maandag

Nieuwe Leden(stop) (TennisVisie, clubblad ZTC, Maart 2007)

Tijdens de ALV (Algemene Leden Vergadering) gooide de voorzitter het in de groep: of we mee wilden doen aan een nieuwe ledenwervingsactie en dat we ZTC-promotiekaartjes (de ZTC komt naar je tóé deze zomer!) hadden om bij scholen en bedrijven, huisartsen en de supermarkt achter te laten.
Kijk, ik sta natuurlijk achter zo'n actie (we kunnen tenslotte niet wachten tot we meer banen dan leden hebben) en het idee is allercharmantst, maar ik pak dit soort zaken liever nog wat professioneler aan.

En zo liep ik de volgende dag met een clubblad en een inschrijvingsformulier langs de deuren, om mijn liefde voor de ZTC te betuigen.
"Goedemiddag, mevrouw. Houdt u van tennissen? Ik mag u namelijk namens onze tennisvereniging een lidmaatschap inclusief bardienst aanbieden tegen de kennismakingsprijs van 140 euro."
Mijn verleden als Jehova Getuige en mijn stalen neuzen hielpen mij verder naar binnen, zodat ik aardig wat bijstandsmoeders van hun laatste centen af kon helpen. Ouden van dagen liet ik vrij om zich alleen als donateur aan te melden; zolang ze maar tekenden.
Hier en daar kwam het voor dat mensen bleven weigeren om lid te worden. Die kregen een speciale behandeling. Er is namelijk altijd wel iets te vinden achter een voordeur dat niet door de beugel kan. Ik noem een buitenechtelijke relatie, een hennepkwekerij of een openstaande parkeerboete. Bijna niemand wil dat soort zaken aan de grote klok gehangen zien. Zelfs niet door mij.
Omdat ik een fijne vent ben, beloofde ik dat niet te zullen doen bij afname van een lidmaatschap voor de hele familie bij de ZTC én de club van honderd. Ik zag dat vooral als een goede deal, terwijl veel van deze nieuwe leden zich gechanteerd voelden. Mocht ik tijdens clubkampioenschappen tegen één van die lui ooit nog eens een matchpoint tegen krijgen, dan zal ik ze aan deze verdachtmakingen herinneren. En aan hun xtc-laboratorium, ja. Ik doe dit tenslotte allemaal voor een goed doel.

Het zou trouwens best sympathiek geweest zijn als de voorzitter tijdens de bewuste ALV een bonus van bijvoorbeeld 25 euro (dat is het tarief bij de Donald Duck) per aangebracht lid had uitgeloofd. Al was het maar omdat ik inmiddels in mijn eentje heb gezorgd voor een ledenstop voor het komende jaar. Daarnaast zou het een welkome bijdrage zijn in de kosten voor de bodyguard, waarmee ik tegenwoordig over straat ga.
Misschien is het wel verstandig om dit alsnog en met terugwerkende kracht te overwegen, Jan (de voorzitter; red.). Zeker als je bedenkt wat ik allemaal achter jouw voordeur zou kunnen vinden.
Maar zover hoeft het niet te komen. Wíj zijn tenslotte vrienden.

Praise the Laugh, Lord!

Hij had de afspraak geregeld, dus hij zat er, maar tot een spetterend optreden kwam het niet. En dat was jammer, want hij had zich - als organisator van het christelijk cabaretfestival in Zwolle - nog zó voorgenomen een beetje vlot over te komen tegenover Claudia de Breij, om eventuele vooroordelen te ontkrachten. En dus spetterde hij net zo weinig bij De Wereld Draait Door, als dat je dat verwacht van de deelnemers aan zijn festival.
Verder dan wat gebrabbel over het ontbreken van gevloek en onnodig (?) shockeren kwam hij niet, afgezien van zijn genante poging om een leuke, christelijk verantwoorde sketch over Jezus na te vertellen.
Je moet erbij geweest zijn, zei Claudia plagend.

Albert Barth is braaf

Er zal wel weer een markt voor zijn en onze aanstaande premier zal de vrome braafheid van dit initiatief de hemel in prijzen, maar wat schieten we weer door zeg! Cabaret bij de EO, hou me vast.
Het wachten is op islamitisch cabaret (alhoewel), ouderencabaret (oh nee, we hebben Seth Gaaikema nog), Duits cabaret (nagesynchroniseerd) en cabaret voor alcoholverslaafde lilliputters (Short people 've got nobody).

Mag ik jullie er verder nog even op wijzen dat ik alwéér niet heb gevloekt en niemand onnodig (?) heb gekwetst in dit stukje? Ik denk dat ik mij aan ga sluiten bij de Christelijke Vereniging voor Columnisten.
Sjesus, wat een goed idee!

Beschermd Drinken ('Hobbel', gepubliceerd in Straatnieuws, Februari 2007)

Ik ben een Utrechter en daar ben ik fier op. Nu heeft een Utrechter natuurlijk ook een hoop om trots op te zijn.
Zo hebben wij natuurlijk de Domtoren. Zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat FC Utrecht een wedstrijdje van Ajax zou verliezen, kunnen wij altijd nog zeggen: "Lekker belangrijk, wij hebben de hoogste kerktoren van Nederland!" Dat zal ze leren.
Wel vreemd trouwens, dat een overtuigd atheïst als ikzelf, zoveel zelfrespect ontleent aan een religieus bouwwerk.
Verder heeft Utrecht als enige stad ter wereld werfkelders, het best verstopte station, de mooiste binnenstad en veruit de meeste busbanen per vierkante meter. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is werden helden als Anton Geesink, Marco van Basten, Dick Bruna en Henk Westbroek in de Domstad geboren.

Sinds kort is het voor een Utrechter zo ongeveer onmogelijk geworden om níet naast zijn schoenen te gaan lopen, want dankzij wethouder Cees van Eijk heeft Utrecht nu ook het eerste alcoholistenhostel van Nederland. Zoals wij allen weten is een hostel een lowbudget hotel en is een alcoholist iemand die graag drinkt; het is daarom niet ondenkbaar dat een groot deel van mijn vrienden en kennissen binnenkort hun stamkroeg in zullen ruilen voor de nieuwe horecagelegenheid aan de Hooglanden in Ondiep. Des te meer omdat de drank gratis verstrekt wordt door de Stichting Beschermde Woonvormen Utrecht.

Goed dat er naast bekendere organisaties als Greenpeace en Monumentenzorg, die op hun terrein goed werk doen, ook plaats is voor een stichting die waakt over het behoud van belangrijke woonvormen. Dat een woonvorm waarin mensen samen drinken en slapen ruimschoots voldoet aan de criteria die de SBWU hanteert, lijkt mij duidelijk en ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat ze dan zelf achter de tap mogen staan.

Het is dag en nacht een dolle boel in alcoholistenhostel 'De Beschermde Kater', waar de alcoholisten gelijk en tevree zijn, waar je geld niet meer meetelt (want niet nodig) en waar de bar nooit sluit. Het is nergens ter wereld zo gemakkelijk om "doe hier nog een rondje, Wout!" te roepen.
En dan te bedenken dat er eerst heel andere bestemmingen voor het voormalig politiebureau aan de Hooglanden waren bedacht. Men schijnt gedacht te hebben aan een restaurant voor eetverslaafden, een hotel voor slaapverslaafden en aan een afwerkplek voor pedofielen.
Onze wethouder van Eijk heeft een voortreffelijke beslissing genomen.
Ik ga mijn kinderen missen.