zondag

Voor Erwin

‘Hij heeft Abraham gezien’. Kent u die uitdrukking, dames en heren? ‘Hij heeft Abraham gezien’, of ‘hij is bejaard geworden’, zoals sommige mensen zeggen.
Ik moest daar van de week aan denken toen ik van mijn sokken werd gereden door een niet onaantrekkelijke rolstoelgebruiker.
“Kan je niet uitkijken, klootzak?!” Riep ik, want een dominee is ook maar een mens.
“Het spijt mij, dominee Bongers, maar ik heb zo’n haast dat ik u over het hoofd zag.”

Hebt u dat ook wel eens, lieve mensen, dat u zo’n haast heeft dat u mensen over het hoofd ziet? Dat u zo’n haast heeft om op tijd op uw afspraak te komen dat u uw medeweggebruikers niet meer ziet? Dat u in de jacht om uw targets te halen, u uw collega’s, uw familie, uw medemens niet meer opmerkt? Deze man had dat ook, lieve mensen, want hij had mij wel gezien, maar hij had mij niet opgemerkt. Hij was te druk met zijn eigen leven, waarin geen plaats meer was voor andere mensen.
“Waarom heb je zo’n haast, beste man?” Vroeg ik hem.
“Sinds ik vijftig ben geworden, wil ik inhalen wat ik nog niet gedaan heb. Ik wil presteren, ik wil mezelf hogere doelen stellen, ik wil mijn dromen najagen.”
Mag dat mensen, mag je jezelf hogere doelen stellen, mag je je dromen najagen? Of moet je blij zijn met wat je hebt en het leven nemen zoals het komt?

Ik zag dat de man worstelde met deze vragen, dat hij wel wilde, maar niet kon. Dat hij gekozen had en dat hij nog steeds twijfelde.
“Ik wil alles in de hoogste versnelling doen, maar ik kom niet vooruit, dominee Bongers. De druk die ik mijzelf heb opgelegd verlamt me.”
Ik legde mijn hand op zijn schouder en keek hem aan, deze man der mannen, deze mens der mensen.
“Je hoeft niet sneller te gaan dan je kunt, niet meer te doen dan je wilt, hogere eisen te stellen aan je zelf dan je aan anderen doet. Je bent wie je bent en daar mag je best trots op zijn”, zei ik.
De man keek mij aan, zijn ogen minder verwilderd en op zoek naar zijn nieuwe identiteit, op zoek naar zichzelf.
Ik wens u een aangenaam feest met lekkere hapjes, met spekjes of zo.

dinsdag

Logeren

Schoolvakantie. De ideale periode voor kinderlogeerpartijen.
José logeert al jaren te pas en te onpas en zo vaak mogelijk, maar de jongste twee hebben er nog wat meer moeite mee. Nog ja.

Anna & Kitty

Anna kwam vanmiddag bij haar vriendinnetje Naomi vandaan met de mededeling dat ze bij haar ging logeren. Niet zo leuk voor haar beste vriendin en zus (Kitty), maar ja, die mocht niet mee van Anna. En daar legt die drol (Kitty ja) zich dan gewoon bij neer. Kitty ging andere vriendinnen bellen. Die waren of gaven niet thuis. "Misschien kun je wel met Rachel (het kleine pleegzusje van Naomi) spelen", zei ik. Ze hing al aan de telefoon. Het mocht en ze ging op weg naar het huis van Naomi en Rachel.
Nog geen kwartier later stond er een meisje met een enorme lach en pretoogjes voor de deur. Ik zweer het, zelfs haar neus en oren lachten mee; ze mocht logeren bij Rachel!