zondag

Het Oude Hazenbos (slot)

De volgende dag was het een gekkenhuis in ons geliefde bos. Nadat Achmed zijn plan had uitgelegd, was iedereen onmiddellijk enthousiast geworden. Thom de Mol had zijn familie en vrienden uitgenodigd en Björn het ijskonijn had onder leiding van Achmed een tekening van de plannen gemaakt. Aan de noordkant van het bos waren honderden dieren druk in de weer met takken en zand. Aan de zuidkant was een even grote groep zich in het zweet aan het werken. Twee weken gingen voorbij. Twee weken waarin alle dieren hun steentje bijdroegen aan het grote plan. Twee weken waarin vossen en dassen, mollen en konijnen nader tot elkaar kwamen. Ze hadden zich nog nooit zo verbonden met elkaar gevoeld.
Op de vijftiende dag kwam Thom juichend bij Achmed aangerend: ”Het is gelukt! We hebben het gedaan, Achmed. Hij is af!” “Dat is prettig nieuws”, zei Björn, uitbundiger dan ooit. Achmed vloog Thom om zijn nek: “Geweldig Thom, dat is geweldig!” Ons dappere woestijnkonijn was ontroerd, maar hij bleef realistisch. “Nu moeten we afwachten wat er verder gaat gebeuren, maar wij hebben er met zijn allen alles aan gedaan!”

Langzaam kropen de dagen voorbij. Er heerste een gespannen sfeer in het bos dat wij onderhand zo goed kennen. Het kon allemaal nog fout gaan. Dat wist Achmed natuurlijk ook. De andere dieren werden steeds ongeduldiger. Op een kwade dag probeerde Wouter Bosuil zijn oude machtspositie terug te veroveren. Hij riep iedereen bij elkaar voor een vergadering.
“Mijn insteek voor deze meeting is dat wij, als groep, serieus moeten kijken naar onze opportunities aangaande de beleidskeuzes, voor waar het onze corebusiness betreft.” Begon Wouter. Daar had niemand van terug. “En aangezien onze corebusiness het bosleven betreft, is het helder en duidelijk dat we voor een moeilijk dilemma staan. We kunnen voor de nuloptie gaan; wachten op het evidente onheil, of we gaan voor een win-win-situatie; vluchten zo lang het kan!” Er klonk instemmend gemompel uit de menigte. “We zullen een stemming houden om te kijken of…”, maar verder kwam Wouter niet. Hij werd onderbroken door het luide gekras van Hans Kraai. “Ze zijn er! Ze zijn er, zeg ik je!” Schreeuwde Hans. “En ze hebben de tunnel gevonden! De eerste machine is al naar binnen gereden!” Een hels kabaal maakte zich meester van het bos. Terwijl Wouter afdroop vierde de rest feest.

De bouwvakkers hadden de tunnel, waar de dieren zo hard aan gewerkt hadden, gevonden en legden de weg nu onder het bos aan. Een maand later was de weg klaar en was ons prachtige bos voor de ondergang gered! Toch?

Nog geen maand later werd de koele ochtendlucht doorboord door het helse geschreeuw van Hans Kraai: “Een vliegveld. Ze gaan een vliegveld aanleggen in ons bos!”
Een overkapping voor het bos is er nooit gekomen.

