vrijdag

Deze kwam ik ook nog tegen

Ik heb op het moment niet echt veel last van politieke correctheid.
Een uitstekende gelegenheid om weer eens over (één van) mijn fantastische dochters te beginnen.
Wees nou eerlijk, dat is toch een fantastisch mooie meid?


Kitty

En nee, dat heeft ze niet van mij, maar van haar verdekt opgestelde moeder.
Gelukkig is ze niet zo lief als ze er uit ziet.

dinsdag

Het is niet eerlijk!

Het stortregent als we om 10 voor 3 José van school gaan halen.
Anna & Kitty trekken hun jasjes aan. Kitty wil een pilapilu.
Ze mag de pilapilu van José.
"Mag ik de pilapilu van Femke?", vraagt Anna.
Femke had haar pilapilu vorige week laten staan, toen ze bij José kwam eten.
"Die hebben we weer teruggegeven aan Femke", zeg ik.
Als we naar buiten gaan wordt het droog. Dat maakt Kitty niets uit. Zij heeft een pilapilu en met twee handen stevig om de steel loopt ze vrolijk weg. Anna baalt, het is niet eerlijk, zij wil ook een pilapilu. Omdat het droog is heeft papa zijn pilapilu thuis gelaten.
Kitty stapt stevig door. Ik zie twee rode laarsjes ("met Pooh erop") onder een pilapilu voortbewegen.

Na een spannende wandeling komen we aan op school. Als de schooldeur open gaat, komen er twee meisjes naar buiten gestormd.
"Papa, mag Femke bij ons binnen?" Papa vindt het goed. De schat.
Op weg naar huis begint het te druppelen. Het druppelen gaat over in een hoosbui. Femke en José hebben de pilapilu van Kitty geconfisceerd, want als het regent heeft Femke natuurlijk niets bij zich. En voor vijf man is deze pilapilu net te klein.
Anna & Kitty krijgen zo snel mogelijk hun eigen pilapilu.
Dat is wel eerlijk.

woensdag

Felicitaties aan KPN


Eindelijk, KPN heeft een nieuw logo!
Daar heb ik al zo lang op gewacht!
Ik doe meteen alles wat niet KPN is de deur uit! M'n GSM, Wanadoo, Casema digitale kabeltelevisie, m'n stofzuiger, m'n vrouw. Alles!
Voortaan wil ik alles van KPN in huis.
Verkopen jullie toevallig ook lucht?

Oh enne, mag ik asjeblieft weer bij jullie komen werken?

dinsdag

Kijk Uit!

Ik vind dat mensen 'het stoppen met roken' enorm overschatten
"Ben jij gestopt? Goed zeg!"
Zo veel stelt het niet voor
Weet je wat pas echt moeilijk is?
Niet meer beginnen


Dodelijke longkanker? Doet u mij maar helende.

donderdag

Reasons to be chearful........(part 3)

En wat dacht je van deze?

  1. Dat de rook om mijn hoofd is verdwenen
  2. Dat ik mezelf bewijs dat ik het kan
  3. Het is véél te gemakkelijk om gewoon maar door te roken
  4. Misschien word ik wel gezond oud
  5. Zelfs als ik het niet word, heb ik mezelf niet veel te verwijten
  6. Ik word er actief van
  7. Zo af en toe moet je eens van slechte gewoonte kunnen veranderen
  8. De waterpijp schijnt in te zijn
  9. Niet roken is niet dodelijk?
  10. Ik ben niet meer verslaafd

dinsdag

Reasons to be chearful........(part 2)

Nóg 10 redenen om te stoppen met roken.

  1. Nog één shaggie en dan ga ik .....
    En daarna nog één ja! Rokers lullen uit hun nek
  2. Ik ben niet meer buiten adem als ik een trap oploop
  3. Wat zal dat eten weer gaan smaken!
  4. Zou dat ook voor bier gelden?
  5. Hagelwitte tanden
  6. Nooit meer drie (3!) shaggies bij één bakje koffie
  7. Rokers zijn de meest gedemoniseerde minderheid van Nederland
  8. Wisten jullie dat de neus een reukorgaan is?
  9. Het leven wordt (hoop ik) minder dwangmatig
    Shit, ik heb mijn shag vergeten
    Waar is mijn aansteker?
    Na het toetje moet ik roken
    En als ik opsta ook
  10. Mijn kinderen willen het niet meer

maandag

Reasons to be chearful........(1)

.......als je stopt met roken.
  1. Ik zeg geen "even wachten, papa zit te roken" meer tegen mijn kinderen, als ze aandacht van me willen
  2. Mijn kleren stinken niet meer nadat ik ze een dagje gedragen heb. Nou ja, iig niet naar rook
  3. Minister Hoogervorst maakt zich zorgen om mij. Dat kun je zo'n man toch niet aandoen?
  4. In theorie houd ik 1000 Euro per jaar over
  5. Mijn fysieke conditie wordt beter
  6. Ik hoop hetzelfde van mijn mentale toestand
  7. Geen brandgaten meer in mijn kleding, stoelen, tafels, jassen, tassen en kinderen.
  8. Waarom zou ik eigenlijk stug vasthouden aan een bijzonder merkwaardige gewoonte?
  9. Ik hoef niet de hele tijd shag en as van mijn bureau en toetsenbord te blazen
  10. Ik wil het niet meer

donderdag

Het was een vreemdeling zeker (TennisVisie, clubblad ZTC, Maart 2006)

