vrijdag

Stoppen (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, mei 2008)


Justine Henin stopt met tennissen. Het is geen wereldschokkend nieuws, maar toch, het zet je aan het denken. Neem nou onze koningin, die gaat ineens ook stoppen (over een jaar of twee); dat kan toch geen toeval zijn?
Voor de slechte verstaanders onder ons, Trix gaat niet stoppen met tennissen, maar met regeren. Ongelofelijk wat een invloed zo'n klein Waals meisje heeft.
Andere beroemde stoppers: Phil Collins stopt - 20 jaar te laat - met muziek maken, Catherine Keijl stopt - helaas uitsluitend - met haar maandblad en burgemeester Ingrid de Jong van de gemeente Reusel-De Mierden stopt met burgemeesteren. Jammer, maar niet onoverkomelijk, lijkt me.

Wat mij bezighoudt is niet zo zeer het hoe en waarom van Justine, dat kan ik in elke krant lezen, ik ben geïnteresseerd in het fenomeen stoppen. Waarom stopt een mens? Om die vraag te kunnen beantwoorden moet je eerst weten waarom iemand begonnen is. Of beter, waarom iemand doorgegaan is. In het geval Justine is dat dan bijvoorbeeld omdat ze voor haar vijfde verjaardag een racket van haar oma kreeg en ze het geweldig leuk vond om daar hard mee tegen een bal aan te slaan. Vervolgens bleek ze een uitzonderlijk talent voor de backhand te hebben en na tien jaar trainen kon ze het ook een beetje met haar forehand. Na twintig jaar stopt ze.
Zonde van al die moeite, toch?

Ik kan ontzettend goed roken. Waarom zou ik daar dan ineens mee moeten stoppen? Omdat ik er niet meer beter in word? Om een andere uitdaging te zoeken? Omdat ik mij niet meer kan motiveren?
Ik weet het, het klinkt een beetje banaal, maar zo werkt dat bij mij: ik ben altijd op zoek naar de zin van het leven. Heb je het leven eindelijk zo ver dat je denkt, "dat heb ik goed gedaan" en dan houd je ermee op! Waanzin.

Maar serieus, ik denk dat ik ga stoppen met werken. Ga ik lekker de hele dag tennissen zodat ik ontzettend goed ga spelen en dan ga ik in het seniorencircuit demonstratiepartijen en toernooien doen zodat ik angstaanjagend rijk en vereerd word. Een soort van stoppen met een hoger doel, dus. Ik blijf natuurlijk wel gewoon dezelfde botte hork die ik altijd was, dus jullie hoeven je geen zorgen te maken dat ik met al mijn ZTC-contacten stop. Ik blijf mezelf, tenzij jullie vinden dat ik daarmee moet stoppen natuurlijk. Dan word ik gewoon iemand anders, Justine Henin bijvoorbeeld. Die is toch gestopt.
Stop.

woensdag

House en Joling

Bij voorkeur kijk ik niet naar SBS6. Met alle respect (.....), maar dat vind ik net iets te veel een zender voor mensen met beperkte verstandelijke vermogens.
Een uitzondering maak ik voor de Amerikaanse serie House, waarin een briljante, adremme, maar horkerige specialist (Hugh Laurie als Gregory House) het leven van zijn collega's en patiënten verziekt. Nogal eens een beetje 'over de top', maar vooruit.

House

Mijn vrouw en ik ergeren ons al een tijdje aan de enorm lawaaiige onderbrekingen van het programma, voor promo's en reclame. Kijk je net naar een patiënt die ondanks alle inspanningen van House en z'n team ligt te overlijden, begint er een stem doorheen te schreeuwen, voorzien van een spetterend filmpje, dat we naar talentenjacht numero 1795 moeten gaan kijken. Je schrikt je een krul in je teen.
Blijkbaar vonden ze deze vocale en visuele martelingen nog niet ver genoeg gaan, want gisteravond werd House handmatig opzij geschoven door Gerard Joling, die ons tussendoor jolig vertelt over de talentenjachtaflevering van morgenavond, waarin de vakjury (wat een vondst!) en - ongetwijfeld ook - sms-sturend publiek (briljant!) kandidaten wegsturen (leuk gevonden!). Na vijftien seconden ging House weer gewoon verder. Je krijgt de tijd niet eens om weg te zappen!

Het zijn terroristen, die lui van SBS. Zelfs het enige programma dat je wél de moeite waard vindt, kun je niet zonder hartverzakkingen bekijken.
Kan Hirsch Ballin dáár nou niet een roedel arrestatieteams op af sturen?