Johan En Synchroniciteit

Overal en altijd onnavolgbaar

Als jochie op straat wilde je altijd Johan zijn - "Ik ben Cruyff, eerst gespuugd". De ongelukkigen waren Piet Keizer, of - erger nog - Wim Suurbier.
Johan maakte ons onoverwinnelijk. Ik geloofde dat echt. Het was voor mij dan ook niet te bevatten dat we de WK-finale van 1974 verloren. Die mogelijkheid was bij mij niet eens opgekomen.
Toen Johan Cruyff in 1975 naar Barcelona vertrok, was het voor mij tijd om me aan de nieuwe werkelijkheid aan te passen: ik werd supporter van FC Utrecht.

Nu laat Johan een enorme leegte achter. En een paar opmerkelijke toevalligheden. Precies een jaar na mijn zus, werd bij hem ook longkanker geconstateerd en twee dagen na de sterfdag van Dorien is hij overleden.
Eigenwijs als hij was, besloot hij dat hij één dag voor de sterfdag van die andere beroemde J.C. heen moest gaan. Zoals zo vaak wilde hij ergens eerder mee zijn dan een ander. Van mij had het niet gehoeven.
Johan blijft voor mij de allergrootste.