Heerlijk
Ik heb twéé verse dochters op de tennisbaan. Heerlijk. Want waar José er inmiddels van overtuigd is dat ze mij moeiteloos van de baan slaat (“als je maar niet zo hard serveert”) kijken Anna & Kitty nog wolkenkrabbershoog tegen hun tennissende vader op. Zij weten als zesjarigen nog hoe het hoort. Misschien moet ik de komende tijd toch maar eens een kwartiertje inruimen om José van de baan te rossen, want ook meisjes van tien dienen hun vader te respecteren.
De resultaten tijdens de competitie vallen José een beetje tegen. Bij de wintertraining stond ze van achter de baseline alles binnen de lijnen te rammen. Met de “fase rood” ballen (voor minitennis) die onze club per ongeluk voor de jeugdcompetitie had ontvangen, wist ze zich geen raad en sloeg ze bijna alles over de verrevelders heen, vanaf de servicelijn. Veel homeruns, weinig punten. En dan was er nog een oma die de - tijdens de lessen van Remco - geleerde tactiek saboteerde en de ZTC-jeugd vertelde dat ze aan het net niets te zoeken hadden. Na elke service of servicereturn zag je de ZTC-netspeler angstig achteruit lopen. Nee, dat werkte niet.
Ondertussen is het grappig om te zie hoe volslagen verschillend de tweeling met de lessen van Remco omgaat. Kitty staat ongecompliceerd ballen over het net te slaan, terwijl Anna bij elke slag zo veel aandacht besteed aan het perfecte voetenwerk en dat ze haar racket op de enigst juiste manier over haar schouder uitzwaait, dat ze meestal technisch perfect naast de bal slaat. Anna is van de regeltjes. Ongetwijfeld weet ze op school al haar klasgenootjes te vertellen hoe het wél hoort. “Nee Daniël, de drinkbekers voor het overblijven horen in het bovenste bakje.” Of: “Oh Lisa, je mag je pen niet in een etui doen! Die moet in het pennenbakje. En mag ik vanmiddag bij jou binnen?”
Gisteren zijn we nog op de club geweest, want de meiden willen ook tijdens de vakantie zoveel mogelijk tennissen. Als ze maar niet zo fanatiek als hun vader worden. Eén Bongers op de club met een slechte naam is meer dan genoeg. Ik heb zelf trouwens voor het eerst sinds tijden ook weer eens een beetje pijnvrij kunnen spelen gisteren. M’n broertje won, maar je begrijpt dat dat geflatteerd was.
Anna verloor van Kitty, want haar backhand liep niet.
Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten