Kattenkwaad.
Wij hebben alweer heel wat jaren huisdieren. En daar hebben wij behoorlijk last van. Ze zijn namelijk niet van ons. Dat zit zo.
Al onze buren hebben ontzettend ongezellige huizen. En katten. Wij hebben geen van beide.
De ellende begon toen, op een kwade dag, een geweldig leuke meid naast ons kwam wonen. En twee katten. Deze “viervoetige huisdieren” (volgens van Dale, maar daarover later meer) waren gek op onze oergezellige woning. Ze waren dan ook dag en nacht op het dak, het balkon en in onze tuin. Aan het schijten. Ze scheten letterlijk het hele huis onder. Honderden kilo’s kattenschijt hebben wij verwijderd. Dit vonden wij niet leuk. Onze geweldig leuke buurvrouw ook niet. Samen met een buurman kwam zij op het lumineuze idee om -bij wijze van onoverkomelijke barrière- speeltoestellen tussen onze huizen aan te leggen. Een paar rollen gaas, plankje hier, plaatje daar en spelen maar! De welstandscommissie vond dit niet leuk. De katten wel. Nadat ze heerlijk geklommen hadden, werd ons huis nog energieker ondergescheten.
De functie is me even ontschoten, maar op zekere dag werden beide poezebeesten uitgerust met een belletje. Om de nek, ja. Dat vonden wij niet leuk. Uren hebben wij wakker gelegen van het getingel onder ons slaapkamerraam, alwaar zich een platje bevindt. Nog erger was eigenlijk het wachten op het volgende belgeluid.
Op een zaterdagmorgen werd er gebeld. Bij de deur. Het was de buurvrouw. En een bos bloemen. Ze ging haar katten wegdoen. Vanwege de overlast. Huilend vielen wij elkaar in de armen. En wij juichten. Te vroeg.
Inmiddels heeft bijna iedere buur minimaal één kat. En die lopen allemaal bij ons door de tuin, op het hek, het balkon en het dak. De katten dan, niet de buren. En dan heb je er nog een paar die bij ons naar binnen lopen en klimmen. Lekker lurken uit het melkpannetje, glaasje van het aanrecht kapot gooien, dutje doen op het bed, van de tweede verdieping de trap af sprinten naar de begane grond, nog even de gordijnen in en dan lekker door de tuindeur naar buiten. Om te piesen op de tuinstoelkussens en in de schuur.
Vrienden adviseerden ons het aanbrengen van horren in alle (5) ramen en (4) deuren. Persoonlijk overweeg ik het aanbrengen van guillotines.
Cavia’s zijn huisdieren. Daar hebben alleen de eigenaren last van. En als ik last van huisdieren wil hebben, dan schaf ik ze zelf wel aan. Twintig jaar geleden gebruikte men de slogan: “Alle kernwapens de wereld uit! Om te beginnen uit Nederland!” Die was aardig. Ik voel momenteel meer voor de volgende: “Alle huisdieren de wereld uit! Om te beginnen uit mijn huis!”
De volgende keer wil ik het graag hebben over hoe mijn buren hun auto(‘s) parkeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten