De Overgang
Het jaar is in de overgang. 2003 heeft het er moeilijk mee. Hij heeft het ook niet gemakkelijk gehad. Ik neem de vrijheid om zijn historie met jullie door te nemen. .Je mag zelf bepalen of het om hoogte- of dieptepunten gaat.
· FC Utrecht verzuipt Feijenoord in de eigen kuip in de bekerfinale.
· Veel bedrijven komen met een winstwaarschuwing. Mooi woord, winstwaarschuwing. “Ja hallo, had je me niet even kunnen waarschuwen?” “Heb ik gedaan, ik zei toch dat we winst gingen maken?!”
· Volgens jullie premier -de mijne is het niet- was het meest opmerkelijke feit dit jaar de ontvoering van Lusanne. Dat kannie niet menen! De man die hoogstpersoonlijk verantwoordelijk is voor het begrotingstekort van pakweg zes miljoen huishoudens, loopt te snotteren om Lusanne en haar papa en mama. Onder het mom van “het vergroten van de eigen verantwoordelijkheid en het kostenbewustzijn van de burger”, kondigt hij de ene draconische bezuinigingsmaatregel na de andere af. Depressieve rolstoelgebruikers met een leveraandoening en klapkuiten krijgen een tegemoetkoming, als ze aan kunnen tonen dat ze de afgelopen twaalf maanden geen gebruik van het openbaar vervoer hebben gemaakt. Jan Peter Balkenende, dat is toch die man die niet van satire houdt?
· Amerikanen zijn gek. Wisten we al. George Bush blijkt een gevaarlijke gek met goddelijke aspiraties. Een andere analfabeet wordt gouverneur van Californië. Jongens, wat een land!
· Henk Bongers neemt ontslag bij KPN en wordt in een uur voor de tweede en derde keer vader.
· De op één na leukste vader en verreweg de leukste schaatser van Nederland wordt wereldkampioen op de 1000 en de 1500 meter. Ja inderdaad, Erben Wennemars!
· Vermoedelijk 40.000 mensen komen om bij een aardbeving in Iran. Hulpverleners krijgen alleen een visum als ze een hoofddoekje dragen.
Ik vond het niet een erg vrolijk jaar. Iedereen was vooral weer erg druk met zichzelf. Productie hè? Als het aan onze regering ligt wordt dat alleen maar erger. Solidariteit is een vies woord geworden.
Even lekker televisie kijken dan? Zelfs “Kopspijkers” is een parodie op zichzelf geworden! Spijkerman die de grappen en voorzetten van een briefje leest.
Volgend jaar beter?
Wat verwacht ik van 2004?
· Een dag of 366. Voor het eerst sinds 1962 is het weer schrikkel. Ik geloof die mensen niet die beweren dat dat eens in de vier jaar is. Ik kan me de laatste keer niet herinneren.
woensdag
vrijdag
woensdag
Op de fiets!
Kijk. Iedereen weet natuurlijk wel dat je de lekkerste soep maakt met een potje en een paar zakjes. En toch zijn er mensen die met soepbeen en een tas met groente thuis komen. Shampoo dan. Die moet natuurlijk multivitamines, essentiële oliën en liposomen bevatten en de haarwortel voeden. Weten we allemaal. Toch? Wat kopen we? Hema anti-roos!
Nederlanders zijn eigenwijs.
Ik was van de week bij iemand (vage kennis hoor!) die geen gsm had. Zie je het voor je? Volwassen man, 1 vrouw en drie kinderen; geen mobiel telefoontoestel! Moet met de trein naar zijn werk. Dat is nog tot daaraan toe. Geen mobieltje. Zittie in de trein, kannie niet online pimpampetten, zijn mailbox uitlezen en zijn collegae bellen dattie in de trein zit! Wat denk je dattie doet? De krant lezen! Nee, niet op zijn wireless laptop! Op papier! Lachen toch?
Nou, nog ééntje dan. Maar dan moeten jullie beloven dat jullie het voor je houden. Dus niet gelijk naar de buren zo van: “Ken je Henk, nou die kent iemand en die…….” Dat zou ik lullig vinden. Beloofd? Ok dan.
Mijn schoonvader heeft een neef. Niks mis mee natuurlijk. Moet kunnen. We leven tenslotte in een vrij land. Nou geeft die neef les op een school. Niet goed te praten, maar zo heeft iedereen zijn fouten. Maar die heeft dus weer een collega en die weet iemand – ongelogen- waar ze thuis maar één auto hebben. Nee, echt! Het schijnt dat het wel eens gebeurt, dat zijn vrouw met de auto naar de kapper is (daar hebben ze dus wel goeie shampoo hè?!) en dat die man dan met de fiets naar de brievenbus* moet. En terug ja! Fietsen; je zou je toch kapot schamen?
De volgende keer zal ik iets vertellen over onze nieuwe multifocale wireless DVD-speler met picture-surround-control.
*= rode, vierkante, stalen doos met gleuven, op poten, om brieven (op papier) te versturen.
Kijk. Iedereen weet natuurlijk wel dat je de lekkerste soep maakt met een potje en een paar zakjes. En toch zijn er mensen die met soepbeen en een tas met groente thuis komen. Shampoo dan. Die moet natuurlijk multivitamines, essentiële oliën en liposomen bevatten en de haarwortel voeden. Weten we allemaal. Toch? Wat kopen we? Hema anti-roos!
Nederlanders zijn eigenwijs.
Ik was van de week bij iemand (vage kennis hoor!) die geen gsm had. Zie je het voor je? Volwassen man, 1 vrouw en drie kinderen; geen mobiel telefoontoestel! Moet met de trein naar zijn werk. Dat is nog tot daaraan toe. Geen mobieltje. Zittie in de trein, kannie niet online pimpampetten, zijn mailbox uitlezen en zijn collegae bellen dattie in de trein zit! Wat denk je dattie doet? De krant lezen! Nee, niet op zijn wireless laptop! Op papier! Lachen toch?
Nou, nog ééntje dan. Maar dan moeten jullie beloven dat jullie het voor je houden. Dus niet gelijk naar de buren zo van: “Ken je Henk, nou die kent iemand en die…….” Dat zou ik lullig vinden. Beloofd? Ok dan.
Mijn schoonvader heeft een neef. Niks mis mee natuurlijk. Moet kunnen. We leven tenslotte in een vrij land. Nou geeft die neef les op een school. Niet goed te praten, maar zo heeft iedereen zijn fouten. Maar die heeft dus weer een collega en die weet iemand – ongelogen- waar ze thuis maar één auto hebben. Nee, echt! Het schijnt dat het wel eens gebeurt, dat zijn vrouw met de auto naar de kapper is (daar hebben ze dus wel goeie shampoo hè?!) en dat die man dan met de fiets naar de brievenbus* moet. En terug ja! Fietsen; je zou je toch kapot schamen?
De volgende keer zal ik iets vertellen over onze nieuwe multifocale wireless DVD-speler met picture-surround-control.
*= rode, vierkante, stalen doos met gleuven, op poten, om brieven (op papier) te versturen.
dinsdag
Ik ben gehandicapt, U ook? (Voorpublicatie clubblad ZTC dec. 2003)
2003, Het Jaar Van De Gehandicapten –jawel, dat wisten jullie niet hè, dat was dit jaar- is geruisloos voorbijgegaan. Het is echter nooit te laat om actie te ondernemen. Vandaar dat deze jongen op deze plaats een bijdrage wil leveren aan de integratie van onze mindervalide (letterlijk: minder waardevolle!) medemens.
Als we kritisch naar ons eigen kluppie kijken -en dat doen wij als weldenkende mensen natuurlijk zoveel mogelijk-, kunnen we niet anders dan constateren dat wij een uitzonderlijk hoog percentage minder waardevolle mensen als lid hebben.
Na een grondige inventarisatie kwam ik tot de volgende onderverdeling:
1. 51% vrouwen
2. 26% rugpatiënten of anderszins spiergestoorden
3. 12% allochtonen
4. 7% schoonmakers en bouwvakkers
5. 4% tandartsen
Na optelling van de percentages, kwam ik tot de verbijsterende conclusie dat ons gehele ledenbestand uit gehandicapten bestaat!
Wat moeten wij hier nu mee? Welnu; groep 1 beschikt over een eigen (ladder)competitie. Daar hoeven we dus geen aandacht aan te besteden. De groepen 3,4 & 5 worden bij ons getolereerd en/of draaien mee in de club en bardienst. Niets aan doen dus. Blijft over groep 2; de welwillende maar niet-kunnende medicijn-/rolstoelgebruikers. Deze mensen betalen jaar in, jaar uit, trouw hun contributie, maar komen niet of nauwelijks aan tennissen toe. Persoonlijk ben ik de afgelopen jaren geheel niet mobiel, óf aan het revalideren. Schrijnende gevallen dus. Mensen die het verdienen om geholpen te worden. Nu heb ik het volgende ideetje.
Onze prachtige vereniging is niet erg rolstoelvriendelijk. Als we baan 4 nu eens aanpassen, zodat hier rolstoeltennis gespeeld kan worden! Dat is meteen een geweldige impuls voor onze club. Tientallen geamputeerden en ms-patiënten zullen zich aanmelden, om bij ons een balletje te komen slaan. Al dan niet tegen onze huidige tijdelijk mindervalide leden. Alles wat we nodig hebben is een paar sportieve leenrolstoelen. Voor criminele leden komt er de elektrische rolstoel. Voor rijke leden de Rollsstoel. Als variant op de laddercompetitie kunnen we een liftcompetitie starten. De mogelijkheden zijn eindeloos!
Laat ons niet in de kou zitten!
2003, Het Jaar Van De Gehandicapten –jawel, dat wisten jullie niet hè, dat was dit jaar- is geruisloos voorbijgegaan. Het is echter nooit te laat om actie te ondernemen. Vandaar dat deze jongen op deze plaats een bijdrage wil leveren aan de integratie van onze mindervalide (letterlijk: minder waardevolle!) medemens.
Als we kritisch naar ons eigen kluppie kijken -en dat doen wij als weldenkende mensen natuurlijk zoveel mogelijk-, kunnen we niet anders dan constateren dat wij een uitzonderlijk hoog percentage minder waardevolle mensen als lid hebben.
Na een grondige inventarisatie kwam ik tot de volgende onderverdeling:
1. 51% vrouwen
2. 26% rugpatiënten of anderszins spiergestoorden
3. 12% allochtonen
4. 7% schoonmakers en bouwvakkers
5. 4% tandartsen
Na optelling van de percentages, kwam ik tot de verbijsterende conclusie dat ons gehele ledenbestand uit gehandicapten bestaat!
Wat moeten wij hier nu mee? Welnu; groep 1 beschikt over een eigen (ladder)competitie. Daar hoeven we dus geen aandacht aan te besteden. De groepen 3,4 & 5 worden bij ons getolereerd en/of draaien mee in de club en bardienst. Niets aan doen dus. Blijft over groep 2; de welwillende maar niet-kunnende medicijn-/rolstoelgebruikers. Deze mensen betalen jaar in, jaar uit, trouw hun contributie, maar komen niet of nauwelijks aan tennissen toe. Persoonlijk ben ik de afgelopen jaren geheel niet mobiel, óf aan het revalideren. Schrijnende gevallen dus. Mensen die het verdienen om geholpen te worden. Nu heb ik het volgende ideetje.
Onze prachtige vereniging is niet erg rolstoelvriendelijk. Als we baan 4 nu eens aanpassen, zodat hier rolstoeltennis gespeeld kan worden! Dat is meteen een geweldige impuls voor onze club. Tientallen geamputeerden en ms-patiënten zullen zich aanmelden, om bij ons een balletje te komen slaan. Al dan niet tegen onze huidige tijdelijk mindervalide leden. Alles wat we nodig hebben is een paar sportieve leenrolstoelen. Voor criminele leden komt er de elektrische rolstoel. Voor rijke leden de Rollsstoel. Als variant op de laddercompetitie kunnen we een liftcompetitie starten. De mogelijkheden zijn eindeloos!
Laat ons niet in de kou zitten!
zondag
Het Oude Hazenbos (slot)
De volgende dag was het een gekkenhuis in ons geliefde bos. Nadat Achmed zijn plan had uitgelegd, was iedereen onmiddellijk enthousiast geworden. Thom de Mol had zijn familie en vrienden uitgenodigd en Björn het ijskonijn had onder leiding van Achmed een tekening van de plannen gemaakt. Aan de noordkant van het bos waren honderden dieren druk in de weer met takken en zand. Aan de zuidkant was een even grote groep zich in het zweet aan het werken. Twee weken gingen voorbij. Twee weken waarin alle dieren hun steentje bijdroegen aan het grote plan. Twee weken waarin vossen en dassen, mollen en konijnen nader tot elkaar kwamen. Ze hadden zich nog nooit zo verbonden met elkaar gevoeld.
Op de vijftiende dag kwam Thom juichend bij Achmed aangerend: ”Het is gelukt! We hebben het gedaan, Achmed. Hij is af!” “Dat is prettig nieuws”, zei Björn, uitbundiger dan ooit. Achmed vloog Thom om zijn nek: “Geweldig Thom, dat is geweldig!” Ons dappere woestijnkonijn was ontroerd, maar hij bleef realistisch. “Nu moeten we afwachten wat er verder gaat gebeuren, maar wij hebben er met zijn allen alles aan gedaan!”
Langzaam kropen de dagen voorbij. Er heerste een gespannen sfeer in het bos dat wij onderhand zo goed kennen. Het kon allemaal nog fout gaan. Dat wist Achmed natuurlijk ook. De andere dieren werden steeds ongeduldiger. Op een kwade dag probeerde Wouter Bosuil zijn oude machtspositie terug te veroveren. Hij riep iedereen bij elkaar voor een vergadering.
“Mijn insteek voor deze meeting is dat wij, als groep, serieus moeten kijken naar onze opportunities aangaande de beleidskeuzes, voor waar het onze corebusiness betreft.” Begon Wouter. Daar had niemand van terug. “En aangezien onze corebusiness het bosleven betreft, is het helder en duidelijk dat we voor een moeilijk dilemma staan. We kunnen voor de nuloptie gaan; wachten op het evidente onheil, of we gaan voor een win-win-situatie; vluchten zo lang het kan!” Er klonk instemmend gemompel uit de menigte. “We zullen een stemming houden om te kijken of…”, maar verder kwam Wouter niet. Hij werd onderbroken door het luide gekras van Hans Kraai. “Ze zijn er! Ze zijn er, zeg ik je!” Schreeuwde Hans. “En ze hebben de tunnel gevonden! De eerste machine is al naar binnen gereden!” Een hels kabaal maakte zich meester van het bos. Terwijl Wouter afdroop vierde de rest feest.
De bouwvakkers hadden de tunnel, waar de dieren zo hard aan gewerkt hadden, gevonden en legden de weg nu onder het bos aan. Een maand later was de weg klaar en was ons prachtige bos voor de ondergang gered! Toch?
Nog geen maand later werd de koele ochtendlucht doorboord door het helse geschreeuw van Hans Kraai: “Een vliegveld. Ze gaan een vliegveld aanleggen in ons bos!”
Een overkapping voor het bos is er nooit gekomen.
De volgende dag was het een gekkenhuis in ons geliefde bos. Nadat Achmed zijn plan had uitgelegd, was iedereen onmiddellijk enthousiast geworden. Thom de Mol had zijn familie en vrienden uitgenodigd en Björn het ijskonijn had onder leiding van Achmed een tekening van de plannen gemaakt. Aan de noordkant van het bos waren honderden dieren druk in de weer met takken en zand. Aan de zuidkant was een even grote groep zich in het zweet aan het werken. Twee weken gingen voorbij. Twee weken waarin alle dieren hun steentje bijdroegen aan het grote plan. Twee weken waarin vossen en dassen, mollen en konijnen nader tot elkaar kwamen. Ze hadden zich nog nooit zo verbonden met elkaar gevoeld.
Op de vijftiende dag kwam Thom juichend bij Achmed aangerend: ”Het is gelukt! We hebben het gedaan, Achmed. Hij is af!” “Dat is prettig nieuws”, zei Björn, uitbundiger dan ooit. Achmed vloog Thom om zijn nek: “Geweldig Thom, dat is geweldig!” Ons dappere woestijnkonijn was ontroerd, maar hij bleef realistisch. “Nu moeten we afwachten wat er verder gaat gebeuren, maar wij hebben er met zijn allen alles aan gedaan!”
Langzaam kropen de dagen voorbij. Er heerste een gespannen sfeer in het bos dat wij onderhand zo goed kennen. Het kon allemaal nog fout gaan. Dat wist Achmed natuurlijk ook. De andere dieren werden steeds ongeduldiger. Op een kwade dag probeerde Wouter Bosuil zijn oude machtspositie terug te veroveren. Hij riep iedereen bij elkaar voor een vergadering.
“Mijn insteek voor deze meeting is dat wij, als groep, serieus moeten kijken naar onze opportunities aangaande de beleidskeuzes, voor waar het onze corebusiness betreft.” Begon Wouter. Daar had niemand van terug. “En aangezien onze corebusiness het bosleven betreft, is het helder en duidelijk dat we voor een moeilijk dilemma staan. We kunnen voor de nuloptie gaan; wachten op het evidente onheil, of we gaan voor een win-win-situatie; vluchten zo lang het kan!” Er klonk instemmend gemompel uit de menigte. “We zullen een stemming houden om te kijken of…”, maar verder kwam Wouter niet. Hij werd onderbroken door het luide gekras van Hans Kraai. “Ze zijn er! Ze zijn er, zeg ik je!” Schreeuwde Hans. “En ze hebben de tunnel gevonden! De eerste machine is al naar binnen gereden!” Een hels kabaal maakte zich meester van het bos. Terwijl Wouter afdroop vierde de rest feest.
De bouwvakkers hadden de tunnel, waar de dieren zo hard aan gewerkt hadden, gevonden en legden de weg nu onder het bos aan. Een maand later was de weg klaar en was ons prachtige bos voor de ondergang gered! Toch?
Nog geen maand later werd de koele ochtendlucht doorboord door het helse geschreeuw van Hans Kraai: “Een vliegveld. Ze gaan een vliegveld aanleggen in ons bos!”
Een overkapping voor het bos is er nooit gekomen.
woensdag
Wij houden van oranje
Zoals gebruikelijk staat het gehele Nederlandse volk weer als één man achter het Nederlands elftal.
Te vloeken en te tieren.
De Nederlander is weer druk met de nationale sport.
Zeiken.
De Nederlandse voetballer is een volgevreten, overbetaalde luilak.
Omdat hij in een uitwedstrijd, voor een uitverkocht gekkenhuis, de eerste wedstrijd van de play-offs geflatteerd met 1-0 verloren heeft van de Schotten.
Recordinternational Frank de Boer en vaderlands topscorer aller tijden Patrick Kluivert kunnen er niets van.
Dat kan alleen in Nederland.
In de media word je doodgegooid met hockeyers en derdegarnituur voetballers, die wel even zullen vertellen wat er allemaal fout is met oranje.
Nee; het Nederlands elftal speelt niet geweldig. Dat is ook niet gemakkelijk met azijnpissende journalisten en een –over van alles en nog wat- zeurende natie in je nek.
Nee; Dick Advocaat is waarschijnlijk niet de meest motiverende en avontuurlijke bondscoach die we ooit gehad hebben. Maar hij zal toch echt wel zijn uiterste best doen, samen met Willem. En we zullen het er nog even mee moeten doen.
Misschien dat we eens een keer met zijn allen en positief achter het elftal kunnen gaan staan. Het is maar een idee.
Gisteren Mart Smeets nog gezien? Hij had de nationale knuffelbeer van de vaderlandse voetbalpers, Zeljko Petrovic, uitgenodigd. Die mocht van Mart ook nog even oranje vernederen. Maar dat viel vies tegen. Zelfs nadat Smeets “U” tegen hem was gaan zeggen, bleef Petrovic zich hardop verbijsteren over dit ongelofelijk negatieve volk. “Kap nou eens!” Riep Zeljko nadat Mart -voor de 1892ste keer in zijn carrière- over 16 miljoen bondscoaches begon. “Jullie zijn al negatief voordat de wedstrijd gespeeld is! Hou je mond over voetballen als je er geen verstand van hebt!” Of woorden van die strekking.
Wat mij betreft is de opvolger van Advocaat bekend.
Zoals gebruikelijk staat het gehele Nederlandse volk weer als één man achter het Nederlands elftal.
Te vloeken en te tieren.
De Nederlander is weer druk met de nationale sport.
Zeiken.
De Nederlandse voetballer is een volgevreten, overbetaalde luilak.
Omdat hij in een uitwedstrijd, voor een uitverkocht gekkenhuis, de eerste wedstrijd van de play-offs geflatteerd met 1-0 verloren heeft van de Schotten.
Recordinternational Frank de Boer en vaderlands topscorer aller tijden Patrick Kluivert kunnen er niets van.
Dat kan alleen in Nederland.
In de media word je doodgegooid met hockeyers en derdegarnituur voetballers, die wel even zullen vertellen wat er allemaal fout is met oranje.
Nee; het Nederlands elftal speelt niet geweldig. Dat is ook niet gemakkelijk met azijnpissende journalisten en een –over van alles en nog wat- zeurende natie in je nek.
Nee; Dick Advocaat is waarschijnlijk niet de meest motiverende en avontuurlijke bondscoach die we ooit gehad hebben. Maar hij zal toch echt wel zijn uiterste best doen, samen met Willem. En we zullen het er nog even mee moeten doen.
Misschien dat we eens een keer met zijn allen en positief achter het elftal kunnen gaan staan. Het is maar een idee.
Gisteren Mart Smeets nog gezien? Hij had de nationale knuffelbeer van de vaderlandse voetbalpers, Zeljko Petrovic, uitgenodigd. Die mocht van Mart ook nog even oranje vernederen. Maar dat viel vies tegen. Zelfs nadat Smeets “U” tegen hem was gaan zeggen, bleef Petrovic zich hardop verbijsteren over dit ongelofelijk negatieve volk. “Kap nou eens!” Riep Zeljko nadat Mart -voor de 1892ste keer in zijn carrière- over 16 miljoen bondscoaches begon. “Jullie zijn al negatief voordat de wedstrijd gespeeld is! Hou je mond over voetballen als je er geen verstand van hebt!” Of woorden van die strekking.
Wat mij betreft is de opvolger van Advocaat bekend.
Het Oude Hazenbos (deel 4)
Het was een drukte van belang in het bos. Na het slechte nieuws van Wouter en Hans, waren veel dieren meteen begonnen met het pakken van hun spullen. Anderen stonden in groepjes bij elkaar, te vertellen hoe verschrikkelijk de toestand was en dat er niets meer aan gedaan kon worden. De uil had gezegd dat iedereen om 12 uur die middag bij de oude eik moest zijn. Hij zou het evacuatieplan uit gaan leggen.
Om 12 uur had het hele bos zich verzameld bij de oude eik. Wouter schraapte zijn keel en begon: “Beste vrienden. Zoals jullie weten is de toestand zorgelijk en uiterst penibel. De mensen zullen ons gaan verjagen, omdat zij een weg door het bos aan gaan leggen. Dit betekent een onherroepelijk einde aan onze hechte gemeenschap hier ter plaatse. Om onze uittocht naar het dichtstbijzijnde bos –en dat is, zoals jullie weten, het verre hazenbos- zo ordentelijk en veilig mogelijk te laten verlopen, heb ik een plan gemaakt. En dat luidt alsvolgt: Bosuilen, vrouwen en kinderen eerst!”, schreeuwde de anders altijd zo kalme Wouter. “Zijn er nog vragen?”
De dieren waren er stil van geworden. Ze wilden misschien wel iets vragen, maar ze wisten niet wat!
“Ja, ik heb een vraag.”, klonk het rustig, uit een hoekje van de verzamelplaats. “Wie was dat?”, vroeg de uil. Iedereen was benieuwd wie van de dieren de moed had om Wouter een vraag voor te leggen, of misschien zelfs tegen te spreken. Thom de Mol durfde dat alleen als Wouter er niet was.
“Ik”, zei Achmed, “Ik heb een vraag”. Alle dieren keken Achmed verbaasd aan, maar niemand zei iets. “Waarom willen jullie vluchten?”, ging Achmed verder. “De kans dat we allemaal veilig in het verre hazenbos aankomen, is heel erg klein. Heeft er dan niemand een ander plan bedacht?” “Dat is te zeggen, uhm ja, ik heb natuurlijk wel een noodplannetje klaar liggen.”, antwoordde Wouter. “Maar dat is eigelijk meer een variant op plan A, waarin we ouden van dagen voorrang geven op vrouwen en kinderen.”
“Eigenlijk willen jullie dit prachtige bos toch niet verlaten?”, vroeg Achmed. Nee, daar waren de dieren het wel over eens. Ze wilden wel blijven, maar dat kon niet meer. “Luister Thom”, zei Achmed tegen de mol, “jij hebt toch een grote familie en veel vrienden in de stad? Jij hebt toch broers, neven en nichten die de golfbaan onbegaanbaar maken?” Nu begreep niemand er meer iets van. Wat wilde dat gekke allochtone knaagbeest nou? “Nou, we zouden het volgende kunnen doen”, zei Achmed.
Wordt vervolgd........
Het was een drukte van belang in het bos. Na het slechte nieuws van Wouter en Hans, waren veel dieren meteen begonnen met het pakken van hun spullen. Anderen stonden in groepjes bij elkaar, te vertellen hoe verschrikkelijk de toestand was en dat er niets meer aan gedaan kon worden. De uil had gezegd dat iedereen om 12 uur die middag bij de oude eik moest zijn. Hij zou het evacuatieplan uit gaan leggen.
Om 12 uur had het hele bos zich verzameld bij de oude eik. Wouter schraapte zijn keel en begon: “Beste vrienden. Zoals jullie weten is de toestand zorgelijk en uiterst penibel. De mensen zullen ons gaan verjagen, omdat zij een weg door het bos aan gaan leggen. Dit betekent een onherroepelijk einde aan onze hechte gemeenschap hier ter plaatse. Om onze uittocht naar het dichtstbijzijnde bos –en dat is, zoals jullie weten, het verre hazenbos- zo ordentelijk en veilig mogelijk te laten verlopen, heb ik een plan gemaakt. En dat luidt alsvolgt: Bosuilen, vrouwen en kinderen eerst!”, schreeuwde de anders altijd zo kalme Wouter. “Zijn er nog vragen?”
De dieren waren er stil van geworden. Ze wilden misschien wel iets vragen, maar ze wisten niet wat!
“Ja, ik heb een vraag.”, klonk het rustig, uit een hoekje van de verzamelplaats. “Wie was dat?”, vroeg de uil. Iedereen was benieuwd wie van de dieren de moed had om Wouter een vraag voor te leggen, of misschien zelfs tegen te spreken. Thom de Mol durfde dat alleen als Wouter er niet was.
“Ik”, zei Achmed, “Ik heb een vraag”. Alle dieren keken Achmed verbaasd aan, maar niemand zei iets. “Waarom willen jullie vluchten?”, ging Achmed verder. “De kans dat we allemaal veilig in het verre hazenbos aankomen, is heel erg klein. Heeft er dan niemand een ander plan bedacht?” “Dat is te zeggen, uhm ja, ik heb natuurlijk wel een noodplannetje klaar liggen.”, antwoordde Wouter. “Maar dat is eigelijk meer een variant op plan A, waarin we ouden van dagen voorrang geven op vrouwen en kinderen.”
“Eigenlijk willen jullie dit prachtige bos toch niet verlaten?”, vroeg Achmed. Nee, daar waren de dieren het wel over eens. Ze wilden wel blijven, maar dat kon niet meer. “Luister Thom”, zei Achmed tegen de mol, “jij hebt toch een grote familie en veel vrienden in de stad? Jij hebt toch broers, neven en nichten die de golfbaan onbegaanbaar maken?” Nu begreep niemand er meer iets van. Wat wilde dat gekke allochtone knaagbeest nou? “Nou, we zouden het volgende kunnen doen”, zei Achmed.
Wordt vervolgd........
maandag
Oud (en) Nieuws
Rusland wint de Daviscup in Parijs!
Voor de Russen vond ik het natuurlijk leuk. En vooral voor Boris. Maar ik was vooral blij dat de Fransozen verloren. De enige reden die ik kon bedenken waarom de Fransozen mochten winnen, was dat ze hun beentjes konden openhalen tijdens het rollebollend feestvieren op het gravel. Vooropgesteld dat ik het volk niet wil demoniseren, zijn het natuurlijk arrogante lui die Fransen met het, met afstand, meest onsportieve publiek. Graag zou ik daar zelf gewonnen hebben!
Nu heb ik het volgende ideetje. Een amateur-versie van het mooiste tennistoernooi ter wereld: de AmaDaviscup! Ik zou daarvoor de Bahamas willen uitdagen. Uiteraard gun ik ze dan het thuisvoordeel. We spelen met vertegenwoordigers uit de 6-7-8-categoriën. Ik vind het geen probleem om zelf afgevaardigd te worden. Als we ons goed voorbereiden (ik dacht aan minimaal 2 weken acclimatiseren), kan dit een mooie pot worden. De WTA (World Tennis Association) zal graag onze declaraties vergoeden.
Over de WTA gesproken; die hebben ook vaak leuke ideetjes. Om het spel aantrekkelijker te maken ( voor de veeleisende, maar goedbetalende tv-stations) worden nieuwe (spel)regels verzonnen.
· Afschaffing tweede service.
Dit begrijp ik dus niet. Ze moeten natuurlijk de eerste service afschaffen, die gaat meestal een stuk harder.
· Strenger optreden umpires bij wangedrag spelers.
Ja, ik ben vóór. Lijfstraffen doen het natuurlijk erg goed op televisie.
· Spelen met grotere, zachtere ballen.
Dat lijkt me geen probleem. Maak ze dan meteen zo groot dat sponsors er hun reclame-uitingen een beetje behoorlijk op kwijt kunnen. En zorg dat de serverende speler vóór elke service, de bal een beetje leesbaar moet laten zien.
· Na deuce (djoes, juice?) betekent het volgende punt een game.
Lijkt me een goed plan. We moeten natuurlijk niet te veel spanning in een game krijgen en de reclame moet op tijd het scherm op kunnen.
Ik heb zelf ook nog een paar voorstellen ingediend bij de WTA:
· “De tafeltennisregel”. Als een game langer duurt dan 3 minuten, moet er bij het volgende punt na drie slagen gescoord zijn. Scoort een tegenstander niet met zijn derde slag, dan gaat het punt naar de tegenstander.
Deze regel is vooral bedoeld om tennissers te frustreren. Lachen toch!
· “De backhandtiebreak”. In een tiebreak mogen voortaan alleen backhands worden geslagen.
Resultaat: korte rallies, dito tiebreaks en vooral: veel komische situaties! Goed voor het kijkspel dus.
· Cheerleaders. Tijdens elk oponthoud en tijdens de wisselpauzes bestormen cheerleaders de baan, om wat met die grote harige handschoenen en met benen enzo te zwaaien.
Het publiek mag zich natuurlijk geen seconde vervelen. Voor elke set het volkslied kan natuurlijk ook.
Je opgeven voor het AmaDaviscup-team kan bij ondergetekende en bij de KNLTB.
Rusland wint de Daviscup in Parijs!
Voor de Russen vond ik het natuurlijk leuk. En vooral voor Boris. Maar ik was vooral blij dat de Fransozen verloren. De enige reden die ik kon bedenken waarom de Fransozen mochten winnen, was dat ze hun beentjes konden openhalen tijdens het rollebollend feestvieren op het gravel. Vooropgesteld dat ik het volk niet wil demoniseren, zijn het natuurlijk arrogante lui die Fransen met het, met afstand, meest onsportieve publiek. Graag zou ik daar zelf gewonnen hebben!
Nu heb ik het volgende ideetje. Een amateur-versie van het mooiste tennistoernooi ter wereld: de AmaDaviscup! Ik zou daarvoor de Bahamas willen uitdagen. Uiteraard gun ik ze dan het thuisvoordeel. We spelen met vertegenwoordigers uit de 6-7-8-categoriën. Ik vind het geen probleem om zelf afgevaardigd te worden. Als we ons goed voorbereiden (ik dacht aan minimaal 2 weken acclimatiseren), kan dit een mooie pot worden. De WTA (World Tennis Association) zal graag onze declaraties vergoeden.
Over de WTA gesproken; die hebben ook vaak leuke ideetjes. Om het spel aantrekkelijker te maken ( voor de veeleisende, maar goedbetalende tv-stations) worden nieuwe (spel)regels verzonnen.
· Afschaffing tweede service.
Dit begrijp ik dus niet. Ze moeten natuurlijk de eerste service afschaffen, die gaat meestal een stuk harder.
· Strenger optreden umpires bij wangedrag spelers.
Ja, ik ben vóór. Lijfstraffen doen het natuurlijk erg goed op televisie.
· Spelen met grotere, zachtere ballen.
Dat lijkt me geen probleem. Maak ze dan meteen zo groot dat sponsors er hun reclame-uitingen een beetje behoorlijk op kwijt kunnen. En zorg dat de serverende speler vóór elke service, de bal een beetje leesbaar moet laten zien.
· Na deuce (djoes, juice?) betekent het volgende punt een game.
Lijkt me een goed plan. We moeten natuurlijk niet te veel spanning in een game krijgen en de reclame moet op tijd het scherm op kunnen.
Ik heb zelf ook nog een paar voorstellen ingediend bij de WTA:
· “De tafeltennisregel”. Als een game langer duurt dan 3 minuten, moet er bij het volgende punt na drie slagen gescoord zijn. Scoort een tegenstander niet met zijn derde slag, dan gaat het punt naar de tegenstander.
Deze regel is vooral bedoeld om tennissers te frustreren. Lachen toch!
· “De backhandtiebreak”. In een tiebreak mogen voortaan alleen backhands worden geslagen.
Resultaat: korte rallies, dito tiebreaks en vooral: veel komische situaties! Goed voor het kijkspel dus.
· Cheerleaders. Tijdens elk oponthoud en tijdens de wisselpauzes bestormen cheerleaders de baan, om wat met die grote harige handschoenen en met benen enzo te zwaaien.
Het publiek mag zich natuurlijk geen seconde vervelen. Voor elke set het volkslied kan natuurlijk ook.
Je opgeven voor het AmaDaviscup-team kan bij ondergetekende en bij de KNLTB.
vrijdag
Excuus voor "Het woord van God"
Hoewel ik -waar het de inhoud betreft- nog steeds achter mijn stukje van afgelopen dinsdag sta, moet ik bekennen dat ik een inschattingsfout heb gemaakt.
Door dit stukje op mijn site te plaatsen heb ik een aantal mensen gekwetst, omdat ik een beeld van hun kerk schets dat zij niet herkennen. Ik zou het persoonlijk ook heel vervelend vinden als anderen zaken of mensen die mij dierbaar zijn, op een publieke plaats in een kwaad daglicht stellen. Het is niet mijn bedoeling geweest mensen te kwetsen, ik heb slechts willen weergeven hoe gekwetst ikzelf was.
Aan allen die zich aangesproken voelen, bied ik mijn oprechte excuses aan.
Hoewel ik -waar het de inhoud betreft- nog steeds achter mijn stukje van afgelopen dinsdag sta, moet ik bekennen dat ik een inschattingsfout heb gemaakt.
Door dit stukje op mijn site te plaatsen heb ik een aantal mensen gekwetst, omdat ik een beeld van hun kerk schets dat zij niet herkennen. Ik zou het persoonlijk ook heel vervelend vinden als anderen zaken of mensen die mij dierbaar zijn, op een publieke plaats in een kwaad daglicht stellen. Het is niet mijn bedoeling geweest mensen te kwetsen, ik heb slechts willen weergeven hoe gekwetst ikzelf was.
Aan allen die zich aangesproken voelen, bied ik mijn oprechte excuses aan.
donderdag
dinsdag
Het woord van God
Afgelopen zondag zijn mijn twee jongste dochters, Kitty & Anna, gedoopt in de Nederlands Gereformeerde kerk in Utrecht. Niet een gelegenheid waar je, als onkerkelijk mens, met grote anticipatie naar toeleeft. Als het aan mij gelegen had, was het niet gebeurd, maar ik heb ermee ingestemd omdat het voor mijn vrouw erg belangrijk was.
Om maar met de deur in huis te vallen: Het was vreselijk! Ik ben getuige geweest van -ja, heb zelfs meegewerkt aan- een genante vertoning. Het voert te ver om de hele "dienst" door te nemen, maar dit waren de dieptepunten:
- De dominee van dienst vertelt van twee getrouwde stellen uit "zijn" kerk, waarvan twee personen overspel met elkaar hadden gepleegd. Een dubbele scheiding is het gevolg. Vervolgens zet hij die twee mensen met pek en veren op een kar en nagelt ze publiekelijk aan de schandpaal!
- De doopplechtigheid wordt ernstig ontsierd door de dominee, die het presteert om alle te dopen baby's (4 in totaal) te betichten van zondigheid en schuldigheid en ze te vertellen dat er een hoop viezigheid afgewassen moet worden. Niet dat het na het dopen veel beter wordt; welnee, je bent en blijft een zondig mens. Maar altijd nog beter dan dat je niet gedoopt bent en/of besluit je van het geloof te verwijderen: dan kies je namelijk voor het kwaad! Om de stemming erin te houden besluit hij met de liefdevolle woorden: "Nee, gedoopt worden is geen pretje!" Waar hij natuurlijk bedoelde: "Nee, gedoopt worden door mij is geen pretje."
- De preek. Waarschijnlijk het absolute dieptepunt van de dienst. De dominee misbruikt Genesis (Adam, Eva, de appel en de slang) om alle schuld en vervolgens de "erfzonde" in de schoenen van de mens en de slang (het kwaad) te schuiven. Dit herhaalt hij een keer of 10. Zonder nuancering, dat spreekt! Oeioeioei, wat zijn de dominee en God boos op de mens! Want wat heeft God bedoelt met de barensweeën van de vrouw? Een straf voor het eten van de verboden vrucht! En zo wordt ook het wonder en het enorme geluk van een geboorte, door onze predikant teruggebracht tot een trieste gebeurtenis. Vraagje: Waar was de God van onze dominee toen het "Project Mens" gelanceerd werd? Kan zo'n almachtig wezen niet iets beters produceren dan een respectloos, stelend, verkrachtend, moordend en appels-etend schepsel? "Ja, maar de mens heeft een eigen verantwoordelijkheid en keuzemogelijkheid!", zegt "de kerk" dan. "Had dan gezorgd dat hij die verantwoordelijkheid aankan", zeg ik dan.
Zonder veel moeite had ik nog meer voorbeelden van het wangedrag van de predikant kunnen geven; ik geef er echter de voorkeur aan om zelf een aantal zaken op een rijtje te zetten:
- Uitgangspunt van het geloof/de kerk/religie hoort volgens mij liefde te zijn, naast tolerantie, respect en meer van dat soort zaken. De dominee tijdens deze dienst heeft het gepresteerd om tijdens een DOOPDIENST, ik herhaal: een DOOPDIENST, niet één keer het woord "liefde" te laten vallen. Hij heeft slechts geoordeeld. Zeg maar gerust veroordeeld! Dat vind ik schandelijk.
- Hij heeft mijn vrouw, mijn drie dochters en mij ernstig geschoffeerd.
- Volgens veel aanwezigen was het een feestelijke gebeurtenis. Ik wil er nooit meer bij zijn en al helemaal niet als er geen feest is!
- Anna & Kitty (14 weken) zullen er niets van begrepen hebben. Ik hoop dat dat ook voor José (3 1/2) geldt.
Rest mij nog een verwijt aan mijzelf te maken. Als ik een kerel was geweest, was ik halverwege de één uur en vijfentwintig minuten durende dienst opgestaan en had geroepen:
EN NU IS HET GENOEG GEWEEST!
Afgelopen zondag zijn mijn twee jongste dochters, Kitty & Anna, gedoopt in de Nederlands Gereformeerde kerk in Utrecht. Niet een gelegenheid waar je, als onkerkelijk mens, met grote anticipatie naar toeleeft. Als het aan mij gelegen had, was het niet gebeurd, maar ik heb ermee ingestemd omdat het voor mijn vrouw erg belangrijk was.
Om maar met de deur in huis te vallen: Het was vreselijk! Ik ben getuige geweest van -ja, heb zelfs meegewerkt aan- een genante vertoning. Het voert te ver om de hele "dienst" door te nemen, maar dit waren de dieptepunten:
- De dominee van dienst vertelt van twee getrouwde stellen uit "zijn" kerk, waarvan twee personen overspel met elkaar hadden gepleegd. Een dubbele scheiding is het gevolg. Vervolgens zet hij die twee mensen met pek en veren op een kar en nagelt ze publiekelijk aan de schandpaal!
- De doopplechtigheid wordt ernstig ontsierd door de dominee, die het presteert om alle te dopen baby's (4 in totaal) te betichten van zondigheid en schuldigheid en ze te vertellen dat er een hoop viezigheid afgewassen moet worden. Niet dat het na het dopen veel beter wordt; welnee, je bent en blijft een zondig mens. Maar altijd nog beter dan dat je niet gedoopt bent en/of besluit je van het geloof te verwijderen: dan kies je namelijk voor het kwaad! Om de stemming erin te houden besluit hij met de liefdevolle woorden: "Nee, gedoopt worden is geen pretje!" Waar hij natuurlijk bedoelde: "Nee, gedoopt worden door mij is geen pretje."
- De preek. Waarschijnlijk het absolute dieptepunt van de dienst. De dominee misbruikt Genesis (Adam, Eva, de appel en de slang) om alle schuld en vervolgens de "erfzonde" in de schoenen van de mens en de slang (het kwaad) te schuiven. Dit herhaalt hij een keer of 10. Zonder nuancering, dat spreekt! Oeioeioei, wat zijn de dominee en God boos op de mens! Want wat heeft God bedoelt met de barensweeën van de vrouw? Een straf voor het eten van de verboden vrucht! En zo wordt ook het wonder en het enorme geluk van een geboorte, door onze predikant teruggebracht tot een trieste gebeurtenis. Vraagje: Waar was de God van onze dominee toen het "Project Mens" gelanceerd werd? Kan zo'n almachtig wezen niet iets beters produceren dan een respectloos, stelend, verkrachtend, moordend en appels-etend schepsel? "Ja, maar de mens heeft een eigen verantwoordelijkheid en keuzemogelijkheid!", zegt "de kerk" dan. "Had dan gezorgd dat hij die verantwoordelijkheid aankan", zeg ik dan.
Zonder veel moeite had ik nog meer voorbeelden van het wangedrag van de predikant kunnen geven; ik geef er echter de voorkeur aan om zelf een aantal zaken op een rijtje te zetten:
- Uitgangspunt van het geloof/de kerk/religie hoort volgens mij liefde te zijn, naast tolerantie, respect en meer van dat soort zaken. De dominee tijdens deze dienst heeft het gepresteerd om tijdens een DOOPDIENST, ik herhaal: een DOOPDIENST, niet één keer het woord "liefde" te laten vallen. Hij heeft slechts geoordeeld. Zeg maar gerust veroordeeld! Dat vind ik schandelijk.
- Hij heeft mijn vrouw, mijn drie dochters en mij ernstig geschoffeerd.
- Volgens veel aanwezigen was het een feestelijke gebeurtenis. Ik wil er nooit meer bij zijn en al helemaal niet als er geen feest is!
- Anna & Kitty (14 weken) zullen er niets van begrepen hebben. Ik hoop dat dat ook voor José (3 1/2) geldt.
Rest mij nog een verwijt aan mijzelf te maken. Als ik een kerel was geweest, was ik halverwege de één uur en vijfentwintig minuten durende dienst opgestaan en had geroepen:
EN NU IS HET GENOEG GEWEEST!
maandag
zaterdag
Het Oude Hazenbos (deel 3)
De stemming in het bos bleef opgewonden. Alle dieren hadden wel iets te vertellen over de situatie.
“Die hazen waren zo gek nog niet. We moeten er zo snel mogelijk vandoor! Wist Norbert de Ree zeker. “Ja, met de bus zeker, de reebus”, grapte Henk de Vos. “En waar moeten we naar toe? We kunnen nergens heen. We zitten hier in de val”, zei hij, nu wat serieuzer. Björn het ijskonijn had alles aangehoord, maar nog niets gezegd. “Wat vind jij Achmed? Moeten we vluchten?”, vroeg hij aan zijn verre neef uit de woestijn, die wij inmiddels zo goed kennen.
“Ik vind dat we eerst moeten wachten tot Wouter en Hans terug zijn”, sprak Achmed. “Misschien is er niets aan de hand. Hans is nogal een zwartkijker, hè? Ik wil hier trouwens graag blijven”.
Dat vond iedereen een goed idee, behalve Thom de Mol. Hij zei: “We hebben geen tijd te verliezen! We moeten zo snel mogelijk een referendum uitschrijven over de zaak. Gaan we vluchten of blijven we hier, dat is de vraag. En dan nog iets; die uil doet altijd net alsof hij hier de baas is, maar hebben we hem gekozen, nee toch? We kunnen gelijk aan de bewoners van het bos vragen wie ze willen, hem of mij; bijvoorbeeld.”
Thom werd vaak gepest door de andere dieren. Omdat hij zo klein was, omdat hij altijd overal over wilde praten, maar vooral omdat hij zo vaak aan het graven was. De meeste dieren noemden hem “de graaf”.
“Ik vind dat we moeten wachten op de uil en de kraai”, zei Björn kalm. “We weten tenslotte niet zeker dat die weg hier gaat komen”.
Hij was nog niet uitgesproken, of het opgewonden geschreeuw van Hans Kraai klonk weer door de ochtendlucht. Hij was nog te ver weg om hem te kunnen verstaan en het rumoer in het bos zwol ook weer aan. Zou het oude hazenbos dan echt gaan verdwijnen?
Wordt vervolgd.....
De stemming in het bos bleef opgewonden. Alle dieren hadden wel iets te vertellen over de situatie.
“Die hazen waren zo gek nog niet. We moeten er zo snel mogelijk vandoor! Wist Norbert de Ree zeker. “Ja, met de bus zeker, de reebus”, grapte Henk de Vos. “En waar moeten we naar toe? We kunnen nergens heen. We zitten hier in de val”, zei hij, nu wat serieuzer. Björn het ijskonijn had alles aangehoord, maar nog niets gezegd. “Wat vind jij Achmed? Moeten we vluchten?”, vroeg hij aan zijn verre neef uit de woestijn, die wij inmiddels zo goed kennen.
“Ik vind dat we eerst moeten wachten tot Wouter en Hans terug zijn”, sprak Achmed. “Misschien is er niets aan de hand. Hans is nogal een zwartkijker, hè? Ik wil hier trouwens graag blijven”.
Dat vond iedereen een goed idee, behalve Thom de Mol. Hij zei: “We hebben geen tijd te verliezen! We moeten zo snel mogelijk een referendum uitschrijven over de zaak. Gaan we vluchten of blijven we hier, dat is de vraag. En dan nog iets; die uil doet altijd net alsof hij hier de baas is, maar hebben we hem gekozen, nee toch? We kunnen gelijk aan de bewoners van het bos vragen wie ze willen, hem of mij; bijvoorbeeld.”
Thom werd vaak gepest door de andere dieren. Omdat hij zo klein was, omdat hij altijd overal over wilde praten, maar vooral omdat hij zo vaak aan het graven was. De meeste dieren noemden hem “de graaf”.
“Ik vind dat we moeten wachten op de uil en de kraai”, zei Björn kalm. “We weten tenslotte niet zeker dat die weg hier gaat komen”.
Hij was nog niet uitgesproken, of het opgewonden geschreeuw van Hans Kraai klonk weer door de ochtendlucht. Hij was nog te ver weg om hem te kunnen verstaan en het rumoer in het bos zwol ook weer aan. Zou het oude hazenbos dan echt gaan verdwijnen?
Wordt vervolgd.....
vrijdag
Reactie aan Redactie
Geachte redactie,
Er wordt op de site van ene Henk gevraagd om wat kritische woorden op te noteren, waar u als redactie natuurlijk uw ontegenzeggelijke voordeel mee gaat doen.
Als eerste punt van kritiek zou ik graag vermeld hebben, dat deel 3 van het hazenbos zolang op zich laat wachten.
Kritiek puntje B betreft DE REBUS. Gloeiende gloeiende, ik had het verd... wel goed. Ik voel mij ten zeerste benadeeld en overweeg hiermee naar ene Mr Mosckowitz te stapp*.......ehhhh gaan.
Het derde punt van kritiek is de weinig consistente frequentie waarmee het e.e.a. verschijnt. Als regelmatige bezoeker van deze site hunker ik telkens weer naar nieuwe prikkels. Té vaak tevergeefs.
Dit alles geschreven hebbend, wil ik toch ook van de gelegenheid gebruik maken, om het klimaat waarin de redactie moet werken te vermelden. Dit is nou niet bepaald schrijfvriendelijk. Als ervaringsdeskundige, meen ik te mogen zeggen dat het vaak niet meevalt om een epistel te schrijven, waar diverse kleine mensen rondhuppelen en er nog van alles gedaan moet worden. Dit werkt zeer storend, hinderlijk, frustrerend, irritant, demotiverend en poldracolibrerend.
Zoals eerder vermeld, geachte redactie, hoop ik dat u hiermee uw voordeel doet en verblijf ik met de meeste hoogachting.
Ernie te U
* Mopje voor insiders
Naschrift redactie
Ik voel me bevoorrecht met zulke fijne vrienden.
1- Wouter en Hans zijn nog niet teruggekeerd
B- Voortaan even insturen dan
derde- Cactus kopen. Het wordt al beter (toch?)
eerder vermeld- Dank
Geachte redactie,
Er wordt op de site van ene Henk gevraagd om wat kritische woorden op te noteren, waar u als redactie natuurlijk uw ontegenzeggelijke voordeel mee gaat doen.
Als eerste punt van kritiek zou ik graag vermeld hebben, dat deel 3 van het hazenbos zolang op zich laat wachten.
Kritiek puntje B betreft DE REBUS. Gloeiende gloeiende, ik had het verd... wel goed. Ik voel mij ten zeerste benadeeld en overweeg hiermee naar ene Mr Mosckowitz te stapp*.......ehhhh gaan.
Het derde punt van kritiek is de weinig consistente frequentie waarmee het e.e.a. verschijnt. Als regelmatige bezoeker van deze site hunker ik telkens weer naar nieuwe prikkels. Té vaak tevergeefs.
Dit alles geschreven hebbend, wil ik toch ook van de gelegenheid gebruik maken, om het klimaat waarin de redactie moet werken te vermelden. Dit is nou niet bepaald schrijfvriendelijk. Als ervaringsdeskundige, meen ik te mogen zeggen dat het vaak niet meevalt om een epistel te schrijven, waar diverse kleine mensen rondhuppelen en er nog van alles gedaan moet worden. Dit werkt zeer storend, hinderlijk, frustrerend, irritant, demotiverend en poldracolibrerend.
Zoals eerder vermeld, geachte redactie, hoop ik dat u hiermee uw voordeel doet en verblijf ik met de meeste hoogachting.
Ernie te U
* Mopje voor insiders
Naschrift redactie
Ik voel me bevoorrecht met zulke fijne vrienden.
1- Wouter en Hans zijn nog niet teruggekeerd
B- Voortaan even insturen dan
derde- Cactus kopen. Het wordt al beter (toch?)
eerder vermeld- Dank
dinsdag
De Prijswinnaar v/d rebus (8 okt.) aan het woord
Blij verrast was ik toen ik hoorde dat ik met goedkeuring, de site van vriend Henk met de grond gelijk mocht maken. Wat zou ik me uit gaan leven om geen spaan heel te laten van Henks stekje op het wereldwijde web! Eenmaal een leeg Word-scherm voor me, bleek dat makkelijker gezegd dan gedaan.
De rol van criticus is duidelijk niet aan mij besteed. Ik ben geen Kraaij sr., geen Spelbos, geen Gullit en al helemaal geen Cruijff. Het is mij niet toevertrouwd om enkele minuten achter elkaar het woord te hebben, en daarbij niets te zeggen. En dat laatste is een bittere conclusie. Mijn aspiraties om ooit als manager of verkoper aan de slag te gaan, lijken dus ook verkeken.
Maar we dwalen af. Zoals gezegd mocht ik volkomen legaal de site van Henk afzeiken. Maar waar begin je met zoiets? Waar ga je je kritiek op spuien? De vormgeving, de niet werkende links, de onbeduidende links, de linkse prietpraat, de spam die we om de anderhalf uur in drie mailboxen tegelijk ontvangen, de flauwe teksten waar zelfs André van Duin zich voor zou schamen? Nou heb ik geen maximum aantal woorden tot mijn beschikking heb gekregen van SiteMaster H, maar ondergetekende heeft zijn tijd wel beter te besteden.
