Ik moet jullie iets bekennen. Het valt me zwaar, maar het moet eruit. Er wordt binnen ons gezin door minstens twee personen vreemdgegaan. Kijk, voor een voetbalgezin is het de normaalste zaak van de wereld dat je overspeelt, maar in een tennisgezin is overspeligheid niet gewenst. Vind ik.
Het begon allemaal toen José (dochter, negen jaar) zo nodig op wintertraining moest. Onze (te) veelgeprezen tennisleraar geeft jeugdlessen bij P.V.C. in de winter en op ons tennispark zijn de sportieve mogelijkheden dan beperkt tot klaverjassen. Voor ik het wist had ik mijn lieftallige dochter lid gemaakt van de concurrent en opgegeven voor tennislessen bij Remco S. Natuurlijk, je schaamt je wel op zo'n moment, maar het is ongelofelijk hoe snel je over je principes heenstapt om de ambities voor een toptien-notering op de wereldranglijst van je dochter niet te dwarsbomen.
Als José in het voorjaar in aanmerking wilde komen voor bondstraining, moest ze nog wel een nieuw, want groter racket. Sinterklaas propt meteen een racket in haar schoen, dat volgens Remco nog te klein is. Een junior+-racket is voor een meid met haar mogelijkheden de standaard. Nu staat Joseetje met haar enorme racket (kijk papa, mijn racket is maar een héél klein stukje kleiner dan die van mama!) vanaf de baseline alle ballen over het net heen te rossen. Een Zuilenees op de kunstgrasbanen van P.V.C., dat gaat wel ver!
Maar het kan nog gekker.
Verblind door het vooruitzicht op mogelijke bondstraining liet ook ondergetekende zich voor de wintermaanden transfereren naar een vijandige vereniging. Nu staan ze bij 'De Blauwe Reiger' allang niet meer raar te kijken van een Zuilenees in Maarssenbroek, voor mij voelde het toch als hoogverraad, of overspel, zoals sommige mensen zeggen. Een Ajacied die voor de sportieve uitdaging naar Feyenoord gaat, zoiets.
Toen ik een paar weken terug voor het eerst de verregende parkeerplaats van de vijand opreed, zag ik dat alle omwonenden hun auto hier parkeerden. Dat had ik niet helemaal goed begrepen, want ook de vochtige banen en het clubhuis van 'De Blauwe Reiger' waren stampend vol. Ze tennissen hier allemaal in december! Rare jongens, die Maarssenbroekenaren.
Ondertussen tenniste ik daar - zelfs voor mijn doen - niet erg ontspannen, want ik speurde langs de banen naar ribfluwelen broeken en lange beige regenjassen, het uniform van de gemiddelde scout bij de tennisbond.
Op mijn verlanglijstje voor de Kerstman staat inmiddels ook een senior+-racket. Normaal doen wij alleen aan Sinterklaas, maar overspel gaat mij steeds makkelijker af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten