maandag

Het Oude Hazenbos (deel 2)

Even was het stil. Ja, nu jij hoorde het weer en nog harder dan net; het was gekrijs, het gekrijs van heel veel kraaien. Achmed durfde weer naar buiten; hij was bevriend met de familie Kraai. “Gevaaaaaaarrr, gevaaaaaaaaarrrrr!”, schreeuwden de kraaien zo hard ze konden.
Inmiddels was het hele bos ontwaakt. De familie Bever, de Vosjes, het jonge gezin Eekhoorn, het nestje Roodborst; iedereen rende en vloog in paniek door elkaar heen. En iedereen maakte een hels kabaal. “Stilte, stilte!”, klonk het ineens streng en met gezag. Het was de imposante stem van Wouter Bosuil. Alle dieren wisten dat Wouter een wijs man was en dat je bij onraad naar hem moest luisteren. En dat deden ze dus ook allemaal.
“Wat is er aan de hand? Waarom zaaien jullie zo’n paniek?”, vroeg Wouter aan Hans Kraai, de familieoudste. “Er dreigt groot gevaar voor het oude hazenbos, groot gevaar zeg ik je!”, schreeuwde Hans, die wel vaker in herhalingen viel. “Vertel nu maar rustig wat er aan de hand is”, zei de uil. “Waarom is ons bos in gevaar?”

Alle dieren hadden zich inmiddels verzameld bij de oude eik, rondom Wouter en Hans. Hans was gaan zitten en hijgde even uit. “Het is de weg”, zuchtte hij, “de weg komt eraan. Ze gaan hier een weg aanleggen. Ik heb het zelf gezien!”
Weer werd het onrustig. Wouter moest de gemoederen wederom bedaren. Toen het eindelijk stil was vertelde Hans verder. “Zie je, ik kom wel vaker bij de bouwput een heel eind verderop. Daar valt altijd wel iets te halen. De bouwvakkers eten hun brood niet op of ze gooien hun fruit weg. Nou ja, dat eten wij dan op hè? Ik was er vanmorgen al vroeg, omdat de nachtploeg altijd het lekkerste eten achterlaat en toen zag ik het dus, hè? Ze gaan de weg door het bos aanlegen!”
“Waar zag je dat?”, vroeg Wouter rustig. “Nou, op de tekening. De bouwtekening lag ergens op een tafeltje en die zag ik toen ik een stuk brood pakte”, kraste Hans. Ze gaan gewoon door het bos heen met die weg! Ik heb het zelf gezien. Ik heb mijn bril nog opgezet en het stond er duidelijk getekend: een weg dwars door ons mooie bos!”
Voordat hij hetzelfde verhaal nog eens kon gaan vertellen, beval Wouter de kraai om samen met hem onmiddellijk naar de plek des onheils te gaan. “Ik wil zelf die bouwtekening zien. Kom mee!” Nagekeken door alle bewoners van het oude hazenbos, vlogen Wouter Bosuil en Hans Kraai weg.


wordt vervolgd....

Geen opmerkingen: