half uur op zit te zwoegen.




vrijdag

Journaalredactie Leest Het Woord Van Henk

Wat kan een mens zich toch vergissen. Waar de schrijver dezes het Journaal nog wel eens wegzet als populistisch, kortzichtig en oppervlakkig, blijkt de Journaalredactie zijn fout van gisteren, na het lezen van mijn blog, in de avonduitzending hersteld te hebben.

De zin: "Beide verdachten worden nog verhoord en zitten in ieder geval nog drie maanden vast." was 's avonds veranderd in: "Het voorarrest van de twee is met drie maanden verlengd."
Hoewel ik een nederig mens ben, voelde ik toch iets van trots gisteravond.

donderdag

Drie Maanden Cel Voor Brandstichtingen

U moet mij maar verbeteren als ik er helemaal naast zit, maar volgens mij is het Journaal vooral goed in paniek zaaien. Bekijk de video op http://nos.nl/artikel/433119-bekentenis-branden-winschoten.html en leg mij uit hoe de journaalstem kan zeggen: "beide verdachten worden nog verhoord en zitten in ieder geval nog drie maanden vast." Gelukkig, die zijn even van de straat, denk ik dan.

Twee mensen bekennen het stichten van zeventien branden in Winschoten en de conclusie van het Journaal is dat ze dan minimaal drie maanden de cel in gaan. Dat zal ze leren, die rakkers.
Is dit de eis van het Openbaar Ministerie, de duur van het voorarrest of een poging om Telegraaflezers te choqueren? Nee, dat wordt niet uitgelegd.
FIG1:  3,5 dag cel per brand
                                                       











Ik vind dat deze lieden voor ze op vrije voeten komen nog minimaal een taakstraf verdienen: een weekje cliniclown spelen in het brandwondencentrum in Beverwijk.
Mag de journaalredactie van mij mee vanwege onvolledige, dubieuze en kwetsende berichtgeving.

woensdag

Het Grote Religieuze Gelijk

Wij van de SGP hebben een ideaal wereldbeeld, lieve mensen. Een wereldbeeld waarin de vrouw een zéér vooraanstaande plaats in neemt.
Zij baart kinderen, doet de afwas, stofzuigt, sopt en stoft en baart kinderen. Daar gaat zij als zij verkracht wordt trouwens gewoon mee door, met baren, want van een vooraanstaand kinderarts uit de V.S., dr. Todd Akin, weet ik dat verkrachtte vrouwen eigenlijk nooit zwanger raken. Hij heeft dat zelf getest. En bovendien zijn wij tegen abortus, want god is ook tegen (Joh. 7a, hoofdstuk 3, vers 17, tweede alinea van onder, regel 2 t/m 3: "Gij zult niet naar een abortuskliniek gaan, echt niet.").
Kijk, en dan kan het natuurlijk nog gebeuren hoor, dat Job en Hannah een kleine Achmed krijgen, maar dan adopteer (nee, niet aborteer) je die toch naar Afghanistan?

Godvruchtige groeten van Kees van der Staaij


Wij van de Taliban hebben een ideaal wereldbeeld, stelletje westerse gedoemden. Een wereldbeeld waarin we iedereen die ons niet bevalt onthoofden. Nee echt, wij zijn hartstikke religieus, maar op een feestje muziek gaan lopen maken én dansen, ja zeg, dan vraag je erom. Kop eraf dus. Dat heeft niets met fanatisme te maken, dat is gewoon onze stijl. En oh ja, Allah wil dat ook zo (Moh. 12, hoofdstuk dinges, vers tig, regel ergens in het midden: "Hij die het zwaard heeft, hakke in op andersdenkenden, tenzij zij zwanger zijn van een moslimbaby."

Een autobom in centrum Utrecht van Achmed B.