Het hele huis was in diepe rust en toch lag ik wakker in mijn heerlijke bed. Mijn biologische wekkerradio schatte het 4 uur en dan slaap ik altijd. Vreemd, dacht ik nog, vlak voordat ik gestommel in de gang hoorde. Maria lag naast me en het waren geen voetstappen van mijn kinderen; die herken ik.
In het raampje van onze slaapkamerdeur zag ik het silhouet van een enorm hoofd. Mijn adem stokte en mijn hartslag demarreerde naar de 200. Omdat ik niet aan honkbal doe, heb ik geen knuppel onder mijn bed, maar een tennisracket onder mijn kussen. Het ligt niet echt comfortabel, maar het geeft een veilig gevoel. Tijdens avonden en nachten waarin niets gebeurt in ieder geval wel.
Zo zacht mogelijk klom ik mijn bed uit, pakte mijn racket en sloop naar de deur. De indringer was op weg naar de badkamer, hoorde ik. Daar slaan wij het grootste deel van onze goudvoorraad op, zodat enig fysiek geweld mij onvermijdelijk leek. Geluidloos deed ik de slaapkamerdeur open en stapte de gang in. Een enorme gestalte draaide zich om en hief zijn rechterarm op om naar mij uit te halen. Dankzij mijn korte achterzwaai was ik hem echter voor. Technisch perfect knalde mijn forehand op zijn linkeroor. Met een doffe dreun viel hij op zijn knieën en terwijl hij met zijn handen naar zijn hoofd greep bereidde ik een genadeloze dubbelhandige backhand voor. Ik draaide mijn heup keurig in, zakte licht door de knieën en haalde verwoestend uit. Hulpeloos zakte de kolos in elkaar. Voorzichtig boog ik mij over hem heen en hoorde hem zachtjes slissend zeggen: "Je blokkeert je rechtervoet als je een forehand slaat." "Bedankt voor de tip", zei ik en haalde nog maar eens door op zijn gehavende hoofd. Dit keer bleef hij roerloos liggen. Ik draaide mij om en wilde naar de telefoon lopen om de politie te bellen, toen ik een hand op mijn schouder voelde. Ik verstijfde en de hand begon aan mijn schouder te rukken.

"Papa, papa! Papa, mag ik bij jou in bed?", schudde Anna mij vragend wakker. Even later lag ik heerlijk tegen mijn tweejarige dochter aan, die ononderbroken aan het kletsen was over - naar ik aannam - ontzettend belangrijke zaken. Ik luisterde niet echt, want ik lag te genieten van het ontwaken uit een nachtmerrie, tot ik schrok van wat ik wél verstond.
"Papa, wie is die mijnheer die op de gang ligt te slapen?"
Als ik wakker geworden ben, vertel ik jullie wie het was.

De cartoon is van Ron Kaczor

woensdag

Stem PTT! ('Hobbel', gepubliceerd in Straatnieuws, maart 2006)

Al ver voor de privatisering van onze postbode kwam het Simplistisch Verbond met de PTT: de Partij Tegen Trottoirterreur. Kees van Kooten speelde de heer Breur, voorzitter van de PTT en tevens oprichter van de Partij Tegen Enge Buren. Doodzonde dat niemand ooit iets met deze prachtige initiatieven heeft gedaan. Wat mij betreft had de PTT wel een paar zetels in de kamer of de gemeenteraad mogen krijgen. Ik kan me namelijk wel iets bij het partijprogramma voorstellen.
Al jaren staat 'hondenpoep' in de top vijf van de grootste irritaties onder Nederlanders. Terecht, want hoewel gemeentes maatregelen bedenken tegen poep verandert er geen drol. Zo is er nu naast de school van mijn oudste dochter een hondentoilet. Over de keuze van de locatie valt het één en ander op te merken - zoals de enorme stankoverlast voor ouders en leerlingen, vooral in de zomer. Maar dat de Hectors en Vlekkies schijt hebben aan een wc is het voornaamste bezwaar. Als moderne Hans en Grietjes markeren ze namelijk de hele route naar het hondentoilet met uitwerpselen. De liefhebbende baasjes zeggen hier niets van, laat staan dat zij iets opruimen! Je moet letterlijk slalommen om de school ongeschonden te bereiken en dat valt niet mee als je ook nog eens constant "kijk uit voor de poep!" tegen je kinderen ( ik heb er drie bij me ) moet zeggen.
Programmapunt 1: De formatie van een Taskforce Dogshit ( engels onderstreept het belangwekkende karakter van de zaak ). Een team van poepterreurbestrijders waakt over het juiste gebruik van het product hond. Baasjes die over de schreef gaan worden beboet. Veelplegers krijgen een taakstraf: het schoonmaken van trottoirs en profielzolen.
Stoepmisbruik is een ander, veel voorkomend probleem. Iedereen weet dat je, als BMW-bezitter, het recht hebt om op de stoep te parkeren. Daar kan ik mee leven. Maar als nu zelfs Fiat-Punto-bezitters hun stalen uitwerpselen op de stoep of op voetgangersoversteekplaatsen gaan parkeren, worden de problemen voor buggy- en rolstoelrijders enorm. Van de week kwam ik, met mijn dochtertjes in de buggy, mijn straat ingewandeld. Een enge buur had zijn fiets dwars over het trottoir geparkeerd, net genoeg ruimte latend voor mij om te passeren. Deze tussenruimte was een doorn in het oog van een aanstormende automobilist, die de beschikbare parkeerruimte benutte om zijn auto een meter op de stoep en op twintig centimeter van de fiets te stallen. Stomverbaasd keek ik de uitstappende aso na, te perplex om te schelden. Ík kon het rijwiel nog verplaatsen om mezelf en mijn buggy doorgang te verschaffen, maar doe dat eens als rolstoeler?!
Programmapunt 2: De Taskforce Streetwise deelt straffen uit aan wildparkeerders en aan mensen die hun voortuin en stoep gebruiken om overtallige huisraad op te slaan.
Stem PTT, in 2010!