Hierbij dus mijn commentaar, gebaseerd op een songtekst:
Hoe vertel je iemand dat de aarde gewoon rond is,
Dat vogels vliegen,
Dat de zon trouw iedere dag opkomt?
Het is de waarheid!
Michel Bleeker
Naschrift redactie
Ik voel me bevoorrecht met zulke fijne vrienden.
Een paar kanttekeningen mijnerzijds:
- De zelfkritiek is ontwapenend en schaamteloos nietszeggend
- Wat is er mis met de vormgeving? Lekker strak toch? Het gaat om de inhoud..........
- Alle links (1 stuks) werken
- Ook het archief (link?) is actief (sinds een maand of 2)
- Ik zal binnenkort ook eens wat rechtse prietpraat publiceren. Het vervelende is dat we daar in Nederland al jaren mee doodgegooid worden
- Alle teksten op deze pagina zijn geschreven door André van Duijn
- Dat van dat max aantal woorden begrijp ik niet
Hoe diep moet je zinken,
Om met een tekst van Marco Borsato
Volslagen niets te zeggen
Het is de Waarheid!
Blij verrast was ik toen ik hoorde dat ik met goedkeuring, de site van vriend Henk met de grond gelijk mocht maken. Wat zou ik me uit gaan leven om geen spaan heel te laten van Henks stekje op het wereldwijde web! Eenmaal een leeg Word-scherm voor me, bleek dat makkelijker gezegd dan gedaan.
De rol van criticus is duidelijk niet aan mij besteed. Ik ben geen Kraaij sr., geen Spelbos, geen Gullit en al helemaal geen Cruijff. Het is mij niet toevertrouwd om enkele minuten achter elkaar het woord te hebben, en daarbij niets te zeggen. En dat laatste is een bittere conclusie. Mijn aspiraties om ooit als manager of verkoper aan de slag te gaan, lijken dus ook verkeken.
Maar we dwalen af. Zoals gezegd mocht ik volkomen legaal de site van Henk afzeiken. Maar waar begin je met zoiets? Waar ga je je kritiek op spuien? De vormgeving, de niet werkende links, de onbeduidende links, de linkse prietpraat, de spam die we om de anderhalf uur in drie mailboxen tegelijk ontvangen, de flauwe teksten waar zelfs André van Duin zich voor zou schamen? Nou heb ik geen maximum aantal woorden tot mijn beschikking heb gekregen van SiteMaster H, maar ondergetekende heeft zijn tijd wel beter te besteden.
Hierbij dus mijn commentaar, gebaseerd op een songtekst:
Hoe vertel je iemand dat de aarde gewoon rond is,
Dat vogels vliegen,
Dat de zon trouw iedere dag opkomt?
Het is de waarheid!
Michel Bleeker
Naschrift redactie
Ik voel me bevoorrecht met zulke fijne vrienden.
Een paar kanttekeningen mijnerzijds:
- De zelfkritiek is ontwapenend en schaamteloos nietszeggend
- Wat is er mis met de vormgeving? Lekker strak toch? Het gaat om de inhoud..........
- Alle links (1 stuks) werken
- Ook het archief (link?) is actief (sinds een maand of 2)
- Ik zal binnenkort ook eens wat rechtse prietpraat publiceren. Het vervelende is dat we daar in Nederland al jaren mee doodgegooid worden
- Alle teksten op deze pagina zijn geschreven door André van Duijn
- Dat van dat max aantal woorden begrijp ik niet
Hoe diep moet je zinken,
Om met een tekst van Marco Borsato
Volslagen niets te zeggen
Het is de Waarheid!
maandag
Het Oude Hazenbos (deel 2)
Even was het stil. Ja, nu jij hoorde het weer en nog harder dan net; het was gekrijs, het gekrijs van heel veel kraaien. Achmed durfde weer naar buiten; hij was bevriend met de familie Kraai. “Gevaaaaaaarrr, gevaaaaaaaaarrrrr!”, schreeuwden de kraaien zo hard ze konden.
Inmiddels was het hele bos ontwaakt. De familie Bever, de Vosjes, het jonge gezin Eekhoorn, het nestje Roodborst; iedereen rende en vloog in paniek door elkaar heen. En iedereen maakte een hels kabaal. “Stilte, stilte!”, klonk het ineens streng en met gezag. Het was de imposante stem van Wouter Bosuil. Alle dieren wisten dat Wouter een wijs man was en dat je bij onraad naar hem moest luisteren. En dat deden ze dus ook allemaal.
“Wat is er aan de hand? Waarom zaaien jullie zo’n paniek?”, vroeg Wouter aan Hans Kraai, de familieoudste. “Er dreigt groot gevaar voor het oude hazenbos, groot gevaar zeg ik je!”, schreeuwde Hans, die wel vaker in herhalingen viel. “Vertel nu maar rustig wat er aan de hand is”, zei de uil. “Waarom is ons bos in gevaar?”
Alle dieren hadden zich inmiddels verzameld bij de oude eik, rondom Wouter en Hans. Hans was gaan zitten en hijgde even uit. “Het is de weg”, zuchtte hij, “de weg komt eraan. Ze gaan hier een weg aanleggen. Ik heb het zelf gezien!”
Weer werd het onrustig. Wouter moest de gemoederen wederom bedaren. Toen het eindelijk stil was vertelde Hans verder. “Zie je, ik kom wel vaker bij de bouwput een heel eind verderop. Daar valt altijd wel iets te halen. De bouwvakkers eten hun brood niet op of ze gooien hun fruit weg. Nou ja, dat eten wij dan op hè? Ik was er vanmorgen al vroeg, omdat de nachtploeg altijd het lekkerste eten achterlaat en toen zag ik het dus, hè? Ze gaan de weg door het bos aanlegen!”
“Waar zag je dat?”, vroeg Wouter rustig. “Nou, op de tekening. De bouwtekening lag ergens op een tafeltje en die zag ik toen ik een stuk brood pakte”, kraste Hans. Ze gaan gewoon door het bos heen met die weg! Ik heb het zelf gezien. Ik heb mijn bril nog opgezet en het stond er duidelijk getekend: een weg dwars door ons mooie bos!”
Voordat hij hetzelfde verhaal nog eens kon gaan vertellen, beval Wouter de kraai om samen met hem onmiddellijk naar de plek des onheils te gaan. “Ik wil zelf die bouwtekening zien. Kom mee!” Nagekeken door alle bewoners van het oude hazenbos, vlogen Wouter Bosuil en Hans Kraai weg.
wordt vervolgd....
Even was het stil. Ja, nu jij hoorde het weer en nog harder dan net; het was gekrijs, het gekrijs van heel veel kraaien. Achmed durfde weer naar buiten; hij was bevriend met de familie Kraai. “Gevaaaaaaarrr, gevaaaaaaaaarrrrr!”, schreeuwden de kraaien zo hard ze konden.
Inmiddels was het hele bos ontwaakt. De familie Bever, de Vosjes, het jonge gezin Eekhoorn, het nestje Roodborst; iedereen rende en vloog in paniek door elkaar heen. En iedereen maakte een hels kabaal. “Stilte, stilte!”, klonk het ineens streng en met gezag. Het was de imposante stem van Wouter Bosuil. Alle dieren wisten dat Wouter een wijs man was en dat je bij onraad naar hem moest luisteren. En dat deden ze dus ook allemaal.
“Wat is er aan de hand? Waarom zaaien jullie zo’n paniek?”, vroeg Wouter aan Hans Kraai, de familieoudste. “Er dreigt groot gevaar voor het oude hazenbos, groot gevaar zeg ik je!”, schreeuwde Hans, die wel vaker in herhalingen viel. “Vertel nu maar rustig wat er aan de hand is”, zei de uil. “Waarom is ons bos in gevaar?”
Alle dieren hadden zich inmiddels verzameld bij de oude eik, rondom Wouter en Hans. Hans was gaan zitten en hijgde even uit. “Het is de weg”, zuchtte hij, “de weg komt eraan. Ze gaan hier een weg aanleggen. Ik heb het zelf gezien!”
Weer werd het onrustig. Wouter moest de gemoederen wederom bedaren. Toen het eindelijk stil was vertelde Hans verder. “Zie je, ik kom wel vaker bij de bouwput een heel eind verderop. Daar valt altijd wel iets te halen. De bouwvakkers eten hun brood niet op of ze gooien hun fruit weg. Nou ja, dat eten wij dan op hè? Ik was er vanmorgen al vroeg, omdat de nachtploeg altijd het lekkerste eten achterlaat en toen zag ik het dus, hè? Ze gaan de weg door het bos aanlegen!”
“Waar zag je dat?”, vroeg Wouter rustig. “Nou, op de tekening. De bouwtekening lag ergens op een tafeltje en die zag ik toen ik een stuk brood pakte”, kraste Hans. Ze gaan gewoon door het bos heen met die weg! Ik heb het zelf gezien. Ik heb mijn bril nog opgezet en het stond er duidelijk getekend: een weg dwars door ons mooie bos!”
Voordat hij hetzelfde verhaal nog eens kon gaan vertellen, beval Wouter de kraai om samen met hem onmiddellijk naar de plek des onheils te gaan. “Ik wil zelf die bouwtekening zien. Kom mee!” Nagekeken door alle bewoners van het oude hazenbos, vlogen Wouter Bosuil en Hans Kraai weg.
wordt vervolgd....
zondag
Prijswinnaar Rebus (8 okt.)
Er zijn geen juiste oplossingen binnengekomen.
De notaris heeft uit de stapel -bijna goede- oplossingen het volgende getrokken:
"Hrt grote auto voor het vervoer van veel passagiers tegelijk!"
De winnaar is Michel Bleeker uit Leidschendam (adres bekend bij redactie).
De priis
Omdat de oplossing niet geheel correct was, moet hij minimaal 250 leestekens gebruiken om mijn site af te branden of op te hemelen.
De oplossing van de rebus was overigens "rebus", zonder aanhalingstekens.
Er zijn geen juiste oplossingen binnengekomen.
De notaris heeft uit de stapel -bijna goede- oplossingen het volgende getrokken:
"Hrt grote auto voor het vervoer van veel passagiers tegelijk!"
De winnaar is Michel Bleeker uit Leidschendam (adres bekend bij redactie).
De priis
Omdat de oplossing niet geheel correct was, moet hij minimaal 250 leestekens gebruiken om mijn site af te branden of op te hemelen.
De oplossing van de rebus was overigens "rebus", zonder aanhalingstekens.
zaterdag
Het Oude Hazenbos (deel 1)
Vroeger was het hazenbos een stuk groter en woonden er heel veel dieren. Vooral veel hazen. Maar toen de mensen kwamen, verdwenen er steeds meer bomen. Eerst werden er vlakbij huizen gebouwd. Later werd een golfbaan aangelegd en kwam er een groot pretpark. Het bos was nu bijna helemaal ingesloten door wat de mensen hadden gemaakt. De meeste dieren waren bang geweest voor wat er met hen zou gebeuren. Maar alleen de hazen gingen er vandoor. Ze gingen naar een bos dat ver weg lag en waar niet zo veel mensen woonden. De andere dieren vonden dat maar laf. Het was tenslotte hun bos. Dan koos je toch niet het hazenpad! Angsthazen waren het! Vanaf dat moment had niemand het meer over het hazenbos, maar over het oude hazenbos.
Het was nog stil in het oude hazenbos. De dieren sliepen nog in hun holen of in de bomen. Achmed het woestijnkonijn werd wakker. Hij was zijn hele leven al vroeg opgestaan. Toen hij nog een klein woestijnkonijntje was, woonde hij met zijn ouders in een woestijn in een ver warm land en moesten ze eten zoeken voordat het te warm was om buiten te komen. En dan moest je vroeg uit de veren.
Op een dag was er niet meer genoeg voedsel in de dorre, droge woestijn en besloten zijn ouders om met het hele gezin te verhuizen. Na een reis van vele weken waren ze in het hazenbos aangekomen. Daar was genoeg te eten en ze besloten om er te gaan wonen. Nu was Achmed oud en zijn ouders leefden niet meer, maar zijn broers en zussen stonden nog elke dag om 5 uur op om eten te zoeken.
Achmed kroop uit zijn hol en schrok enorm van een vreselijk kabaal. Onmiddellijk rende hij weer naar binnen en ging angstig liggen luisteren. Wat voor angstaanjagend geluid kon dat geweest zijn?
wordt vervolgd......
Vroeger was het hazenbos een stuk groter en woonden er heel veel dieren. Vooral veel hazen. Maar toen de mensen kwamen, verdwenen er steeds meer bomen. Eerst werden er vlakbij huizen gebouwd. Later werd een golfbaan aangelegd en kwam er een groot pretpark. Het bos was nu bijna helemaal ingesloten door wat de mensen hadden gemaakt. De meeste dieren waren bang geweest voor wat er met hen zou gebeuren. Maar alleen de hazen gingen er vandoor. Ze gingen naar een bos dat ver weg lag en waar niet zo veel mensen woonden. De andere dieren vonden dat maar laf. Het was tenslotte hun bos. Dan koos je toch niet het hazenpad! Angsthazen waren het! Vanaf dat moment had niemand het meer over het hazenbos, maar over het oude hazenbos.