De redactie distantieert zich nadrukkelijk van de teksten van Kees en Achmed en van het verband dat gelegd zou kunnen worden tussen deze hersenlozen.

maandag

Om Te Janken

Vanavond heb ik, zonder mijn voetbalkijkmaatje, Oranje uitgeschakeld zien worden door Portugal. Ik heb geen traan gelaten. Dat is nog wel eens anders als ik mét mijn maatje een wedstrijd bekijk. Wij zijn namelijk nogal een melig stel en vinden onszelf zo grappig dat we soms zitten te janken van het lachen. Dat zal ik uitleggen.

Eén van de spelletjes die wij graag spelen is het verzinnen van bijnamen/verbasteringen van namen voor voetballers. Zo heet Jaja Touré bij ons Toeree Overflakkee en de Duitse verdediger Hummels heet bij ons Klothummels. Erwin (mijn maatje, ja) vond het vanavond waarschijnlijk erg jammer dat de Portugezen Simao niet opgesteld hadden. Die heet bij ons Pu Simao (spreek uit Poesie Mauw). Ik zei het al, we zij vrij melig.

Dat het altijd nog erger kan bewijst de serie die gelijktijdig met Nederland-Portugal op Nederland 2 werd uitgezonden: Varg Veum.
Varg is een Noorse privédetective, die in de vorige aflevering op zoek ging naar een vermiste prostituee.

Tijdens deze speurtocht belandt hij in een wijk waar de hoer in kwestie woont en daar op vreeslijke wijze gemarteld wordt. Zij blijkt de enige niet te zijn, er wonen nog meer dames van door de SGP ongewenste zeden. Niet bijzonder geestig allemaal, nee.
Ik kon mijn tranen echter echt niet meer bedwingen toen bleek wat de naam van de bewuste wijk was: Slettenbakken.
Zover zouden Erwin en ik zelfs niet gaan.


Varg Veum

dinsdag

Artiesten In De Wijk

Als verslaggever voor Uindewijk leer ik Zuilen en steeds meer Zuilenezen beter kennen. Zoals de buurman van een vriendin van José, die een bekende muzikant is (Arjen de Vreede, alias DJ DNA).
Gisteren was ik in het blok achter ons huis, bij Carlo van Putten. Nee, die naam zei mij ook niets, maar hij is de zanger van een Duits/Zwitsers/Schots/Nederlandse band, die van bij ons zo goed als onbekend is. In Duitsland en Engeland worden zij wat minder genegeerd.


Voordat hij Dead Guitars oprichtte heeft hij o.a. gewerkt met Adrian Borland, de overleden zanger van de in de jaren 80 beroemde band The Sound, in White Rose Transmission.
Is toch geinig, dat zo'n jongen jaren bij je in het (ja, 'het' ja. Dat is Zuilens) wijk woont, zonder dat je dat weet. Ook geinig, Carlo die Five Years van zijn grote voorbeeld David Bowie zingt, thuis op de bank. Te zien in de uitzending van vrijdag 23 maart, om 18.10 uur op Ustad tv, kanaal 40 van Ziggo.
Oh ja, ik zit er ook in, maar stel me zoals altijd bescheiden op. Kijken dus!

woensdag

Anna's Rechts-radicale Ouders

Een onenigheid tussen vader en moeder Bongers liep gisteren een beetje uit de klauw. Ik wil daar op deze plaats verder niet over uitweiden, behalve dan dat ik natuurlijk gelijk had.

Omdat wij een goed voorbeeld voor onze kinderen willen zijn, hadden wij het binnen een kwartier bijgelegd en lagen wij op het ouderlijk bed gezellig te kletsen en te knuffelen met de kinderen. Die waren natuurlijk ook een beetje geëmotioneerd en van de kaart, dachten wij. Dat viel mee, of tegen eigenlijk, want papa en mama's verzoenende woorden zorgden er vooral voor dat zij het extreem truttige televisieprogramma 'Spangas' niet konden volgen. Of we even stil wilden zijn.
Anna 

Nadat we de teevee uit hadden gezet, was alleen Anna nog erg geïnteresseerd in hoe dat nou zat met ruzies tussen haar vader en moeder. Mama ging dat uitleggen.
Anna snapte duidelijk niet al te veel van Maria's betoog, maar het werd haar pas echt te veel toen haar moeder vertelde dat papa en mama tegenpolen zijn. Dit ging haar duidelijk te ver.
"Maar mama, wat hebben jullie dan tegen de Polen?" Vroeg zij ontzet.