woensdag

Wij houden van oranje

Zoals gebruikelijk staat het gehele Nederlandse volk weer als één man achter het Nederlands elftal.
Te vloeken en te tieren.
De Nederlander is weer druk met de nationale sport.
Zeiken.
De Nederlandse voetballer is een volgevreten, overbetaalde luilak.
Omdat hij in een uitwedstrijd, voor een uitverkocht gekkenhuis, de eerste wedstrijd van de play-offs geflatteerd met 1-0 verloren heeft van de Schotten.
Recordinternational Frank de Boer en vaderlands topscorer aller tijden Patrick Kluivert kunnen er niets van.
Dat kan alleen in Nederland.
In de media word je doodgegooid met hockeyers en derdegarnituur voetballers, die wel even zullen vertellen wat er allemaal fout is met oranje.
Nee; het Nederlands elftal speelt niet geweldig. Dat is ook niet gemakkelijk met azijnpissende journalisten en een –over van alles en nog wat- zeurende natie in je nek.
Nee; Dick Advocaat is waarschijnlijk niet de meest motiverende en avontuurlijke bondscoach die we ooit gehad hebben. Maar hij zal toch echt wel zijn uiterste best doen, samen met Willem. En we zullen het er nog even mee moeten doen.
Misschien dat we eens een keer met zijn allen en positief achter het elftal kunnen gaan staan. Het is maar een idee.
Gisteren Mart Smeets nog gezien? Hij had de nationale knuffelbeer van de vaderlandse voetbalpers, Zeljko Petrovic, uitgenodigd. Die mocht van Mart ook nog even oranje vernederen. Maar dat viel vies tegen. Zelfs nadat Smeets “U” tegen hem was gaan zeggen, bleef Petrovic zich hardop verbijsteren over dit ongelofelijk negatieve volk. “Kap nou eens!” Riep Zeljko nadat Mart -voor de 1892ste keer in zijn carrière- over 16 miljoen bondscoaches begon. “Jullie zijn al negatief voordat de wedstrijd gespeeld is! Hou je mond over voetballen als je er geen verstand van hebt!” Of woorden van die strekking.
Wat mij betreft is de opvolger van Advocaat bekend.


Ik heb vannacht gedronken.....

En gezien
Het zien duurt een seconde
De gedachte blijft voor altijd
(Thé Lau 1990)
Het Oude Hazenbos (deel 4)

Het was een drukte van belang in het bos. Na het slechte nieuws van Wouter en Hans, waren veel dieren meteen begonnen met het pakken van hun spullen. Anderen stonden in groepjes bij elkaar, te vertellen hoe verschrikkelijk de toestand was en dat er niets meer aan gedaan kon worden. De uil had gezegd dat iedereen om 12 uur die middag bij de oude eik moest zijn. Hij zou het evacuatieplan uit gaan leggen.
Om 12 uur had het hele bos zich verzameld bij de oude eik. Wouter schraapte zijn keel en begon: “Beste vrienden. Zoals jullie weten is de toestand zorgelijk en uiterst penibel. De mensen zullen ons gaan verjagen, omdat zij een weg door het bos aan gaan leggen. Dit betekent een onherroepelijk einde aan onze hechte gemeenschap hier ter plaatse. Om onze uittocht naar het dichtstbijzijnde bos –en dat is, zoals jullie weten, het verre hazenbos- zo ordentelijk en veilig mogelijk te laten verlopen, heb ik een plan gemaakt. En dat luidt alsvolgt: Bosuilen, vrouwen en kinderen eerst!”, schreeuwde de anders altijd zo kalme Wouter. “Zijn er nog vragen?”
De dieren waren er stil van geworden. Ze wilden misschien wel iets vragen, maar ze wisten niet wat!
“Ja, ik heb een vraag.”, klonk het rustig, uit een hoekje van de verzamelplaats. “Wie was dat?”, vroeg de uil. Iedereen was benieuwd wie van de dieren de moed had om Wouter een vraag voor te leggen, of misschien zelfs tegen te spreken. Thom de Mol durfde dat alleen als Wouter er niet was.
“Ik”, zei Achmed, “Ik heb een vraag”. Alle dieren keken Achmed verbaasd aan, maar niemand zei iets. “Waarom willen jullie vluchten?”, ging Achmed verder. “De kans dat we allemaal veilig in het verre hazenbos aankomen, is heel erg klein. Heeft er dan niemand een ander plan bedacht?” “Dat is te zeggen, uhm ja, ik heb natuurlijk wel een noodplannetje klaar liggen.”, antwoordde Wouter. “Maar dat is eigelijk meer een variant op plan A, waarin we ouden van dagen voorrang geven op vrouwen en kinderen.”
“Eigenlijk willen jullie dit prachtige bos toch niet verlaten?”, vroeg Achmed. Nee, daar waren de dieren het wel over eens. Ze wilden wel blijven, maar dat kon niet meer. “Luister Thom”, zei Achmed tegen de mol, “jij hebt toch een grote familie en veel vrienden in de stad? Jij hebt toch broers, neven en nichten die de golfbaan onbegaanbaar maken?” Nu begreep niemand er meer iets van. Wat wilde dat gekke allochtone knaagbeest nou? “Nou, we zouden het volgende kunnen doen”, zei Achmed.

Wordt vervolgd........

maandag

Oud (en) Nieuws

Rusland wint de Daviscup in Parijs!
Voor de Russen vond ik het natuurlijk leuk. En vooral voor Boris. Maar ik was vooral blij dat de Fransozen verloren. De enige reden die ik kon bedenken waarom de Fransozen mochten winnen, was dat ze hun beentjes konden openhalen tijdens het rollebollend feestvieren op het gravel. Vooropgesteld dat ik het volk niet wil demoniseren, zijn het natuurlijk arrogante lui die Fransen met het, met afstand, meest onsportieve publiek. Graag zou ik daar zelf gewonnen hebben!
Nu heb ik het volgende ideetje. Een amateur-versie van het mooiste tennistoernooi ter wereld: de AmaDaviscup! Ik zou daarvoor de Bahamas willen uitdagen. Uiteraard gun ik ze dan het thuisvoordeel. We spelen met vertegenwoordigers uit de 6-7-8-categoriën. Ik vind het geen probleem om zelf afgevaardigd te worden. Als we ons goed voorbereiden (ik dacht aan minimaal 2 weken acclimatiseren), kan dit een mooie pot worden. De WTA (World Tennis Association) zal graag onze declaraties vergoeden.

Over de WTA gesproken; die hebben ook vaak leuke ideetjes. Om het spel aantrekkelijker te maken ( voor de veeleisende, maar goedbetalende tv-stations) worden nieuwe (spel)regels verzonnen.
· Afschaffing tweede service.
Dit begrijp ik dus niet. Ze moeten natuurlijk de eerste service afschaffen, die gaat meestal een stuk harder.
· Strenger optreden umpires bij wangedrag spelers.
Ja, ik ben vóór. Lijfstraffen doen het natuurlijk erg goed op televisie.
· Spelen met grotere, zachtere ballen.
Dat lijkt me geen probleem. Maak ze dan meteen zo groot dat sponsors er hun reclame-uitingen een beetje behoorlijk op kwijt kunnen. En zorg dat de serverende speler vóór elke service, de bal een beetje leesbaar moet laten zien.
· Na deuce (djoes, juice?) betekent het volgende punt een game.
Lijkt me een goed plan. We moeten natuurlijk niet te veel spanning in een game krijgen en de reclame moet op tijd het scherm op kunnen.

Ik heb zelf ook nog een paar voorstellen ingediend bij de WTA:
· “De tafeltennisregel”. Als een game langer duurt dan 3 minuten, moet er bij het volgende punt na drie slagen gescoord zijn. Scoort een tegenstander niet met zijn derde slag, dan gaat het punt naar de tegenstander.
Deze regel is vooral bedoeld om tennissers te frustreren. Lachen toch!
· “De backhandtiebreak”. In een tiebreak mogen voortaan alleen backhands worden geslagen.
Resultaat: korte rallies, dito tiebreaks en vooral: veel komische situaties! Goed voor het kijkspel dus.
· Cheerleaders. Tijdens elk oponthoud en tijdens de wisselpauzes bestormen cheerleaders de baan, om wat met die grote harige handschoenen en met benen enzo te zwaaien.
Het publiek mag zich natuurlijk geen seconde vervelen. Voor elke set het volkslied kan natuurlijk ook.

Je opgeven voor het AmaDaviscup-team kan bij ondergetekende en bij de KNLTB.