Dorien

Waarom Herna Verhagen wel en mijn zus niet? Sinds 2003 schrijf ik hier over van alles dat mij bezig houdt - of het nou de paus, Wilders, marktwerking, mijn kinderen, mijn vrouw of Herna is, daar schrijf ik dan iets over. Toch heb ik bijna twee maanden nodig gehad, om de moed op te brengen iets over mijn zus te vertellen. Zij heeft mij veel meer bezig gehouden dan Dafne Schippers, de tandarts van mijn kinderen of de machtigste vrouw van 2014, waar ik wél over schreef.

Maar iets schrijven over kanker - en al helemaal als het over de ongeneeslijke vorm van je zus gaat - dat doe je niet zo maar even. De lijdensweg van Dorien is ook een beetje mijn lijdensweg geworden. Ook als ik ertegen opsta woedt de kanker door, ik heb (letterlijk) haar pijn meegevoeld en kan alleen maar hopen. Hopen dat ze zich wat beter gaat voelen en dat ik haar een beetje kan helpen. De machteloosheid overheerst, maar we gaan door. Dat is het enige wat we kunnen doen.

Ironie? Ook Marnix Rueb had kanker