Surprise!

Gisteren was de surpriseparty vanwege het 50-jarig bestaan van mijn vrouw. Dat had zij goed geregeld.
Twee jaar geleden vroeg Maria het op de man af : "Daar heb jij zeker geen behoefte aan, hè Henk, aan een surpriseparty?" Nee, dat had ik niet. Ik wilde liever in besloten sfeer een ouwe lul worden.
Het was natuurlijk wel schattig hoor, dat ze mij eens wilde verrassen en dat ze daar mijn toestemming voor vroeg. De manier waarop de vraag gesteld werd maakt echter vooral duidelijk dat ze mij een beetje kent en dat zij de kans dat ik ja ging zeggen net zo groot achtte als de kans dat Mark Rutte én Fred Teeven op één en dezelfde dag met een strak plan zouden komen. Die kans mogen jullie zelf uitrekenen.

Ik zag Sarah (Chalke) ook.

Omdat Maria wél groots en meeslepend haar vijftigste wilde vieren, besloot zij half december mijn – niet bestaande - plannen te doorkruisen en haar eigen verrassingsfeestje te gaan bouwen. Geen grotere uitdaging voor Maria dan het plannen van wat dan ook. Dingen organiseren, plannetjes maken, ideetjes uitwerken, lijstjes maken, nog meer lijstjes maken en die dan allemaal in één Exel-tabel stoppen (nee, ik weet ook niet waarom, maar dat moet), heerlijk vindt ze dat. En dan een stuk of tien slapeloze nachten omdat ze zich druk maakt over wat er allemaal fout kan gaan, wie of wat ze vergeten is en dat ze misschien geen vijftig wordt.
Het is allemaal goed gekomen. Het was zelfs gezellig en het zou flauw zijn om dat een verrassing te noemen.