Vanwege vijfentwintig jaar 'Thriller' staat Michael Jackson al een tijdje in de belangstelling. Behalve 'Beat It' (lekkere gitaarpartijen) vond ik Thriller geen goeie plaat (LP!). Aardige composities - daar niet van - maar zo vlak en emotieloos. En dan al die maniertjes, niet alleen de kekke filmpjes met te gekke choreografie en de 'gemaakte' teksten, maar ook met zijn stem (iehi!). Niets voor mij dus, die Jackson.
http://www.youtube.com/watch?v=fPyxgHCNxUE
In 1995 kwam You Are Not Alone uit en na al die jaren geef ik het toe; dat vind ik een prachtig nummer! Hoewel hij het over you heeft, denk ik dat hij het hier over zijn eigen verpletterende eenzaamheid heeft. Hoe dan ook, het klinkt alsof hij meent wat hij zingt en dat hoor je (ik?).
In de uithalen op het eind van het nummer gooit hij al zijn wanhoop en frustratie in de strijd. Zijn wanhoop over zijn eenzaamheid en zijn frustratie dat hij niet weet wie hij is (black or white?). Veel mensen hebben hem de afgelopen jaren een zielig mannetje genoemd en dat heeft een reden: hij is zielig.
Die jongen moet een drol van een manager (gehad) hebben, want dat zo'n gigantisch talent zo ongelofelijk aan alle kanten de bocht uit is gevlogen is triest.
Wat mij betreft heeft hij in ieder geval één schitterend liedje nagelaten: You Are Not alone.
Willen er nog meer mensen uit de kast komen en vertellen over hun liefde voor foute muziek of muzikanten?
Van Michel Bleeker (zie http://www.lelijkemannen.nl/) weten we al dat hij een fan is van Borsato.
Wie volgt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten