Via Teletalent naar CSN naar KPN BUBC BLCS LSDM (12)
Ik modder nog een paar maanden door, maar de overtuiging ontbreekt. Het ontbreekt mij ook steeds meer aan de nodige energie. Tegen het eind van 2002 sleep ik mijzelf elke werkdag uit bed, in de auto, op de fiets, de trein in en door de gangen van KPN naar mijn werkplek; mijn uitgewerktplek. Onvoorstelbaar, wat ben ik moe! Ik besluit dat ik het niet meer op kan en wil brengen.
Ik bespreek de mogelijkheden met mijn vrouw en mijn personeelsmanager:
1. Ik ga solliciteren en wacht tot ik ergens aangenomen word.
2. Ik neem ontslag.
3. Ik laat mij (met wederzijdse goedkeuring) ontslaan.
Optie 1 spreekt mij direct het allerminst aan. Het enige wat ik de komende tijd echt wil doen is slapen. Stel je voor dat ik ergens aangenomen word; moet ik gelijk weer mee in de rattenwedstrijd. En als ik nergens een baan vind, zit ik nog steeds waar ik zit. Dat nooit; dan nog liever brodeloos!
En dat is dus optie 2. In eerste instantie voel ik hier het meest voor. Ik hou de eer aan mezelf, kan snel weg en sluit het hoofdstuk KPN definitief af. Dat geldt ook voor de ontvangst van liquide middelen. Mijn gesprekspartners (waarbij ook Wim van "het Jobcenter" een duit in het zakje doet, maar daar kan ik niet van rondkomen) vinden dit niet verstandig.
Zij voelen meer voor optie 3. Dit hoeft geen slepende procedure te worden en ik krijg/houd het recht op een oprotpremie en een werkeloosheidsuitkering. Op kosten van de samenleving uitslapen lijkt me wel wat en bovendien krijg ik de tijd om eens rustig na te denken over de rest van mijn werkzame leven.
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten