donderdag

De laatste Hobbel, is dat erg? ('Hobbel', gepubliceerd in Straatnieuws, december 2007)

Hierbij een integrale weergave van mijn laatste bijdrage aan Straatnieuws

Afscheid nemen doet pijn; kent u die uitdrukking dames en heren? Afscheid nemen doet pijn, of scheiden doet lijden, zoals sommige mensen zeggen.
Ik moest daar van de week aan denken, nadat ik een telefonisch gesprek met mijn hoofdredacteur had gehad. We gaan uit elkaar. We nemen afscheid en dan word ik boos en verdrietig.
Heeft u dat ook wel eens, lieve lezer, dat u afscheid van iemand moet nemen en terwijl u het eigenlijk helemaal niet leuk vindt, dat u denkt: "Ja, rot maar lekker op teringwijf, ga maar iemand anders lastig vallen met je smoesjes en je lulverhalen!"
Je bent verdrietig omdat je haar al zo lang kent en je van haar hield en je bent boos omdat je vindt dat het haar schuld is. Je neemt afscheid omdat het moet en het doet pijn omdat je het eigenlijk niet wilt. Ook al heb je er zelf voor gekozen, je mist haar nu al.
Afscheid nemen doet pijn.

Of je moet scheiden van iemand, omdat hij of zij naar een ver land gaat of - erger - op weg naar een ver land tegen een boom rijdt. Je wilt niet dat hij of zij er niet meer is, maar hij of zij gaat toch.
Je hebt er niet voor gekozen en je mist hem of haar verschrikkelijk. Je bent zelfs boos op iemand omdat hij is overleden: "Wat een hufter, gaat ie dood."

Is dat erg, lieve lezer, dat u boos wordt? Is het erg dat het u zo'n moeite kost om afscheid te nemen?
Ja hè, dat is erg. Je leven is ineens één grote puinhoop, je slaapt slecht en je begint spontaan te huilen tijdens het jeugdjournaal en dat allemaal omdat die druiloor zo nodig jullie relatie moest verpesten. Het is niet eerlijk dat de liefste man van de wereld kanker moest krijgen.
Of mag je daar misschien wél een beetje kwaad om worden? Mag je best een paar maanden moeite hebben om het afscheid van een vriend te verwerken? Zijn die boosheid en die pijn misschien nodig om het afscheid te kunnen verwerken?
Ja hè, lieve lezer, ja natuurlijk mag je schreeuwen tegen de buurman dat hij beter had kunnen overlijden en natuurlijk mag je twee weken je bed niet meer uitkomen omdat je liefdesverdriet hebt. Je hebt een groot verlies geleden en dat moet je op je eigen manier kunnen verwerken. Pas als je je leven een tijdje gierend uit de klauw hebt laten lopen, kan het daarna weer normaal worden.

Ik wens u nog smakelijk leesvoer toe, met stukjes poëzie en proza ofzo.

Ds. Hobbel

Mocht u - om wat voor reden dan ook - geen afscheid van mijn stukjes kunnen nemen, kijk dan eens - vaker mag ook - op:
http://www.henkbongers.nl/ of http://www.lelijkemannen.nl/

Geen opmerkingen: