vrijdag
Respect (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, december 2008)
Ik speel mijn single tegen een slungelige boerenjongen met een wilde krullenbol. Hij begint met serveren. Na twee scherp geplaatste aces loop ik naar het net.
"Luister pik", zeg ik, "is dat nou echt nodig, om die ballen zo hard in de hoek te slaan? Het is maar een spelletje, hè? Je kunt ze toch wel een beetje in mijn buurt slaan? Ik kan daar echt niet bij. Dan kan ik net zo goed gaan zitten als jij serveert. Dus, serveer een beetje normaal als je wilt, dan kunnen we het een beetje gezellig houden."
Ja nee, maar sorry en zo bedoelde hij het niet en ik had wel een beetje gelijk en hij zou er op proberen te letten en meer van dat soort teksten.
Je moet ze aanpakken die jongens, anders lopen ze over je heen.
Tegen het eind van de eerste game (het volgende punt) sla ik een te korte return op zijn backhand, waarop hij de bal cross de baan uitslaat. Ik zie mijzelf genoodzaakt het spel weer stil te leggen.
"Wat deed je fout?", vraag ik. Nee, maar dat wist hij niet, wat hij fout deed.
Ik zeg: "Een korte bal moet je rechtdoor slaan, langs de lijn, dat weet toch iedereen? Dat is les één joch, dat je de kortste weg zoekt en de passeerhoek klein houdt. Weten jullie dat niet in Limburgië? Sta ik voor Jan Lul in de korte hoek te wachten omdat jij niet kan tennissen. Wees eerlijk, dat is toch tegen het onsportieve aan?"
Nee, maar dat zou hij gaan doen, korte ballen netjes langs de lijn slaan.
Goed, we ballen verder en wat denk je wat? Sjeng (hij heette Sjeng) slaat een diepe approach en komt naar het net, waarop ik een meesterlijke passing sla. In plaats van te applaudisseren maakt hij een halve snoekduik en legt de bal met een stopvolley achter het net. Kijk, dat moet je dus niet doen tegen mij hè?
Dus ik zeg "kom 's hier", zeg ik. Ik zeg "wat sla ik daarnet nou?", vraag ik. Staat hij me zo'n beetje stom aan te staren, met zo'n ik-weet-het-niet-meester-blik.
"Ik sla een winner, man! Een winner sla ik! Nee, maar daar heeft mijnheer de boerenkinkel helemaal niets mee te maken, dat ik een winner sla. Nee joh, mijnheer de boerenkinkel gaat stoer doen en hem gewoon dood achter het net neer leggen! Dat is toch respectloos jongen, dat doe je toch niet? Een winner - het woord zegt het al - is een winnend shot, dat je bewonderend nakijkt en waarna je zegt dat het een mooie bal was. Kunnen we afspreken dat je winners van mij voortaan netjes laat lopen?"
Of ik dan wel voor de zekerheid even wilde laten weten wanneer ik een winner geslagen had, was zijn verzoek. Zodat hij hem niet per ongeluk terugsloeg, in een reflex. Kijk en dan ben ik de lulligste niet hè, als ze laten merken dat ze het gaan begrijpen.
Dat is toch heerlijk, als je binnen één game zo'n jongen een heleboel waardevolle dingen mee kunt geven?
Een waardencatalogus voor de tennissport, zou dat niet wat zijn?
dinsdag
Vrouwen Aan De Macht (2)
Een ander vrouwspersoon met (te veel) macht is Minister Guusje ter Horst, van Binnenlandse Zaken.
Zij lanceerde een paar weken terug het kolderieke plan om een waardencatalogus uit te geven, waarin de burger kan bekijken wat goed burgerschap is.
Inderdaad, het is een ontzettend grappige meid, die Guusje. Ze wilde zo graag een goede beurt maken bij de M.P. en die andere gereformeerde rakkers en bovendien had ze toch niet zo veel te doen en wees eerlijk; dit is toch met voorsprong het lolligste idee in járen?
Stel je voor dat het écht werkt, dan hebben we binnenkort:
- Een enorm overschot aan vrijwilligers
- Geen BMW's meer midden op de stoep
- Alleen nog hondenpoep in de daarvoor bestemde hondenpoepbakjes
- Door het gansche land een elkaar beleefd groetende bevolking, dewelke een grootsch ontzag voor de dominee, de veldwachter en minister ter Horst en haar vrinden aan de dag legt. Voordat het volk zingend aan de arbeid gaat, heft het om zeven uur dertig gezaamenlijk Het Wilhelmus aan
Amen
vrijdag
Vrouwen Aan De Macht (1)
maandag
Oeioeioei, wat een Crisis, lieve mensen!
Kijk, dat het met de banken al een tijdje niet zo lekker gaat, horen we al wekenlang elke dag op Het Journaal.
De mensen zijn het vertrouwen in de banken kwijt, horen we al een week of tien. En verdomd, in de tien weken daarna waren ineens alle mensen het vertrouwen in de banken kwijt!
Maar vandaag weten ze het zeker bij Het Journaal, ook met de 'gewone' economie gaat het echt de verkeerde kant op! Wilt u even met mij mee huiveren?
- De verkoop van vliegreizen naar de zon is met maar liefst 11 % afgenomen! Ellef procent verlies voor de reisbranche, stel je voor! Okee, als de mensen gewend zijn aan de nieuwe rampzalige toestand zal de verkoop wel weer aantrekken en de verkoop van goedkopere vakanties en/of vakanties dichterbij gaan best goed, maar dit zijn alles bij elkaar toch veelzeggende cijfers. Het drong bij mij ook niet meteen door maar als je het zo ziet staan schrik je toch: 11 % minder zonvakanties. Alarmerend, ik heb er geen ander woord voor. Frank Oostdam van de ANVR verwoorde zijn zorgen aldus: "het is even een vertraging van de groei." Huiveringwekkend, als je er goed over nadenkt, een vertraging van de groei, toch?
- TNT-Post heeft het over "zo'n 10 procent volumedaling in ons premium expres product" (dat zijn pakketjes per vliegtuig). Buitengewoon zorgwekkend, hoewel "het product dat we over de weg brengen, dat is nog altijd aan het groeien" mij wel een heel klein beetje kalmeerde. Maar evengoed toch een forse daling van maarliefst tien procent in de luchtpakketjesvolumebusiness. Ik wil daar niet luchtig over doen, dat is een significante daling!
- En wat dacht je van DSM? De omzet van autolakken is teruggelopen, waardoor ze daar aan het eind van het jaar de grootste winst uit de geschiedenis verwachten! Eerlijk gezegd snapte ik ook niet zo goed wat dit met de crisis te maken had, maar het werd wel door Het Journaal gebracht en dat betekent dat je de ernst van dit bericht niet moet onderschatten en hoe je het ook wendt of keert (keert of draait volgens Johan Cruijff), de omzet van autolakken is gedaald en daar moeten wij ons met zijn allen toch echt zorgen om maken.
- De straatinterviews (wees eerlijk -straatinterviews - daar kan toch geen mens meer buiten?) toonden glashelder aan dat de mensen bezorgd zijn. De mevrouw in het onderwijs vertelde tamelijk omslachtig dat ze drie keer per jaar op vakantie gaat. Drie keer per jaar, voor, tijdens en na de crisis. U hoort het al, daar zit geen groei in, zelfs geen vertraagde groei!! En de andere meneer zei dat hij van plan is om van zijn paar centen zoveel mogelijk te gaan genieten. Een paar centen, we moeten met zijn allen gaan collecteren voor die arme man met zijn paar centen!
- In de bouw loopt het aantal orders terug, zodat ze voorlopig niet de eerste vijf, maar de eerste vier jaar volgeboekt zitten met opdrachten, wegens gebrek aan bouwvakkers. Dat is een terugval van zomaar even 20 procent in achterstandsjaren. Nee, de bouwwereld krijgt zware klappen, het wachten is op het omvallen van de bouw. Zit je net lekker aan je lasagne, valt de bouw om!
Dit zijn doemscenario's waar niemand aan wil denken.
Okee, Het Journaal natuurlijk, maar verder toch niemand?
donderdag
Hoe overleef ik een aanval met een Henk? (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, oktober 2008)
Een paar weken terug dacht ik voortdurend: "hoe overleef ik ruim een week clubkampioenschappen"? Waarbij de banaan vervangen werd door de CK-commissie, die mij aanviel met een loodzwaar wedstrijdprogramma, de tegenstanders zetten hun slagenarsenaal in en de weergoden probeerden ons te verzuipen. Kortom, het waren lange dagen en korte nachten.
Eerlijk gezegd was ik zelf schuldig aan dat zware programma, want ik had mijzelf - in een vlaag van verstandsverbijstering - voor drie onderdelen ingeschreven. Evert Jan had voor mij uitgerekend dat ik de meeste partijen van alle deelnemers moest spelen. Ik had mijzelf aangevallen met een banaan.
Iedereen die weleens de moed heeft kunnen opbrengen om naar een partij van mij te kijken weet dat ik dat wel vaker doe, mezelf aanvallen met een metaforische banaan. Nooit doet hij het goed, Henk-2. Altijd vindt Henk-1 (de criticus) wel iets waarmee hij Henk-2 (de tennisser) om de oren moet slaan. Omdat ik vond dat ik alles bij elkaar opgeteld wel genoeg tegenstanders had, besloot ik op de tweede vrijdag dat ik Henk-1 de mond zou gaan snoeren.
Uit mijn tennis-Bijbel (Het Innerlijk Spel) haalde ik zoveel mogelijk tips en trucs om Henk-1 mee te lijf te gaan. Ik schreef ze op een papiertje dat ik in mijn tennistas stopte - te gebruiken in geval van nood.
Vrijdagavond bleef het briefje een hele partij lang in mijn tas. Ik had mij zo goed voorbereid dat Henk-1 zijn mond hield. Ik was de rust zelve. Helaas zat mijn hoofd zo vol met de trucjes en handigheidjes dat ik een belangrijk detail over het hoofd zag: ik moest ook nog tennissen. Bijna een set lang raakte ik zo goed als niets. Tijdens één van de wissels besloot ik de lijst met trucs in te korten tot één: kijken naar de bal.
Het wonder geschiedde, we (Martine Kremers en ik) wonnen de partij alsnog.
Ook tijdens de finale van de mix speelde ik onherkenbaar rustig en won met Martine mijn eerste clubkampioenschap, zonder schade aan trommelvliezen, rackets of omheining.
Jammer dat daarna, tijdens de dubbelfinale met Christiaan Oomen mijn concentratievermogen het verloor van mijn grootste vijand, Henk-1.
Dat overleef je dus niet.
maandag
Zeldzame Klasse
Zeker als je kijkt naar al die talentloze flapdrollen, die met hun uitgekauwde programmaformules (of formats, zoals sommige mensen zeggen) de Nederlandse beeldbuizen en flatscreens teisteren, is het onbegrijpelijk dat iemand als Paul Haenen geen zendtijd meer heeft.
Gelukkig wel op internet!
zaterdag
Reclame Revisited
In december 2007 had ik het hier over irritante (radio)reclamespotjes. Sindsdien is er weer een hoop nieuwe ellende voorbij gekomen.
http://nl.youtube.com/watch?v=zxAv-PXUGok
Wat ergert mij nu?
Omdat ik er ongetwijfeld naast zit, mogen jullie mij vertellen welke spotjes nog verschrikkelijker zijn!
vrijdag
Ik Geloof In De Olympische Spelen
Voor dat laatste valt vanuit een humanitair-technisch standpunt begrip op te brengen.
Hoe komt een internationaal olympisch comité op het idee om aan een dictatuur de organisatie van een 'verbroederingsfeest' toe te vertrouwen?
Dat zal ik uitleggen.
Mama, mag ik naar de Olympische Spelen? Als je je huiswerk afhebt!
Het I.O.C. verzint toelatingseisen voor sporters, die er voor zorgen dat Yuri van Gelder als nummer twee van het laatste WK turnen aan de ringen niet mag komen. Omdat die toelatingseisen eigenlijk wel een beetje raar zijn, hadden ze hun foutje kunnen herstellen door Yuri een wildcard te geven. Maar nee, zelfs de allerláátste wildcard ging naar de (ik geloof) nummer 1763 van de wereld uit (ik geloof) zuidwest Abchazië, die na 6 secondes uit de ringen viel en zijn enkel verstruikte. Hij had geen tijd gehad om te oefenen. Meedoen is belangrijker dan winnen.
Honkbal is dit jaar voor het laatst een olympische sport, om plaats te maken voor nieuwe sporten. Zoals het alom gerespecteerde op-kinderfietsjes-van-een-heuveltje-afrijden-over-bultjes-heen. BMX-racing heet dat, geloof ik. In Peking doen ze het al.
Vinden ze honkbal internationaal een marginale sport? En is paardendressuur (sorry Anky) iets waar hele volksstammen voor uitlopen?
Het I.O.C. is onbekwaam en hypocriet. Vandaar.
Ondertussen zit ik wél elke dag naar olympisch krom-lopende-dames-met-een-stick-in-hun-hand te kijken en naar dikke-billen-knijpende-dames-in-een-zwembad te gluren.
Ik geloof dat ik een hypocriet ben.
donderdag
Che Disastro, Le Mosquiti!
Na vijf dagen aan de Rivièra moet het er uit, het zit niet echt mee tot nu toe!
Een vrij moeizame reis van twee dagen over de route du soleil zat er bijna op, toen ik besloot dat het kleine steile weggetje richting ons vakantieparkje niet kon kloppen. Ik ging keren. Toen ik achteruit wilde rijden zag ik een tegenligger aankomen. Die wacht maar, zei ik en gaf licht geagiteerd wat extra gas om snel te kunnen draaien. Dat was geen goed idee, want het hek aan het smalle weggetje maakte onheilspellende geluiden op onze acherbumper. Op tweehonderd meter van ons vakantieadres (want het weggetje bleek wel goed) had ik voor - grof geschat - tweeduizend Euro schade aangericht. Shit happens. Mostly to me.
De volgende dag werd ik wakker met vijfenveertig muggenbulten over mijn hele lichaam, maar vooral op mijn benen. Verevelend, maar het kon erger. De muggenbulten waren wel erg groot en op sommige plekken ontstonden blaasjes. Zeg maar gerust blazen. En dan vergeet ik nog even de grote rode plekken, de korsten en het gele vocht dat eruit liep.
Gaat wel over, dacht ik in het begin, maar toen het woensdag alleen maar erger bleek te worden werd het tijd voor actie. Het blaasje op mijn enkel had inmiddels de grootte van een ei. Even langs de apotheker.
Daar moest ik mee naar het ziekenhuis, wist de apotheker zeker. Hij stuurde ons (Maria was mee) naar de 'Pronto Secorso' in een naburig durrep (Bordighera), wat zo veel wil zeggen als Eerste Hulp. Je mag hopen dat je in Italia nooit op de tweede hulp hoeft te wachten. Doodsbleke en continue kotsende kinderen, rochelende bejaarden en mannen met open wonden werden - al dan niet per brancard - binnengebracht. Waar zij achter in de rij aan moesten sluiten. Onder het motto: "je mag dan wel dood gaan, maar je bent nog niet aan de beurt" werden in ontstellend traag tempo patienten afgehandeld. Af en toe bleek dat als je echt op het punt van overlijden stond, de medische staf een paar minuten voor je inruimde. Aangezien dat voor mij duidelijk niet gold, vroeg ik na anderhalf uur wachten maar eens hoe lang het nog kon duren. Minstens een uur, werd mij verteld. Dat betekent in Italie een uur of drie, vier. Was er een alternatief, wilde ik weten. Er was wel een toeristenkliniek in San Remo, vertelde de dame van de info ons. Een andere wachtende hoorde ons gesprek en vroeg ons in vloeiend Nederlands of we misschien gebruik wilden maken van haar huisarts. Wij dachten het wel!
Zij belde hem op en we konden onmiddellijk terecht!
Dottore Rossi (!) bleek een uiterst innemende man, die mijn door muggen geinfecteerde huid - onder het voortdurend uitroepen van "Che disastro" - inspecteerde.
Ik kreeg antibiotica (alocohol toegestaan! Ik huilde van geluk) en desinfecterende zalf voorgeschreven en van een rekening wilde hij niet weten! Wel wenste hij ons nog een heel prettige vakantie. Een poepie was het, vond Maria ook.
Hevig bejeukt en de neiging tot krabben onderdrukkend zit ik nu mijn belevenissen op een vakantiepark-laptop in te toetsen, zoekend naar dubbele punten boven ee's, die er niet op zitten.
Eind goed, al goed?
zondag
Save Me A Place
Don't know why I can not play
Turn me off turn me out
But don't turn me away
Save me a place
(Lindsey Buckingham, 1979)
dinsdag
Het EK Volksliederenfestival 2008
En volksliederen hebben we tijdens de afgelopen EK (red: voor Mieke, het gaat hier over het EK voetbal 2008) genoeg kunnen horen.
Gisteren besloot ik eens te gaan googlen om te kijken of er een mp3tje te downloaden was van gimn Rossijskoj Federatsii. Dat lukte.
Bovendien kwam ik met mijn gegoogel bij een voetbalforum (http://www.fm-fans.nl/forum/viewtopic.php?f=125&t=5257) uit, waar ze een verkiezing van het mooiste EK-volkslied hadden 'georganiseerd'.
Hier bleek maar weer eens dat de gemiddelde voetbalsupporter - maar in ieder geval de bezoeker van deze site - polonaiseliefhebber is; niet al te fijnbesnaard, zal ik maar zeggen. Hoe krijg je het anders voor elkaar om het Wilhelmus op 1 te kiezen? De melodie én de tekst zijn van zo'n intense treurigheid, dat vele duizenden asielzoekers met een naturalisatiewens, na het aanhoren van het Wilhelmus, onmiddellijk zijn teruggekeerd naar hun armoedige en/of onveilige vaderland. Daar kan geen Rita Verdonck tegen op.
Het Fratelli d'Italia bezet een goede tweede plaats. Daar kan ik inkomen, want brult zo heerlijk mee, maar dat het bloeddorstige en strontvervelende Franse volkslied op plaats drie staat, is een gotspe. René Froger draait voor zo'n drakerig melodietje z'n hand niet om. Zweden en Griekenland kregen nog een stem van de buurlanden en Rusland kreeg niets. Ongelofelijk!
Het Russisch volkslied heeft kracht, is melodramatisch, zet aan tot meevoelen, meejuichen, meehuilen en meezingen. Het is mooi.
Maar ja, dat vind ik. Wat vinden jullie?
vrijdag
Daar heb je hém weer!
Tot voor kort maakte ik een uitzondering voor Frank Snoecks, maar zijn prestatie van donderdagavond was een aanfluiting. Van te voren had hij bedacht dat hij de Zweedse scheidsrechter Peter Fröjdfeld de hemel in zou gaan prijzen. En dat deed Frank. Fröjdfeld floot zwak, liet opzichtige overtredingen onbestraft (waaronder de duwgoal van Ballack), maar Snoecks vond het allemaal even geweldig. En dat is meteen mijn voornaamste bezwaar tegen Nederlandse commentatoren: ze zijn vooringenomen en stellen hun mening niet bij.
Tijdens de rust van Kroatië-Turkije schakelde ik naar de BBC, om de reclames en de twee-minutenanalyse van Jack en Joerie te omzeilen. Maar vooral om niet meer naar het stompzinnige gelul van Jan Roelfs te hoeven luisteren. Het enige dat hij aan de wedstrijd had toe te voegen was de geboorteplaats van Hamid Altintop. Verder doet hij voornamelijk aan de favoriete hobby van de gemiddelde voetbalcommentator: het bagataliseren van overtredingen. Volgens mij hoort een commentator te weten dat het inkomen met de noppen vooruit een overtreding is, die minstens met een gele kaart bestraft hoort te worden. Jan weet dat niet (écht niet) en Jeroen Gruter weet het zéker niet!
Als in de eerste helft een Kroatische aanvaller - overlopend van ijver om de bal te spelen - in het strafschopgebied geblokkeerd wordt door een Turkse verdediger, zegt Jan Roelfs doodleuk dat de Kroaat het contact opzocht en wel héél gemakkelijk ging liggen. De beelden (én de herhalingen daarvan) wijzen duidelijk uit dat de Turk de Kroaat opzocht en dat de Kroaat een doodsmak maakt, maar dat maakt Jan alleen maar stelliger: niets aan de hand.
Er is toch zeker wel iemand bij de NOS (ik denk aan Theo Reitsma) die die jongens een beetje bij kan sturen?
Oh ja, het commentaar bij de BBC was deskundig, niet vooringenomen en een verademing!
woensdag
Zekerheden
Iedereen kan een lijstje maken van zekerheden in het, of zijn, of haar leven.
Bij mij ziet zo'n lijstje er ongeveer zo uit:
- Ik ben getrouwd, met drie dochters
- De aarde is rond
- Met Ajax komt het nooit meer goed
- Als je echt heel nodig moet, is de wc bezet
Van die dingen.
Tot vandaag stond er nog zo'n universele waarheid op mijn lijstje. Ron Kaczor wordt nooit vader.
Dat wist je zeker, want kon niet, mocht niet, was té onwaarschijnlijk en té zielig voor het hypothetische kind.
Er gaan zeker een paar weken overheen voordat ik het weggeslagen stukje grond onder mijn voeten weer dichtgemetseld en geplamuurd heb.
Dank je wel en gefeliciteerd Ron en Esther!
Over zes maanden weten we het trouwens pas echt zeker.
vrijdag
Stoppen (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, mei 2008)
Voor de slechte verstaanders onder ons, Trix gaat niet stoppen met tennissen, maar met regeren. Ongelofelijk wat een invloed zo'n klein Waals meisje heeft.
Andere beroemde stoppers: Phil Collins stopt - 20 jaar te laat - met muziek maken, Catherine Keijl stopt - helaas uitsluitend - met haar maandblad en burgemeester Ingrid de Jong van de gemeente Reusel-De Mierden stopt met burgemeesteren. Jammer, maar niet onoverkomelijk, lijkt me.
Wat mij bezighoudt is niet zo zeer het hoe en waarom van Justine, dat kan ik in elke krant lezen, ik ben geïnteresseerd in het fenomeen stoppen. Waarom stopt een mens? Om die vraag te kunnen beantwoorden moet je eerst weten waarom iemand begonnen is. Of beter, waarom iemand doorgegaan is. In het geval Justine is dat dan bijvoorbeeld omdat ze voor haar vijfde verjaardag een racket van haar oma kreeg en ze het geweldig leuk vond om daar hard mee tegen een bal aan te slaan. Vervolgens bleek ze een uitzonderlijk talent voor de backhand te hebben en na tien jaar trainen kon ze het ook een beetje met haar forehand. Na twintig jaar stopt ze.
Zonde van al die moeite, toch?
Ik kan ontzettend goed roken. Waarom zou ik daar dan ineens mee moeten stoppen? Omdat ik er niet meer beter in word? Om een andere uitdaging te zoeken? Omdat ik mij niet meer kan motiveren?
Ik weet het, het klinkt een beetje banaal, maar zo werkt dat bij mij: ik ben altijd op zoek naar de zin van het leven. Heb je het leven eindelijk zo ver dat je denkt, "dat heb ik goed gedaan" en dan houd je ermee op! Waanzin.
Maar serieus, ik denk dat ik ga stoppen met werken. Ga ik lekker de hele dag tennissen zodat ik ontzettend goed ga spelen en dan ga ik in het seniorencircuit demonstratiepartijen en toernooien doen zodat ik angstaanjagend rijk en vereerd word. Een soort van stoppen met een hoger doel, dus. Ik blijf natuurlijk wel gewoon dezelfde botte hork die ik altijd was, dus jullie hoeven je geen zorgen te maken dat ik met al mijn ZTC-contacten stop. Ik blijf mezelf, tenzij jullie vinden dat ik daarmee moet stoppen natuurlijk. Dan word ik gewoon iemand anders, Justine Henin bijvoorbeeld. Die is toch gestopt.
Stop.
woensdag
House en Joling
Een uitzondering maak ik voor de Amerikaanse serie House, waarin een briljante, adremme, maar horkerige specialist (Hugh Laurie als Gregory House) het leven van zijn collega's en patiënten verziekt. Nogal eens een beetje 'over de top', maar vooruit.
House
Mijn vrouw en ik ergeren ons al een tijdje aan de enorm lawaaiige onderbrekingen van het programma, voor promo's en reclame. Kijk je net naar een patiënt die ondanks alle inspanningen van House en z'n team ligt te overlijden, begint er een stem doorheen te schreeuwen, voorzien van een spetterend filmpje, dat we naar talentenjacht numero 1795 moeten gaan kijken. Je schrikt je een krul in je teen.
Blijkbaar vonden ze deze vocale en visuele martelingen nog niet ver genoeg gaan, want gisteravond werd House handmatig opzij geschoven door Gerard Joling, die ons tussendoor jolig vertelt over de talentenjachtaflevering van morgenavond, waarin de vakjury (wat een vondst!) en - ongetwijfeld ook - sms-sturend publiek (briljant!) kandidaten wegsturen (leuk gevonden!). Na vijftien seconden ging House weer gewoon verder. Je krijgt de tijd niet eens om weg te zappen!
Het zijn terroristen, die lui van SBS. Zelfs het enige programma dat je wél de moeite waard vindt, kun je niet zonder hartverzakkingen bekijken.
Kan Hirsch Ballin dáár nou niet een roedel arrestatieteams op af sturen?
vrijdag
Black
Of what was everything
All the pictures have all been washed in black
Tattooed everything...
(Pearl Jam, 1991)
Kwetsbaar Opstellen In Rijen Van Tien, Graag!
Vanwege vijfentwintig jaar 'Thriller' staat Michael Jackson al een tijdje in de belangstelling. Behalve 'Beat It' (lekkere gitaarpartijen) vond ik Thriller geen goeie plaat (LP!). Aardige composities - daar niet van - maar zo vlak en emotieloos. En dan al die maniertjes, niet alleen de kekke filmpjes met te gekke choreografie en de 'gemaakte' teksten, maar ook met zijn stem (iehi!). Niets voor mij dus, die Jackson.
http://www.youtube.com/watch?v=fPyxgHCNxUE
In 1995 kwam You Are Not Alone uit en na al die jaren geef ik het toe; dat vind ik een prachtig nummer! Hoewel hij het over you heeft, denk ik dat hij het hier over zijn eigen verpletterende eenzaamheid heeft. Hoe dan ook, het klinkt alsof hij meent wat hij zingt en dat hoor je (ik?).
In de uithalen op het eind van het nummer gooit hij al zijn wanhoop en frustratie in de strijd. Zijn wanhoop over zijn eenzaamheid en zijn frustratie dat hij niet weet wie hij is (black or white?). Veel mensen hebben hem de afgelopen jaren een zielig mannetje genoemd en dat heeft een reden: hij is zielig.
Die jongen moet een drol van een manager (gehad) hebben, want dat zo'n gigantisch talent zo ongelofelijk aan alle kanten de bocht uit is gevlogen is triest.
Wat mij betreft heeft hij in ieder geval één schitterend liedje nagelaten: You Are Not alone.
Willen er nog meer mensen uit de kast komen en vertellen over hun liefde voor foute muziek of muzikanten?
Van Michel Bleeker (zie http://www.lelijkemannen.nl/) weten we al dat hij een fan is van Borsato.
Wie volgt?
dinsdag
De Beste Columnist
Gemak, zucht.
Totdat Herman Brusselmans aan tafel schoof was het weer hetzelfde gezapige zooitje. Verkeerde gast hier, geslijm daar; reutel de reutel. Herman maakte - tot ongenoegen van Matthijs van Nieuwkerk en tot groot plezier van sidekick Bert Visscher en mij - in vijf minuten duidelijk dat hij DWDD ook niet serieus neemt. Hij heeft werkelijk niet één normaal antwoord gegeven en ik heb me kostelijk geamuseerd.
Op DWDD.nl kun je het programma terugzien voor de hilarische details.
Okee, één hoogtepuntje dan: Op de vraag van Matthijs of ze in Vlaanderen ook een top drie hebben van grote schrijvers, zoals bij ons Reve, Mulisch en Hermans dat zijn, antwoord Herman: "Jazeker, wij hebben Vermeer, Verbeeke en Verhulst. Alleen die kent nog niemand."
Ik ben de beste, maar onbekend(st)e columnist van Nederland.
donderdag
Ajax, de musical
Daarom gaat de KRO een bijbel-filmpje maken en dan weer niet, want-ik-weet-niet-waarom-niet. Ik weet trouwens ook niet waarom ze wél een bijbel-filmpje wilden maken. Misschien wilden ze uitgescholden worden door die gek. Iedereen wordt tegenwoordig uitgescholden door die gek.
Ik ken Feyenoord-supporters die een Ajax-filmpje willen maken en trouwens ook Ajax-supporters die een Ajax-filmpje willen maken. Het eerste filmpje wordt dan uitgezonden door SBS en het tweede door de TROS.
Omdat de Vanden Ende studio's geen idee meer hadden waar ze nu nog een musical over konden maken, komt binnenkort Anne Frank, de musical (echt waar!), gevolgd door Irak en Rwanda, de musicals en volgens Collignon ook nog Bergen Belsen, de musical. Peter R. is bezig met een eigen musical-productie met een verborgen publiek.
Kunnen ze niet een musical maken over een Koran-filmpje en dat je dan mag sms-en welke bn-er er tijdens het ijsdansen gedeepthroat moet worden? Of is dat niet reality genoeg?
Ik weet inmiddels niet meer of ik al die tijd al gek was, of dat dat van het tv-kijken en kranten lezen gekomen is. En die gek heeft natuurlijk ook te veel gelezen en gezien.
En mijn vrouw, die vindt het gek dat ik eigenlijk alleen nog maar naar sport wil kijken. Had ik al verteld dat mijn vrouw gek is?
zondag
Go Johnny Go!
Toen wij nog (een stukje) jong(er) waren hebben wij in zijn studiootje naast het snookercentrum een aantal monumentale opnames gemaakt, waaronder een hilarische uitvoering van een van de meesterwerken van Neil Young: 'Rocking In The Free World'.
Getuige http://www.johnnygo.nl/dwdd.html is Paul (annex Johnny) nog steeds rocking in the free world. Tegenwoordig maakt hij met Johnny and the Gangsters of Love Amsterdam onveilig.
Kijk naar zijn filmpje en zie waarom dat hard nodig is!
woensdag
Peter R. de Vries-show
de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 11 februari 2008, Kader Abdolah
Peter R. de Vries is de gelukkigste man ter wereld op dit moment. Alleen al in Nederland hebben zeven miljoen mensen naar zijn misdaadprogramma gekeken. Het was inderdaad een spannende, bloedstollende uitzending. Een absoluut succes in de reeks van enge reality-televisieshows. En om dit succes te bezegelen maakt hij een rondreis door Amerika om onder andere bij Larry King aan tafel te zitten. Ik gun het hem, maar de ervaring leert dat er per definitie iets fouts zit in dat waar de massa in geïnteresseerd is.
Het voelde niet goed nadat ik de uitzending gezien had, ergens deed het pijn. Nee, ik dacht niet: 'Wow, Peter R. de Vries, je bent geniaal.' Er zat iets onmenselijks in het programma. Hij heeft van een moord een show gemaakt, en het was meteen kassa door de reclames. Denk aan de miljoenen die de afgelopen week verplaatst zijn. Het mag, het mogen zelfs miljarden zijn, maar niet op deze manier. Peter R. de Vries heeft grenzen van de menselijke waarde overschreden. Hij heeft dingen gedaan die niet mogen. Hij heeft twee maanden lang een jongen van drank en cocaïne voorzien om hem aan het praten te krijgen. De jongen is sinds zijn puberteit betrokken bij een verdwijning, leugens, drugs, de politie, de justitie en de media. Hij is mentaal ziek. En Peter R. de Vries krijgt deze labiele jongen zo ver dat hij zulke lelijke, harde ongepaste dingen over zijn seksuele handelingen met Natalee Holloway durft te vertellen. Ziekelijke woorden over een verdwenen meisje dat hem leuk heeft gevonden en met hem mee is gegaan.
Peter R. de Vries lost de moord niet op. Hij misleidt de jongen om nogmaals de fout in te gaan en Natalee dieper te beledigen. Dat Peter R. de Vries de verborgen camera-scènes opgenomen heeft is oké, maar de beelden zouden bedoeld moeten zijn voor politie en justitie om professioneel onderzoek te verrichten. Niet om eerst op zondagavond aan zeven miljoen Nederlanders te tonen. We hoeven niet, moeten niet en mogen niet weten wat Joran van der Sloot met Natalee gedaan heeft in de laatste minuten van haar leven. En de ouders van Natalee al helemaal niet.
Peter R. de Vries maakt het leven lelijk met zijn programma. Hij maakt ons bang. Hij heeft blindelings alles op alles gezet om er een spannende uitzending van te maken. Hij koopt een vriend van de jongen om. Hij misbruikt een vriendschap en zo weet hij de gehele bevolking tegen Joran te mobiliseren. Hoe durf je een jongen van 20 jaar zo zwaar onder druk te zetten? Zelfs als hij een dader is. Je beoordeelt en bestraft hem op televisie. En dat mag niet. Dat mag alleen in de rechtbank en in aanwezigheid van de advocaat van de verdachte. Peter R. de Vries, wat zou je kunnen doen als die jongen op de nacht van jouw uitzending zelfmoord had gepleegd vanwege die enorme haat jegens hem? Je hebt een mentaal zieke jongen die drie jaar lang verdachte was, en daarna geen verdachte was, en nu weer 'verdacht' is, door je commerciële misdaaduitzending psychisch onder druk gezet. Dit is lelijk en ethisch verboden, zelfs als hij de echte dader is.
Laten we de rechtbank opnieuw zijn oordeel laten uitspreken. En laten we hopen dat Joran van der Sloot over alles gelogen heeft en eerder onze hulp dan onze haat nodig heeft
zondag
Geloof, Hoop & Liefde (6)
De Zondvloed
Er is geen verhaal waarin de onvoorwaardelijke liefde en de verpletterende barmhartigheid van god zo schitterend gedemonstreerd wordt als in De Zondvloed. Nog steeds ben ik tot tranen toe geroerd door deze prachtige vertelling.
Ik zie geen boot, dus deze gaan dood
En dat is niet meer dan logisch, want dit keer worden niet een paar mensen te kakken gezet (zie Adam & Eva), of een zoon gekruisigd, maar worden alle mensen én dieren (ja lieve mensen, in die tijd wemelde het van de zondige dieren) verzopen, zodat ene Noach met zijn gezinnetje de eerste dierentuin op een bootje kon beginnen. Dit verhaal wordt ook wel de Ark van Noach genoemd, met als ondertitel 'hoe een schepper op een haar na alle levende wezens uitmoordt'.
Je kunt zeggen wat je wilt, maar dit is niet een god van halve maatregelen. Omdat ik ook wel weet dat je de bijbel niet al te letterlijk moet nemen (toch?), zit ik al een jaartje of vijfendertig te peinzen over de symboliek in dit verhaal. Een beetje theoloog zal zich hier wel uit redden, maar mij lukt het maar niet.Wat ik trouwens erg mooi vind, is dat god ná de zondvloed de regenboog ingesteld heeft, als teken dat er geen zondvloed meer komt. Op geheel bewolkte dagen met zware regenval ga ik tegenwoordig met mijn gezinnetje naar Loosdrecht, om een bootje te huren.
Maar ja, ongetwijfeld heb ik het allemaal weer verkeerd begrepen.
vrijdag
Geloof, Hoop & Liefde (5)
Begrijp me niet verkeerd, het is niet zo dat ik alleen het christendom een rare religie vind, ik vind alle religies raar. Toevallig - en daar is de cultureel- en geografisch bepaalde geloofsbeleving weer - weet ik het meest van het christendom. Inderdaad, omdat ik toevallig in Nederland geboren ben.
Massahysterie
Christenen bidden veel. Dat de teen van tante Pietsie maar snel genezen mag, dat de ruzie met de buren bijgelegd zal worden, voor het wereldwijd verdwijnen van honger en voor vrede. En als ze dan toch aan het bidden zijn, bedanken ze natuurlijk ook voor het gezellige samenzijn met de familie en voor de prachtige goal die ze van hem hebben mogen maken.
Ik vind dat een bijzonder twijfelachtige bezigheid, dat bidden. Want waarom zou god het gebed van de een wel verhoren en dat van de ander niet? Dat zal een christen zelf toch ook niet begrijpen?
Ronduit bizar vind ik de neiging van christenen om alles wat goed gaat aan god toe te schrijven en alle oorlogen, honger en ander onheil aan de mens, de duivel en wat verder nog goed uitkomt. Een gezonde baby is een geschenk van god en voor een gehadicapt exemplaar bidden we. Krijg je een doodgeboren baby, dan is het óf de schuld van de medische wetenschap, of botte pech.
Ja zeg, zo kan ik het ook.
Moslims bidden nog meer, geloof (...) ik. Met hun gezicht naar Mekka, want dat is een heilige plaats. Yeah right. Daar moeten ze trouwens minstens één keer in hun leven naar toe, naar Mekka, als ze dat kunnen betalen (.......). Zodat ze met honderduizenden tegelijk rondjes om een of ander monument kunnen lopen. Daar gaat allah blij mee zijn, joh hé! En enthousiast dat ze zijn, die moslims op bedevaart, ze trappen elkaar gewoon dood van de spiritualiteit. Allah heeft daar niet zo'n moeite mee, want het is allemaal ter meerdere eer en glorie van hem!
De here allah superstar.
Wel jammer dat allah zo'n hekel aan vrouwen heeft, dat ze hun lichaam en haren geheel moeten bedekken, naar de baas moet luisteren en hun snor moeten laten staan. Hij was niet zo tevreden over zijn ontwerp en vond de man uiteindelijk veel beter gelukt. Wat ik vreemd vind is dat alle moslima's het daar mee eens zijn.
Rare jongens, die religieuzen; maar goed, ik begrijp het niet.
woensdag
Geloof, Hoop & Liefde (4)
De Kruisiging
"Want God heeft de wereld zo lief gehad, dat Hij zijn enige Zoon gegeven heeft, opdat iedereen die in hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." (vaak gevolgd door: Ter vergeving van onze zonden, amen).
Deze zin (Joh 3:16) is voor veel christenen van een geweldige betekenis en voor mij een raadsel.
Je moet voor de gein maar eens googlen op deze zin. Mensen wringen zich in de gekste bochten om hiermee hun geloof te kunnen bevestigen.
Wat het verhaal over de kruisiging bij mij oproept:
- Was dat nou echt nodig, dat hij zijn zoon gegeven heeft?
- Lekkere vader.
- Is er iemand die hier netto iets mee opgeschoten is?
- Dus omdat 2000 jaar geleden in Israël iemand is opgehangen aan een kruis door een 'woedende menigte' zijn onze zonden vergeven en hebben wij het eeuwige leven? Wat is het verband? Ik ben absoluut niet dom, maar ik begrijp hier helemaal niets van.
- Als Adam en Eva een stuk fruit 'van hem' nemen is de hele wereld vanaf dat moment zondig en als 'we' zijn zoon op gruwelijke wijze vermoorden, zijn onze zonden vergeven. Iedereen snap?
- Waarom was het zo moeilijk voor Jezus om alle ongelovigen te laten zien dat hij de zoon van god is/was tijdens 'het proces'? Hij had toch wel een paar trucs in huis.
- Of mocht dit niet en waarom dan niet?
- Ook vluchten moet voor hem toch een makkie geweest zijn. Of was dit zijn wel erg vergaande manier om 'zijn andere wang te tonen'?
Het is voor mij allemaal te vaag, onbegrijpelijk en barbaars. Helemaal als mensen vertellen dat uit dit soort verhalen gods liefde voor ons blijkt.
Ik zie vooral veel wantrouwen, overdreven woede en onlogische consequenties.
Maar goed, zoals gezegd, ik begrijp het allemaal niet.
maandag
Geloof, Hoop & Liefde (3)
De Verboden Vrucht
God heeft de twee mensen die hij zojuist geschapen heeft, Adam en Eva, in een paradijselijke omgeving geplaatst. Om het een beetje spannend te houden heeft hij ze verteld dat ze niet van de vruchten van die ene boom mogen eten. Ik vind dat een vreemd, sadistisch trekje van deze grote mensenvriend.
Papa zet twee kinderen in een prachtige speeltuin en vertelt ze dat ze niet in de draaimolen mogen. Mogen jullie één keer raden waar die kinderen het liefst in willen. Als Hans en Grietje zich vervolgens door de man van de draaimolen hebben laten overhalen om een ritje te maken, wordt papa zo boos dat hij ze de speeltuin uitschopt en zichzelf uit de ouderlijke macht zet. Ik vind dat persoonlijk een lichtelijk-gestoorde-voormalige ouder. Een rare man.
De manager heeft voor zijn personeel een mooie nieuwe kantine in laten richten, "maar", zo zegt hij, "jullie moeten van de koffieautomaat afblijven." Als op een kwade dag de servicemonteur langskomt en hij ziet dat zijn automaat nog nooit gebruikt is, vraagt hij aan het personeel wat er aan de hand is. De consultant legt uit hoe het zit, waarop de servicemonteur vertelt dat er echt niks mis is met de automaat. Opgelucht nemen de consultant en zijn vrouwelijke coach een bakkie, waarop ze door de manager op staande voet worden ontslagen, met pek en veren de deur uitgezet én ze krijgen van hem een proces wegens diefstal aan de broek. Deze manager heeft volgens mij (naast overmatige geldingsdrang) een gebrek aan sociale en emotionele vaardigheden. Wij noemen zo iemand een rare man.
Terug naar Adam, maar vooral naar Eva, die een gesprek heeft aangeknoopt met een slang (je moet wát in de Hof van Eden) in de verboden boom. "Bladerslipjes nóóit op 60 graden wassen en het zijn elstars!", weet de slang en Eva is niet meer te houden. Ze neemt een hap van een appel en geeft er één aan Adam. Dan begrijpen ze dat ze stout geweest zijn. Ze schamen zich en verstoppen zich voor god. Ze zijn bang dat hij boos is.
Nou, dat valt erg mee. God schopt zijn kinderen het paradijs uit en wil nooit meer iets met ze te maken hebben. Daarnaast zijn voor straf alle nakomelingen van Adam en Eva vanaf hun geboorte niet te vertrouwen.
Zo pakt een barmhartige, vergevingsgezinde, goedbedoelende vader dat soort zaken aan. Zeggen ze.
Ik vind dit gewoon een rare man
zaterdag
Geloof, Hoop & Liefde (2)
Geloof is voor mij een wereldwijd kwaad, dat verdeeldheid zaait in plaats van verbroedering. Ik vind daarnaast het woord 'geloof' verkeerd gekozen, collectieve zinsbegoocheling is beter maar dat klinkt niet lekker. Je ziet, zelfs bij verder toch redelijk weldenkende mensen dat ze hun verstand uitschakelen en welk 'geloof' dan ook belijden en (meestal) uitdragen.
Weten deze mensen niet:
- Dat ze (vaak al vanaf hun geboorte) geïndoctrineerd zijn? Wat nou vrije keuze?
- Dat 'hun geloof' op de eerste plaats geografisch en culturureel bepaald is?
- Dat hun geloof niet betekent dat ze ergens in geloven, maar dat ze samen met een groep mensen hebben afgesproken om volgens bepaalde regels te denken en te handelen. Ze maken zichzelf wijs dat ze collectief iets geloven.
- Dat religies het over een almachtige god hebben, terwijl deze almachtige zo ongeveer de helft van de wereldbevolking laat stikken?
Elke dag hoor, zie of lees ik dingen waar ik met mijn hoofd niet bij kan.
- Een vrouw die moslim is geworden, omdat haar man dat ook is. De vanzelfsprekendheid waarmee zo'n vrouw dat brengt vind ik stuitend.
- Marianne Thieme vertelt dat zij bij de zevendedagsadventisten terecht is gekomen, omdat daar veel vegetariërs zitten. Hoe onnozel kan een mens zijn?
- Mensen die elkaar (willen) afslachten vanwege een (licht) afwijkende levensovertuiging.
Mensen vragen mij wel eens waarom ik me zo druk maak over religie. Dat is omdat ik denk dat de mensheid (maar zeker ik) beter af zou zijn zonder religie. Mensen zouden elkaar beter begrijpen en minder snel oordelen, denk ik.
En dan was er natuurlijk nog de 'doopplechtigheid' in de Nederlandsch gereformeerde kerk in Utrecht van ruim drie jaar geleden, waarbij onze tweeling gedoopt werd en ik diep gekwetst (http://www.henkbongers.nl/2003/10/het-woord-van-god-afgelopen-zondag.html). Waar ik naderhand nog het kwaadst om was/ben, was/is het totale gebrek aan erkenning van mijn gevoelens over de - in mijn ogen - liefdeloze en barbaarse dienst. De meeste kerkgangers vonden dat ik mijn mond moest houden, omdat ik niet wist waar ik het over had. Dit is volgens mij tekenend voor religie in het algemeen: een starre, zelfingenomen houding die andersdenkenden niet alleen uitsluit, maar zelfs veroordeelt.
Daar kan ik mij (gelukkig) druk om maken, ja.
Wordt vervolgd
dinsdag
Geloof, Hoop & Liefde (1)
Hoop op universele liefde
Maar ik ben bang dat de hoop ijdel is
Tenzij liefde écht alles overwint
woensdag
Long Road To Ruin
Under the cold streetlights
No tomorrow, no dead end in sight
(Foo Fighters, 2007)