Het was nog stil in het oude hazenbos. De dieren sliepen nog in hun holen of in de bomen. Achmed het woestijnkonijn werd wakker. Hij was zijn hele leven al vroeg opgestaan. Toen hij nog een klein woestijnkonijntje was, woonde hij met zijn ouders in een woestijn in een ver warm land en moesten ze eten zoeken voordat het te warm was om buiten te komen. En dan moest je vroeg uit de veren.
Op een dag was er niet meer genoeg voedsel in de dorre, droge woestijn en besloten zijn ouders om met het hele gezin te verhuizen. Na een reis van vele weken waren ze in het hazenbos aangekomen. Daar was genoeg te eten en ze besloten om er te gaan wonen. Nu was Achmed oud en zijn ouders leefden niet meer, maar zijn broers en zussen stonden nog elke dag om 5 uur op om eten te zoeken.
Achmed kroop uit zijn hol en schrok enorm van een vreselijk kabaal. Onmiddellijk rende hij weer naar binnen en ging angstig liggen luisteren. Wat voor angstaanjagend geluid kon dat geweest zijn?
wordt vervolgd......
woensdag
De Vraag van Vandaag (2)
De paus was vandaag 25 jaar aan de macht.
Vind je dat een goede prestatie, of vind je dat de paus/de wereld tegen zichzelf/hem in bescherming genomen had moeten worden?
Reacties kunnen gestuurd aan De Vraag van Vandaag
Er zijn nog steeds geen prachtige prijzen te verdelen.
De paus was vandaag 25 jaar aan de macht.
Vind je dat een goede prestatie, of vind je dat de paus/de wereld tegen zichzelf/hem in bescherming genomen had moeten worden?
Reacties kunnen gestuurd aan De Vraag van Vandaag
Er zijn nog steeds geen prachtige prijzen te verdelen.
zaterdag
Het laat me maar niet los......
- Het nederlandsche volk is verontwaardigd over een moord om een blikje bier. Ligt het dan principieel heel anders als ze een kratje bier had gestolen?
- Waar was die mechelse herder toen z'n bazinnetje hem nodig had?
- Voorpaginanieuws: "prins Bernard is geschokt!"
Gaat hij nu dan de begravenis betalen?
- Trouwens, waar zou Mabel haar hete aardappels kopen?
Maar ik vind het allemaal best. Ik ga mooi niet meer naar de supermarkt.
Ik heb een vrouw en drie kinderen.
Bij mij blijft er natuurlijk weer een zakje vleesjus in mijn karretje hangen!
Lang leve de Turk!
- Het nederlandsche volk is verontwaardigd over een moord om een blikje bier. Ligt het dan principieel heel anders als ze een kratje bier had gestolen?
- Waar was die mechelse herder toen z'n bazinnetje hem nodig had?
- Voorpaginanieuws: "prins Bernard is geschokt!"
Gaat hij nu dan de begravenis betalen?
- Trouwens, waar zou Mabel haar hete aardappels kopen?
Maar ik vind het allemaal best. Ik ga mooi niet meer naar de supermarkt.
Ik heb een vrouw en drie kinderen.
Bij mij blijft er natuurlijk weer een zakje vleesjus in mijn karretje hangen!
Lang leve de Turk!
donderdag
Hoe weet ik of het televisieseizoen weer begonnen is?
Zet het journaal aan. Wat zijn de hoogtepunten?
- Aanslag Palestijn gevolgd door vergelding Israel. (10 min. durende reportage, waarbij elke israelische militair een cameraman in z'n nek heeft.)
- Open Kootwijkse kampioenschappen paddestoelpunniken met hindernissen. (ca. 5 min.)
- Een lid van het koningshuis heeft last van neusverkoudheid. (ca. 7 min.)
- LPF-kamerlid in opspraak. (3 min.)
- Bloedige gevechten in Liberia bij machtswisseling. ( 3 min. beeld van BBC)
Hoogst waarschijnlijk keek je naar een -altijd weer gezellige- zomeruitzending met Filip 'eh eh' Freriks.
- Aanslag Palestijn gevolgd door vergelding Israel. (5 min. durende reportage, waarbij elke israelische militair een cameraman in z'n nek heeft.)
- Twee enge Hollanders met kekke brilletjes maken jurken die je kapot kunt gooien. Een interview en beelden van hun nieuwe modeshow in Parijs. (12 min.42)
- 4 man slaan 1 winkeldievegge dood. Oh, zo ethisch verantwoord gevolgd door de problemen van de middenstand met winkeldiefstal. (8 min.)
Ja, het seizoen is weer 'open'. Hoe het in Liberia gaat? Al maanden niets meer over gehoord! Dat kun je alleen via internet opzoeken!
BBC News
New peace troops for Liberia
Peacekeepers have not yet deployed outside the capital The first reinforcements of what is due to become the world's largest United Nations peacekeeping mission have arrived in the Liberian capital, Monrovia
(photo: Getty Images)
Zet het journaal aan. Wat zijn de hoogtepunten?
- Aanslag Palestijn gevolgd door vergelding Israel. (10 min. durende reportage, waarbij elke israelische militair een cameraman in z'n nek heeft.)
- Open Kootwijkse kampioenschappen paddestoelpunniken met hindernissen. (ca. 5 min.)
- Een lid van het koningshuis heeft last van neusverkoudheid. (ca. 7 min.)
- LPF-kamerlid in opspraak. (3 min.)
- Bloedige gevechten in Liberia bij machtswisseling. ( 3 min. beeld van BBC)
Hoogst waarschijnlijk keek je naar een -altijd weer gezellige- zomeruitzending met Filip 'eh eh' Freriks.
- Aanslag Palestijn gevolgd door vergelding Israel. (5 min. durende reportage, waarbij elke israelische militair een cameraman in z'n nek heeft.)
- Twee enge Hollanders met kekke brilletjes maken jurken die je kapot kunt gooien. Een interview en beelden van hun nieuwe modeshow in Parijs. (12 min.42)
- 4 man slaan 1 winkeldievegge dood. Oh, zo ethisch verantwoord gevolgd door de problemen van de middenstand met winkeldiefstal. (8 min.)
Ja, het seizoen is weer 'open'. Hoe het in Liberia gaat? Al maanden niets meer over gehoord! Dat kun je alleen via internet opzoeken!
BBC News
New peace troops for Liberia
Peacekeepers have not yet deployed outside the capital The first reinforcements of what is due to become the world's largest United Nations peacekeeping mission have arrived in the Liberian capital, Monrovia
(photo: Getty Images)
De Vraag van Vandaag van gisteren Antwoorden(1)
Ligt eraan wat 'zij' heeft gedaan.
Als 'zij' wat bier gestolen heeft zeg ik nee.
Heeft zij echter ambities om gouveneur in Californië (of een andere amerikaanse staat) te worden zeg ik ja.
Ernie te U.
Antwoord vraag 1:
Het draait allemaal om goede service! Ik zeg ga naar AH, daar betaal je iets meer maar wordt je alleen maar (zwaar) mishandeld. Bovendien beleeft de buurt waarin de AH medewerkers wonen nog een spannende middag als de medewerkers door de politie worden opgehaald voor een bakkie te doen op het bureau, echt waar voor je geld dus.
Tip voor vraag 2:
De politie mag niet samenwerken met de Chinese politie door de mensenrechten situatie. Staatsecretaris Nicolai beweert dat het rechtssysteem niet betrouwbaar genoeg is, "Krijgt de verdachte wel een eerlijk proces?" vraagt de Nederlandse regering zich af.
Nee, neem dan het Amerikaanse rechtsproces met "plea bargain" een koopje voor de echte crimineel waardoor een buitenlandse DJ zonder enige garanties wordt uitgeleverd aan de VS. Ondertussen liggen er nog vele verzoeken voor andere "criminelen" ter beoordeling bij de minister.
Groetjes Ricardo te Y
Ligt eraan wat 'zij' heeft gedaan.
Als 'zij' wat bier gestolen heeft zeg ik nee.
Heeft zij echter ambities om gouveneur in Californië (of een andere amerikaanse staat) te worden zeg ik ja.
Ernie te U.
Antwoord vraag 1:
Het draait allemaal om goede service! Ik zeg ga naar AH, daar betaal je iets meer maar wordt je alleen maar (zwaar) mishandeld. Bovendien beleeft de buurt waarin de AH medewerkers wonen nog een spannende middag als de medewerkers door de politie worden opgehaald voor een bakkie te doen op het bureau, echt waar voor je geld dus.
Tip voor vraag 2:
De politie mag niet samenwerken met de Chinese politie door de mensenrechten situatie. Staatsecretaris Nicolai beweert dat het rechtssysteem niet betrouwbaar genoeg is, "Krijgt de verdachte wel een eerlijk proces?" vraagt de Nederlandse regering zich af.
Nee, neem dan het Amerikaanse rechtsproces met "plea bargain" een koopje voor de echte crimineel waardoor een buitenlandse DJ zonder enige garanties wordt uitgeleverd aan de VS. Ondertussen liggen er nog vele verzoeken voor andere "criminelen" ter beoordeling bij de minister.
Groetjes Ricardo te Y
woensdag
De Vraag van Vandaag (1)
De komende weken zal regelmatig een (actuele) kwestie aan de lezer voorgelegd worden. Vandaag vraag 1:
Mag je een vrouwelijke klant doodslaan? En zo ja, hoeveel medewerkers mogen daarvoor ingezet worden?
Reacties kunnen gestuurd aan De Vraag van Vandaag
Er zijn geen prachtige prijzen te verdelen.
De komende weken zal regelmatig een (actuele) kwestie aan de lezer voorgelegd worden. Vandaag vraag 1:
Mag je een vrouwelijke klant doodslaan? En zo ja, hoeveel medewerkers mogen daarvoor ingezet worden?
Reacties kunnen gestuurd aan De Vraag van Vandaag
Er zijn geen prachtige prijzen te verdelen.
-e 
zondag
vrijdag
Topsport (2)
Een situatieschets van afgelopen weekend
- lokatie : Pittoresk hotel in pittoresk dorp in het land van Bartje
- Aanwezigen: 1 o-pa, 7 stuks zus, 5 zwagers, 17 kleinkinderen en 4 hoteliers
- inzet : Viering van 50-jarig huwelijk van o-pa en o-ma (o-ma verblijft in een verpleegtehuis)
De aangename zaken
- De kleinkinderen. Niet alleen heb je daar het hele weekend geen last van (ze vinden
alles goed); er valt bovendien altijd wel wat te lachen. Zo speelden zij op gitaar,
keyboard en blokfluit(!) tijdens een diner. Dit was echt geweldig! Als je dan die
bloedserieuze koppies er nog bijziet.......
- De drank. Helaas was het eten iets minder.
De zussen
Hoe verloopt een gesprek? Ongeveer alsvolgt: Zus1 vertelt 1 verhaal. Zus2 is met de strekking niet geheel akkoord en meldt dit aan de spreker. Terwijl zus1 gewoon doorpraat, vinden zus3 en zus4 inmiddels ook iets van de kwestie. Omdat zus1 en zus2 hun betoog inmiddels gewoon voortzetten, besluiten zus3 en zus4 hun mening van een hoger volume te voorzien. Dit alles tot ergernis van respectievelijk de zussen 5, 6 en 7. Om hun ergernis over de geheel foutieve opvattingen van hun familie te bekrachtigen moeten zij wel schreeuwen. Dit doen zij dan ook. Heel vervelend allemaal natuurlijk, want probeer in die herrie maar eens een biertje te bestellen. Ik hoor jullie denken: "Wat vindt o-pa van de situatie?"
Welnu, die is natuurlijk niet blij. Want naar zijn mening is niet gevraagd. Als hij deze probeert te ventileren, moet hij gemiddeld 7 keer opnieuw beginnen, omdat hij ook wel doorheeft dat er niemand naar hem luistert. Als de stemmen geteld zijn, blijkt telkens weer dat "Pampers" misschien wel duurder zijn, maar dat je ze gerust kunt wassen.
Eerlijkheidshalve moet ik toevoegen dat er zich situaties hebben voorgedaan, waarbij bleek dat er echt geluisterd werd naar elkaar. Hulde!
De zwagers
Volgens zwager3 hebben wij een basisfout gemaakt. Zwager2 neemt een slok en spreekt de onstervelijke woorden: "Een 'Mclaren' is de 'Miele' onder de 'Pampers'."
Doodgoeie jongens, stuk voor stuk.
Het hoogtepunt
Hoewel het erg banaal klinkt, was dit het afscheid. Ik zal het uitleggen.
Op maandagmorgen 9.55 uur, zaten wij gezamelijk aan de koffie. Iedereen had zijn kamer ontruimt. Om 10 uur werden die geacht leeg te zijn. O-pa had besloten dat dit een mooi moment voor zijn afscheid zou zijn. Tot zijn schrik bemerkt hij dat één der zussen zich niet in de zitkamer bevindt. "Waar is zus4?", roept hij ontzet. "Die zit te poepen", krijt hij als antwoord. "Ga haar halen!", roept hij, terwijl het bloed uit zijn gezicht wegtrekt.
Enigszins ontzet neemt hij een paar minuten later afscheid van een man/vrouw of 32, inclusief zus4, die zijn aftocht 2 minuten verlaat heeft en de spanning naar recordhoogte heeft doen stijgen.
Rare jongens, die Katwijkers. Wat hou ik toch van ze!