Ik denk dat ik Anna's internetactiviteiten de komende tijd goed in de gaten ga houden, om te voorkomen dat zij een Meldpunt Discriminerende Ouders begint.

donderdag

Vrouwen, Heren In Het Verkeer

Het valt mij zwaar om op deze plek mijn sarcasme en cynisme te bedwingen, maar het lukt mij de laatste jaren steeds vaker. Van asociaal gedrag word ik helaas nog steeds agressief.
Mensen die hun hond overal laten schijten waar het mormel aandrang krijgt, zonder de bolus op te ruimen. Asociale parkeerders: méters op de stoep en bij voorkeur zo dat er én aan de voorkant én aan de achterkant net geen auto meer tussen kan. Van die dingen. Ik zie ze elke dag en kan me er nog steeds kwaad om maken.

Afgelopen dinsdag bracht ik mijn oudste dochter en haar vriendinnetje met de auto naar dansles, want te ver om te fietsen.
De oprit naar de parkeerplaats bij de dansschool werd versperd door een kleuter op een fietsje. Het knaapje had geleerd dat hij moest wachten op auto's op straat en begreep natuurlijk niet dat mijn knipperlicht naar rechts betekende dat hij over kon steken. Zijn moeder, die een stukje verder stond, was druk aan het gebaren tegen het jochie dat hij aan de kant moest gaan, maar dat werd door hem niet helemaal begrepen. Dit duurde (eerlijk waar!) een minuutje of twee, maar mijn onmetelijke geduld met kinderen werd er niet door aangetast.

Vanaf de andere kant was inmiddels een auto aan komen rijden, die ook de parkeerplaats op wilde draaien, naar links dus. Toen het jochie eindelijk had begrepen dat hij ook naar zijn móeder kon rijden, zodat de oprit vrijkwam, gaf de jongedame in de linksaf-auto onmiddellijk gas. Om te voorkomen dat deze heer in het verkeer (het was een vrouw tenslotte) de fiets van het kereltje nog net zou meepikken, maar vooral om haar een lesje in voorrangsregels te geven, zette ik mijn auto er tussen. Wild gebarend en op haar voorhoofd wijzend liet ik haar achter en reed de parkeerplaats op, parkeerde, liet de meiden uitstappen en reed weg.
Daar kwam de dame met haar dochter en oma uit het zojuist besproken autootje aangelopen. Toen ze mij zag begon ze weer wild te gebaren. Ik besloot uit te stappen.

"Als je de voorrangsregels niet kent, kun je beter niet in een auto stappen", zei ik, zo rustig als dat voor mij op dat moment nog mogelijk was.
"Je moet je bek houden!", schreeuwde het heerlijke schepsel, onderwijl bemoedigend door oma toegeknikt.
"Kijk, dat zijn teksten, daar kan ik iets mee; je moet je bek houden! Natuurlijk, met zulke argumenten maak je grote indruk op mij." Zei ik, al iets minder rustig.
Tot mijn hilariteit zei het mens vervolgens: "Ik ga met jou niet in discussie."
"Nee, dat is mij wel duidelijk, als je niet verder komt dan: je moet je bek houden!"

Ik stapte in mijn auto, de adrenaline hevig stampend in mijn hoofd en reed weg, filosoferend over de twee verdorven vrouwen, die een - waarschijnlijk niet meer zo onschuldig meisje - meesleuren naar toekomstig asociaal gedrag.
Ik vind dat enig cynisme hier op zijn plaats is.

vrijdag

Meldpunt Onbetrouwbare Hoofden

Dat de PVV een populistische, ideeënloze (volgens de spellingscontrole moet dit 'ideeëloze' zijn, maar daar begin ik niet aan) partij is, die elke paar weken met een idioot plannetje media-aandacht krijgt, daar zijn alle Oost-Europeanen het wel over eens. Maar hoe moeilijk is het nou helemaal?

Kijk nu eens even goed naar de volgende foto's.

PVV'r
PVV'r


PVV'r van de maand
PVV'r

PVV'r

Ja, ik weet het. Onze ouders hebben ons geleerd dat we niet (alleen) op iemands uiterlijk af mogen gaan. Maar er zijn grenzen.

zondag

Voor Erwin

‘Hij heeft Abraham gezien’. Kent u die uitdrukking, dames en heren? ‘Hij heeft Abraham gezien’, of ‘hij is bejaard geworden’, zoals sommige mensen zeggen.
Ik moest daar van de week aan denken toen ik van mijn sokken werd gereden door een niet onaantrekkelijke rolstoelgebruiker.
“Kan je niet uitkijken, klootzak?!” Riep ik, want een dominee is ook maar een mens.
“Het spijt mij, dominee Bongers, maar ik heb zo’n haast dat ik u over het hoofd zag.”

Hebt u dat ook wel eens, lieve mensen, dat u zo’n haast heeft dat u mensen over het hoofd ziet? Dat u zo’n haast heeft om op tijd op uw afspraak te komen dat u uw medeweggebruikers niet meer ziet? Dat u in de jacht om uw targets te halen, u uw collega’s, uw familie, uw medemens niet meer opmerkt? Deze man had dat ook, lieve mensen, want hij had mij wel gezien, maar hij had mij niet opgemerkt. Hij was te druk met zijn eigen leven, waarin geen plaats meer was voor andere mensen.
“Waarom heb je zo’n haast, beste man?” Vroeg ik hem.
“Sinds ik vijftig ben geworden, wil ik inhalen wat ik nog niet gedaan heb. Ik wil presteren, ik wil mezelf hogere doelen stellen, ik wil mijn dromen najagen.”
Mag dat mensen, mag je jezelf hogere doelen stellen, mag je je dromen najagen? Of moet je blij zijn met wat je hebt en het leven nemen zoals het komt?

Ik zag dat de man worstelde met deze vragen, dat hij wel wilde, maar niet kon. Dat hij gekozen had en dat hij nog steeds twijfelde.
“Ik wil alles in de hoogste versnelling doen, maar ik kom niet vooruit, dominee Bongers. De druk die ik mijzelf heb opgelegd verlamt me.”
Ik legde mijn hand op zijn schouder en keek hem aan, deze man der mannen, deze mens der mensen.
“Je hoeft niet sneller te gaan dan je kunt, niet meer te doen dan je wilt, hogere eisen te stellen aan je zelf dan je aan anderen doet. Je bent wie je bent en daar mag je best trots op zijn”, zei ik.
De man keek mij aan, zijn ogen minder verwilderd en op zoek naar zijn nieuwe identiteit, op zoek naar zichzelf.
Ik wens u een aangenaam feest met lekkere hapjes, met spekjes of zo.

dinsdag

Logeren

Schoolvakantie. De ideale periode voor kinderlogeerpartijen.
José logeert al jaren te pas en te onpas en zo vaak mogelijk, maar de jongste twee hebben er nog wat meer moeite mee. Nog ja.

Anna & Kitty

Anna kwam vanmiddag bij haar vriendinnetje Naomi vandaan met de mededeling dat ze bij haar ging logeren. Niet zo leuk voor haar beste vriendin en zus (Kitty), maar ja, die mocht niet mee van Anna. En daar legt die drol (Kitty ja) zich dan gewoon bij neer. Kitty ging andere vriendinnen bellen. Die waren of gaven niet thuis. "Misschien kun je wel met Rachel (het kleine pleegzusje van Naomi) spelen", zei ik. Ze hing al aan de telefoon. Het mocht en ze ging op weg naar het huis van Naomi en Rachel.
Nog geen kwartier later stond er een meisje met een enorme lach en pretoogjes voor de deur. Ik zweer het, zelfs haar neus en oren lachten mee; ze mocht logeren bij Rachel!