Pijn

Mijn leven wordt de laatste weken beheerst door pijn. Niet de pijn waar sportverslaggevers en presentatoren van talentenjachten het voortdurend over hebben (hoeveel pijn doet deze nederlaag?), maar echte, fysieke pijn. Mijn rug gaat door naar het volgende level: van de chronische klachten naar de hernia.
Sinds ik vierenhalve week geleden een muurtje bij mijn schoonvader heb geschilderd, doet mijn rug zeer en mijn rechterbeen pijn. Er zijn ook momenten waarop ik niet kan zeggen dat ik pijn heb; dan heb ik heel veel pijn.

Deze mevrouw had ook pijn aan d'r rug

 Dat het echt foute boel was werd mij duidelijk toen het na twee bezoekjes aan mijn osteopaat niet beter werd. Dat zei mijn huisarts ook en die vond dat er een foto moest worden gemaakt. Morgen hoor ik of ik er leuk op sta.
Ik heb de laatste tijd vaak gedacht aan een heel goede vriend van mij, die in een rolstoel door het leven gaat. Hij kan al 30 jaar zijn energie niet meer kwijt in een potje rugby. Een van de belangrijkste dingen in mijn leven is mijn bewegingsvrijheid, heerlijk al je energie op een tennisbaan eruit gooien, op je fiets waar dan ook naar toe fietsen, met je kinderen stoeien.
Nee, een hernia is vast het eind van de/mijn wereld niet, maar toch hoop ik dat mijn rug er een beetje leuk op staat.