Een situatieschets van afgelopen weekend
- lokatie : Pittoresk hotel in pittoresk dorp in het land van Bartje
- Aanwezigen: 1 o-pa, 7 stuks zus, 5 zwagers, 17 kleinkinderen en 4 hoteliers
- inzet : Viering van 50-jarig huwelijk van o-pa en o-ma (o-ma verblijft in een verpleegtehuis)
De aangename zaken
- De kleinkinderen. Niet alleen heb je daar het hele weekend geen last van (ze vinden
alles goed); er valt bovendien altijd wel wat te lachen. Zo speelden zij op gitaar,
keyboard en blokfluit(!) tijdens een diner. Dit was echt geweldig! Als je dan die
bloedserieuze koppies er nog bijziet.......
- De drank. Helaas was het eten iets minder.
De zussen
Hoe verloopt een gesprek? Ongeveer alsvolgt: Zus1 vertelt 1 verhaal. Zus2 is met de strekking niet geheel akkoord en meldt dit aan de spreker. Terwijl zus1 gewoon doorpraat, vinden zus3 en zus4 inmiddels ook iets van de kwestie. Omdat zus1 en zus2 hun betoog inmiddels gewoon voortzetten, besluiten zus3 en zus4 hun mening van een hoger volume te voorzien. Dit alles tot ergernis van respectievelijk de zussen 5, 6 en 7. Om hun ergernis over de geheel foutieve opvattingen van hun familie te bekrachtigen moeten zij wel schreeuwen. Dit doen zij dan ook. Heel vervelend allemaal natuurlijk, want probeer in die herrie maar eens een biertje te bestellen. Ik hoor jullie denken: "Wat vindt o-pa van de situatie?"
Welnu, die is natuurlijk niet blij. Want naar zijn mening is niet gevraagd. Als hij deze probeert te ventileren, moet hij gemiddeld 7 keer opnieuw beginnen, omdat hij ook wel doorheeft dat er niemand naar hem luistert. Als de stemmen geteld zijn, blijkt telkens weer dat "Pampers" misschien wel duurder zijn, maar dat je ze gerust kunt wassen.
Eerlijkheidshalve moet ik toevoegen dat er zich situaties hebben voorgedaan, waarbij bleek dat er echt geluisterd werd naar elkaar. Hulde!
De zwagers
Volgens zwager3 hebben wij een basisfout gemaakt. Zwager2 neemt een slok en spreekt de onstervelijke woorden: "Een 'Mclaren' is de 'Miele' onder de 'Pampers'."
Doodgoeie jongens, stuk voor stuk.
Het hoogtepunt
Hoewel het erg banaal klinkt, was dit het afscheid. Ik zal het uitleggen.
Op maandagmorgen 9.55 uur, zaten wij gezamelijk aan de koffie. Iedereen had zijn kamer ontruimt. Om 10 uur werden die geacht leeg te zijn. O-pa had besloten dat dit een mooi moment voor zijn afscheid zou zijn. Tot zijn schrik bemerkt hij dat één der zussen zich niet in de zitkamer bevindt. "Waar is zus4?", roept hij ontzet. "Die zit te poepen", krijt hij als antwoord. "Ga haar halen!", roept hij, terwijl het bloed uit zijn gezicht wegtrekt.
Enigszins ontzet neemt hij een paar minuten later afscheid van een man/vrouw of 32, inclusief zus4, die zijn aftocht 2 minuten verlaat heeft en de spanning naar recordhoogte heeft doen stijgen.
Rare jongens, die Katwijkers. Wat hou ik toch van ze!
maandag
Topsport
AZ'67 dat, uit bij Ajax, met 1-0 wint. Dat is een topprestatie. Goed gedaan Co! Roberto Heras die op de laatste nipper de Ronde van Spanje wint in de klimtijdrit. Buitengewoon knap. 'Ons IJbernest' wint in zinderende slotfase van 'angstgegner' 'Puntdrukkers'. Netjes hoor!
Zomaar wat hoogtepunten uit de sport van afgelopen weekend. En doorzettingsvermogen en wilskracht zijn bij bovengenoemde prestaties van doorslaggevende betekenis geweest. Ik wil dit alles dan ook niet bagatalliseren.
Maar een weekend in een afgelegen hotel met je schoonfamilie (29 man/vrouw/kind): dat is topsport!
Dank U. Het gaat wel weer; ik mag alweer rechtop zitten en pap eten.
AZ'67 dat, uit bij Ajax, met 1-0 wint. Dat is een topprestatie. Goed gedaan Co! Roberto Heras die op de laatste nipper de Ronde van Spanje wint in de klimtijdrit. Buitengewoon knap. 'Ons IJbernest' wint in zinderende slotfase van 'angstgegner' 'Puntdrukkers'. Netjes hoor!
Zomaar wat hoogtepunten uit de sport van afgelopen weekend. En doorzettingsvermogen en wilskracht zijn bij bovengenoemde prestaties van doorslaggevende betekenis geweest. Ik wil dit alles dan ook niet bagatalliseren.
Maar een weekend in een afgelegen hotel met je schoonfamilie (29 man/vrouw/kind): dat is topsport!
Dank U. Het gaat wel weer; ik mag alweer rechtop zitten en pap eten.
woensdag
Een dag zonder
Je hebt van die dagen dat je je afvraagt waarom je opgestaan bent. Ik wel tenminste. Dat je de hele dag niks voor elkaar krijgt. Vandaag was zo'n dag.
Mijn grote vriend Mart Smeets (bestaat er bij Studio Sport geen pensioengerechtigde leeftijd?) noemt dat "een dag zonder". Un jour sans histoire, zoals de Belgen zeggen. En het zou allemaal nog niet zo erg zijn, als je je daar nog een beetje lekker bij kon voelen. Ook mislukt. Dan kun je twee dingen doen. Je zet het op een zuipen of je gaat het eens lekker van je af zitten typen. Of allebei ja, dat kan ook natuurlijk!
Ik heb besloten om lekker te gaan pitten. Als één of meer van mijn vier vrouwen me niet wakker houden; dat spreekt.
Morgen gezond weer op?
Je hebt van die dagen dat je je afvraagt waarom je opgestaan bent. Ik wel tenminste. Dat je de hele dag niks voor elkaar krijgt. Vandaag was zo'n dag.
Mijn grote vriend Mart Smeets (bestaat er bij Studio Sport geen pensioengerechtigde leeftijd?) noemt dat "een dag zonder". Un jour sans histoire, zoals de Belgen zeggen. En het zou allemaal nog niet zo erg zijn, als je je daar nog een beetje lekker bij kon voelen. Ook mislukt. Dan kun je twee dingen doen. Je zet het op een zuipen of je gaat het eens lekker van je af zitten typen. Of allebei ja, dat kan ook natuurlijk!
Ik heb besloten om lekker te gaan pitten. Als één of meer van mijn vier vrouwen me niet wakker houden; dat spreekt.
Morgen gezond weer op?
zondag
Het Landsbelang
Het landsbelang volgens het CDA:
Het kostenbewustzijn en de eigen verantwoordelijkheid v/d burger vergroten dmv lagere lonen/uitkeringen, hogere premies met minder dekking voor goedkopere medicijnen waarvoor je ook zelf moet betalen en geen dekking voor fysiotherapie, die moet voorkomen dat dure ingrepen nodig zijn door goed opgeleide chirurgen, die hun studiefinanciering zelf hebben afgesloten bij de bank. De bank die hoofdsponsor is van de universiteit van Wassenaar, waar fel wordt geconcureerd met Cambridge, Oxford en Harvard om de beste "kenniseconomen" op te leiden.
Dit alles om op je 60ste 5 jaar belasting in 1 keer te mogen betalen!
Waarom krijgt de regering daar toch maar geen draagvlak voor, Jan Peter B.?
Het landsbelang volgens de VVD:
Meer blauw op meer snelwegen met meer leasebakken naar meer golfbanen.
Het landsbelang volgens D'66 (hebben ze de miljoenennota mogen lezen?):
Zoveel mogelijk referendums.
Tip: Een referendum over de nieuwe coalitie!
Het landsbelang volgens het CDA:
Het kostenbewustzijn en de eigen verantwoordelijkheid v/d burger vergroten dmv lagere lonen/uitkeringen, hogere premies met minder dekking voor goedkopere medicijnen waarvoor je ook zelf moet betalen en geen dekking voor fysiotherapie, die moet voorkomen dat dure ingrepen nodig zijn door goed opgeleide chirurgen, die hun studiefinanciering zelf hebben afgesloten bij de bank. De bank die hoofdsponsor is van de universiteit van Wassenaar, waar fel wordt geconcureerd met Cambridge, Oxford en Harvard om de beste "kenniseconomen" op te leiden.
Dit alles om op je 60ste 5 jaar belasting in 1 keer te mogen betalen!
Waarom krijgt de regering daar toch maar geen draagvlak voor, Jan Peter B.?
Het landsbelang volgens de VVD:
Meer blauw op meer snelwegen met meer leasebakken naar meer golfbanen.
Het landsbelang volgens D'66 (hebben ze de miljoenennota mogen lezen?):
Zoveel mogelijk referendums.
Tip: Een referendum over de nieuwe coalitie!
Altijd ziek
Als onderwijsinspecteur kom ik regelmatig bij de mensen thuis. Zo was ik van de week bij Kortjakje. Ik had haar zondag nog in de kerk gezien, waar zij een fitte indruk op mij maakte. Omdat zij zich maandag weer ziek meldde - dit gebeurt bijna elke week- besloot ik langs te gaan. Mevrouw de Vries verklaarde ook niet te begrijpen hoe haar dochter midden in de week altijd weer ziek kon worden.
Kortjakje liet mij een boek zien, dat van voor tot achter volgeplakt was met zilverwerk (theelepeltjes, oorbellen, bestek, kandelaars enzo). Het was een enorm gevaarte dat zij - zo wist ik- elke zondag mee naar de kerk zeulde.
De inspecteur in mij vroeg zich dadelijk af, waar zij de tijd vandaan haalde om het boek te onderhouden en aan te vullen. Dit moest wel ten koste van haar huiswerk gaan. Ze had zelfs geen tijd om naar school te gaan, vermoedde ik.
Ik zal haar doordeweekse bezigheden de komende tijd dan ook nauwlettend in de gaten gaan houden.
Politiebericht
De politie vraagt uw aandacht voor het volgende:
Bij een overval op een juwelierszaak in de Utrechtse binnenstad, zijn de juwelier en een onderwijsinspecteur om het leven gekomen. Ooggetuigen hebben de vermoedelijke dader zien vluchten op een driewieler.
Het gaat om een tengere blonde vrouw van plus minus 1.40 meter. Ze was gekleed in een rood jurkje, een kort jasje en droeg rode schoentjes van het merk "Puma".
De politie heeft de volgende compositiefoto vrijgegeven.
Indien u meent te weten om wie het hier gaat en/ of op de hoogte bent van haar verblijfplaats, neemt u dan contact op met de politie van Utrecht, telefoon 030- 23333333. Maar u kunt natuurlijk ook bellen met de politie in uw eigen woonplaats.
Einde politiebericht
Als onderwijsinspecteur kom ik regelmatig bij de mensen thuis. Zo was ik van de week bij Kortjakje. Ik had haar zondag nog in de kerk gezien, waar zij een fitte indruk op mij maakte. Omdat zij zich maandag weer ziek meldde - dit gebeurt bijna elke week- besloot ik langs te gaan. Mevrouw de Vries verklaarde ook niet te begrijpen hoe haar dochter midden in de week altijd weer ziek kon worden.
Kortjakje liet mij een boek zien, dat van voor tot achter volgeplakt was met zilverwerk (theelepeltjes, oorbellen, bestek, kandelaars enzo). Het was een enorm gevaarte dat zij - zo wist ik- elke zondag mee naar de kerk zeulde.
De inspecteur in mij vroeg zich dadelijk af, waar zij de tijd vandaan haalde om het boek te onderhouden en aan te vullen. Dit moest wel ten koste van haar huiswerk gaan. Ze had zelfs geen tijd om naar school te gaan, vermoedde ik.
Ik zal haar doordeweekse bezigheden de komende tijd dan ook nauwlettend in de gaten gaan houden.
Politiebericht
De politie vraagt uw aandacht voor het volgende:
Bij een overval op een juwelierszaak in de Utrechtse binnenstad, zijn de juwelier en een onderwijsinspecteur om het leven gekomen. Ooggetuigen hebben de vermoedelijke dader zien vluchten op een driewieler.
Het gaat om een tengere blonde vrouw van plus minus 1.40 meter. Ze was gekleed in een rood jurkje, een kort jasje en droeg rode schoentjes van het merk "Puma".
De politie heeft de volgende compositiefoto vrijgegeven.
Indien u meent te weten om wie het hier gaat en/ of op de hoogte bent van haar verblijfplaats, neemt u dan contact op met de politie van Utrecht, telefoon 030- 23333333. Maar u kunt natuurlijk ook bellen met de politie in uw eigen woonplaats.
Einde politiebericht
maandag
woensdag
zaterdag
De paus enzo (ingezonden brief UN 23-8-03)
Guttegut, wat zijn we weer blij met de gelovige medemens.
George W. Bush belt gezellig met de paus. In de week daarop wordt de wereld verbijstert door wat zij samen hebben bedacht. Dit keer worden alle homo's in een hoek getrapt. En zoals gebruikelijk krijgen zij bijval van alle (semi -)gelovigen, die de bijbel misbruiken om hun eigen bekrompenheid te etaleren.
Al eeuwenlang teisteren religieuze stromingen de wereld met oorlogen, dogma's, intolerantie en machtsmisbruik. Met als rechtvaardiging boeken van gemiddeld tweeduizend jaar oud, waaruit zij teksten citeren of verdraaien, al naar gelang het hen uitkomt.
Wat C. Boekhout over "de Kwestie" te melden heeft weet ik niet. Hij verstopt zijn mening(?) in verwijzingen naar bijbelteksten en beëindigt zijn epistel met de mededeling dat de Wederkomst van Christus aanstaande is. Ik hoop dat Zijn Wederkomst (beschikt de heer Boekhout over Zijn agenda?) goed nieuws is voor homo's en hetero's. Het is mij eerlijk gezegd niet duidelijk wat Zijn vorige bezoek heeft opgeleverd, behalve verdeeldheid.
B. van Kampen maakt het nog een stuk bonter. "Het" is allemaal de schuld van de normloosheid. Het is te hopen dat niet te veel mensen de normen van de heer van Kampen hanteren. Homogeaardheid wordt door hem gelijkgesteld aan de neiging tot diefstal en moord en dat moet je volgens hem dus gewoon onderdrukken.
Tja. Ik krijg neigingen van dit soort teksten.
Ik zou zo graag willen dat de mens zijn eigen normen en waarden niet aan de rest van de wereldbevolking probeert op te dringen!
Guttegut, wat zijn we weer blij met de gelovige medemens.
George W. Bush belt gezellig met de paus. In de week daarop wordt de wereld verbijstert door wat zij samen hebben bedacht. Dit keer worden alle homo's in een hoek getrapt. En zoals gebruikelijk krijgen zij bijval van alle (semi -)gelovigen, die de bijbel misbruiken om hun eigen bekrompenheid te etaleren.
Al eeuwenlang teisteren religieuze stromingen de wereld met oorlogen, dogma's, intolerantie en machtsmisbruik. Met als rechtvaardiging boeken van gemiddeld tweeduizend jaar oud, waaruit zij teksten citeren of verdraaien, al naar gelang het hen uitkomt.
Wat C. Boekhout over "de Kwestie" te melden heeft weet ik niet. Hij verstopt zijn mening(?) in verwijzingen naar bijbelteksten en beëindigt zijn epistel met de mededeling dat de Wederkomst van Christus aanstaande is. Ik hoop dat Zijn Wederkomst (beschikt de heer Boekhout over Zijn agenda?) goed nieuws is voor homo's en hetero's. Het is mij eerlijk gezegd niet duidelijk wat Zijn vorige bezoek heeft opgeleverd, behalve verdeeldheid.
B. van Kampen maakt het nog een stuk bonter. "Het" is allemaal de schuld van de normloosheid. Het is te hopen dat niet te veel mensen de normen van de heer van Kampen hanteren. Homogeaardheid wordt door hem gelijkgesteld aan de neiging tot diefstal en moord en dat moet je volgens hem dus gewoon onderdrukken.
Tja. Ik krijg neigingen van dit soort teksten.
Ik zou zo graag willen dat de mens zijn eigen normen en waarden niet aan de rest van de wereldbevolking probeert op te dringen!
dinsdag
Kattenkwaad.
Wij hebben alweer heel wat jaren huisdieren. En daar hebben wij behoorlijk last van. Ze zijn namelijk niet van ons. Dat zit zo.
Al onze buren hebben ontzettend ongezellige huizen. En katten. Wij hebben geen van beide.
De ellende begon toen, op een kwade dag, een geweldig leuke meid naast ons kwam wonen. En twee katten. Deze “viervoetige huisdieren” (volgens van Dale, maar daarover later meer) waren gek op onze oergezellige woning. Ze waren dan ook dag en nacht op het dak, het balkon en in onze tuin. Aan het schijten. Ze scheten letterlijk het hele huis onder. Honderden kilo’s kattenschijt hebben wij verwijderd. Dit vonden wij niet leuk. Onze geweldig leuke buurvrouw ook niet. Samen met een buurman kwam zij op het lumineuze idee om -bij wijze van onoverkomelijke barrière- speeltoestellen tussen onze huizen aan te leggen. Een paar rollen gaas, plankje hier, plaatje daar en spelen maar! De welstandscommissie vond dit niet leuk. De katten wel. Nadat ze heerlijk geklommen hadden, werd ons huis nog energieker ondergescheten.
De functie is me even ontschoten, maar op zekere dag werden beide poezebeesten uitgerust met een belletje. Om de nek, ja. Dat vonden wij niet leuk. Uren hebben wij wakker gelegen van het getingel onder ons slaapkamerraam, alwaar zich een platje bevindt. Nog erger was eigenlijk het wachten op het volgende belgeluid.
Op een zaterdagmorgen werd er gebeld. Bij de deur. Het was de buurvrouw. En een bos bloemen. Ze ging haar katten wegdoen. Vanwege de overlast. Huilend vielen wij elkaar in de armen. En wij juichten. Te vroeg.
Inmiddels heeft bijna iedere buur minimaal één kat. En die lopen allemaal bij ons door de tuin, op het hek, het balkon en het dak. De katten dan, niet de buren. En dan heb je er nog een paar die bij ons naar binnen lopen en klimmen. Lekker lurken uit het melkpannetje, glaasje van het aanrecht kapot gooien, dutje doen op het bed, van de tweede verdieping de trap af sprinten naar de begane grond, nog even de gordijnen in en dan lekker door de tuindeur naar buiten. Om te piesen op de tuinstoelkussens en in de schuur.
Vrienden adviseerden ons het aanbrengen van horren in alle (5) ramen en (4) deuren. Persoonlijk overweeg ik het aanbrengen van guillotines.
Cavia’s zijn huisdieren. Daar hebben alleen de eigenaren last van. En als ik last van huisdieren wil hebben, dan schaf ik ze zelf wel aan. Twintig jaar geleden gebruikte men de slogan: “Alle kernwapens de wereld uit! Om te beginnen uit Nederland!” Die was aardig. Ik voel momenteel meer voor de volgende: “Alle huisdieren de wereld uit! Om te beginnen uit mijn huis!”
De volgende keer wil ik het graag hebben over hoe mijn buren hun auto(‘s) parkeren.
Wij hebben alweer heel wat jaren huisdieren. En daar hebben wij behoorlijk last van. Ze zijn namelijk niet van ons. Dat zit zo.
Al onze buren hebben ontzettend ongezellige huizen. En katten. Wij hebben geen van beide.
De ellende begon toen, op een kwade dag, een geweldig leuke meid naast ons kwam wonen. En twee katten. Deze “viervoetige huisdieren” (volgens van Dale, maar daarover later meer) waren gek op onze oergezellige woning. Ze waren dan ook dag en nacht op het dak, het balkon en in onze tuin. Aan het schijten. Ze scheten letterlijk het hele huis onder. Honderden kilo’s kattenschijt hebben wij verwijderd. Dit vonden wij niet leuk. Onze geweldig leuke buurvrouw ook niet. Samen met een buurman kwam zij op het lumineuze idee om -bij wijze van onoverkomelijke barrière- speeltoestellen tussen onze huizen aan te leggen. Een paar rollen gaas, plankje hier, plaatje daar en spelen maar! De welstandscommissie vond dit niet leuk. De katten wel. Nadat ze heerlijk geklommen hadden, werd ons huis nog energieker ondergescheten.
De functie is me even ontschoten, maar op zekere dag werden beide poezebeesten uitgerust met een belletje. Om de nek, ja. Dat vonden wij niet leuk. Uren hebben wij wakker gelegen van het getingel onder ons slaapkamerraam, alwaar zich een platje bevindt. Nog erger was eigenlijk het wachten op het volgende belgeluid.
Op een zaterdagmorgen werd er gebeld. Bij de deur. Het was de buurvrouw. En een bos bloemen. Ze ging haar katten wegdoen. Vanwege de overlast. Huilend vielen wij elkaar in de armen. En wij juichten. Te vroeg.
Inmiddels heeft bijna iedere buur minimaal één kat. En die lopen allemaal bij ons door de tuin, op het hek, het balkon en het dak. De katten dan, niet de buren. En dan heb je er nog een paar die bij ons naar binnen lopen en klimmen. Lekker lurken uit het melkpannetje, glaasje van het aanrecht kapot gooien, dutje doen op het bed, van de tweede verdieping de trap af sprinten naar de begane grond, nog even de gordijnen in en dan lekker door de tuindeur naar buiten. Om te piesen op de tuinstoelkussens en in de schuur.
Vrienden adviseerden ons het aanbrengen van horren in alle (5) ramen en (4) deuren. Persoonlijk overweeg ik het aanbrengen van guillotines.
Cavia’s zijn huisdieren. Daar hebben alleen de eigenaren last van. En als ik last van huisdieren wil hebben, dan schaf ik ze zelf wel aan. Twintig jaar geleden gebruikte men de slogan: “Alle kernwapens de wereld uit! Om te beginnen uit Nederland!” Die was aardig. Ik voel momenteel meer voor de volgende: “Alle huisdieren de wereld uit! Om te beginnen uit mijn huis!”
De volgende keer wil ik het graag hebben over hoe mijn buren hun auto(‘s) parkeren.
woensdag
Damesbillen-terreur
Het wordt me momenteel allemaal een beetje te veel. En wel hierom.
Een paar weken geleden reed ik nietsvermoedend -want waarom zou ik? - in de buurt van Maarn. Plotsklaps springt er een dame van niet geringe omvang voor mijn bolide, maakt een stopteken, draait zich zonder waarschuwing om en raapt een petje van de straat op. Omdat ik te laat was met het wegdraaien van mijn hoofd, keek ik enkele, afschuwelijke secondes naar het gedeeltelijk ontblote en meest onappetijtelijke achterwerk dat ik ooit gezien had. Mijn maag was net zo van streek als het baasje. Dat zo’n vrouw er niet uitziet, alla; maar val mij daar niet mee lastig. Het wicht droeg een lang (helaas te kort, want niet-knieën-bedekkend) T-shirt, een minuscuul rokje en een veel te kleine slip. Dit, terwijl haar lichaam schreeuwde om een burka. De vrouw moet doof geweest zijn.
En dan heb je nog de t.v.. Dat elke -zichzelf respecterende - rapper/hiphopper zijn videootjes volstouwt met damesbillen in bikinibroekjes, is al jaren bekend. Dat de geile wijven in kwestie inmiddels bijna ieder muziekje aan de man(!) moeten brengen, pleit niet voor de muziekindustrie. Dat bijna elk zangeresje tegenwoordig wulps met haar kontje loopt te draaien is logisch. Een auditie bij een platenmaatschappij bestaat tegenwoordig namelijk uit een inspectie van de bilpartij. Maar dat zelfs de heren(?) reclamemakers zichzelf niet meer in de hand hebben, is schokkend. Nieuw biertje? Damesbillen! Barbecuesausje? Dameskontje! Hondenvoer, smeerkaas, w.c.-papier?
Als ik tegenwoordig de zes billen van mijn dochters van luiers voorzie, schieten er videoclipjes, pakken maandverband en pet-oprapers door mijn hoofd.
Begrijp me goed; ik heb niets tegen damesbillen –ik ben er zelfs een voorstander van -, maar het moet wel leuk blijven!
Het wordt me momenteel allemaal een beetje te veel. En wel hierom.
Een paar weken geleden reed ik nietsvermoedend -want waarom zou ik? - in de buurt van Maarn. Plotsklaps springt er een dame van niet geringe omvang voor mijn bolide, maakt een stopteken, draait zich zonder waarschuwing om en raapt een petje van de straat op. Omdat ik te laat was met het wegdraaien van mijn hoofd, keek ik enkele, afschuwelijke secondes naar het gedeeltelijk ontblote en meest onappetijtelijke achterwerk dat ik ooit gezien had. Mijn maag was net zo van streek als het baasje. Dat zo’n vrouw er niet uitziet, alla; maar val mij daar niet mee lastig. Het wicht droeg een lang (helaas te kort, want niet-knieën-bedekkend) T-shirt, een minuscuul rokje en een veel te kleine slip. Dit, terwijl haar lichaam schreeuwde om een burka. De vrouw moet doof geweest zijn.
En dan heb je nog de t.v.. Dat elke -zichzelf respecterende - rapper/hiphopper zijn videootjes volstouwt met damesbillen in bikinibroekjes, is al jaren bekend. Dat de geile wijven in kwestie inmiddels bijna ieder muziekje aan de man(!) moeten brengen, pleit niet voor de muziekindustrie. Dat bijna elk zangeresje tegenwoordig wulps met haar kontje loopt te draaien is logisch. Een auditie bij een platenmaatschappij bestaat tegenwoordig namelijk uit een inspectie van de bilpartij. Maar dat zelfs de heren(?) reclamemakers zichzelf niet meer in de hand hebben, is schokkend. Nieuw biertje? Damesbillen! Barbecuesausje? Dameskontje! Hondenvoer, smeerkaas, w.c.-papier?
Als ik tegenwoordig de zes billen van mijn dochters van luiers voorzie, schieten er videoclipjes, pakken maandverband en pet-oprapers door mijn hoofd.
Begrijp me goed; ik heb niets tegen damesbillen –ik ben er zelfs een voorstander van -, maar het moet wel leuk blijven!
Abonneren op:
Posts (Atom)