De paus enzo (ingezonden brief UN 23-8-03)

Guttegut, wat zijn we weer blij met de gelovige medemens.
George W. Bush belt gezellig met de paus. In de week daarop wordt de wereld verbijstert door wat zij samen hebben bedacht. Dit keer worden alle homo's in een hoek getrapt. En zoals gebruikelijk krijgen zij bijval van alle (semi -)gelovigen, die de bijbel misbruiken om hun eigen bekrompenheid te etaleren.
Al eeuwenlang teisteren religieuze stromingen de wereld met oorlogen, dogma's, intolerantie en machtsmisbruik. Met als rechtvaardiging boeken van gemiddeld tweeduizend jaar oud, waaruit zij teksten citeren of verdraaien, al naar gelang het hen uitkomt.
Wat C. Boekhout over "de Kwestie" te melden heeft weet ik niet. Hij verstopt zijn mening(?) in verwijzingen naar bijbelteksten en beëindigt zijn epistel met de mededeling dat de Wederkomst van Christus aanstaande is. Ik hoop dat Zijn Wederkomst (beschikt de heer Boekhout over Zijn agenda?) goed nieuws is voor homo's en hetero's. Het is mij eerlijk gezegd niet duidelijk wat Zijn vorige bezoek heeft opgeleverd, behalve verdeeldheid.
B. van Kampen maakt het nog een stuk bonter. "Het" is allemaal de schuld van de normloosheid. Het is te hopen dat niet te veel mensen de normen van de heer van Kampen hanteren. Homogeaardheid wordt door hem gelijkgesteld aan de neiging tot diefstal en moord en dat moet je volgens hem dus gewoon onderdrukken.
Tja. Ik krijg neigingen van dit soort teksten.
Ik zou zo graag willen dat de mens zijn eigen normen en waarden niet aan de rest van de wereldbevolking probeert op te dringen!

Kattenkwaad.

Wij hebben alweer heel wat jaren huisdieren. En daar hebben wij behoorlijk last van. Ze zijn namelijk niet van ons. Dat zit zo.

Al onze buren hebben ontzettend ongezellige huizen. En katten. Wij hebben geen van beide.
De ellende begon toen, op een kwade dag, een geweldig leuke meid naast ons kwam wonen. En twee katten. Deze “viervoetige huisdieren” (volgens van Dale, maar daarover later meer) waren gek op onze oergezellige woning. Ze waren dan ook dag en nacht op het dak, het balkon en in onze tuin. Aan het schijten. Ze scheten letterlijk het hele huis onder. Honderden kilo’s kattenschijt hebben wij verwijderd. Dit vonden wij niet leuk. Onze geweldig leuke buurvrouw ook niet. Samen met een buurman kwam zij op het lumineuze idee om -bij wijze van onoverkomelijke barrière- speeltoestellen tussen onze huizen aan te leggen. Een paar rollen gaas, plankje hier, plaatje daar en spelen maar! De welstandscommissie vond dit niet leuk. De katten wel. Nadat ze heerlijk geklommen hadden, werd ons huis nog energieker ondergescheten.
De functie is me even ontschoten, maar op zekere dag werden beide poezebeesten uitgerust met een belletje. Om de nek, ja. Dat vonden wij niet leuk. Uren hebben wij wakker gelegen van het getingel onder ons slaapkamerraam, alwaar zich een platje bevindt. Nog erger was eigenlijk het wachten op het volgende belgeluid.
Op een zaterdagmorgen werd er gebeld. Bij de deur. Het was de buurvrouw. En een bos bloemen. Ze ging haar katten wegdoen. Vanwege de overlast. Huilend vielen wij elkaar in de armen. En wij juichten. Te vroeg.

Inmiddels heeft bijna iedere buur minimaal één kat. En die lopen allemaal bij ons door de tuin, op het hek, het balkon en het dak. De katten dan, niet de buren. En dan heb je er nog een paar die bij ons naar binnen lopen en klimmen. Lekker lurken uit het melkpannetje, glaasje van het aanrecht kapot gooien, dutje doen op het bed, van de tweede verdieping de trap af sprinten naar de begane grond, nog even de gordijnen in en dan lekker door de tuindeur naar buiten. Om te piesen op de tuinstoelkussens en in de schuur.
Vrienden adviseerden ons het aanbrengen van horren in alle (5) ramen en (4) deuren. Persoonlijk overweeg ik het aanbrengen van guillotines.

Cavia’s zijn huisdieren. Daar hebben alleen de eigenaren last van. En als ik last van huisdieren wil hebben, dan schaf ik ze zelf wel aan. Twintig jaar geleden gebruikte men de slogan: “Alle kernwapens de wereld uit! Om te beginnen uit Nederland!” Die was aardig. Ik voel momenteel meer voor de volgende: “Alle huisdieren de wereld uit! Om te beginnen uit mijn huis!”
De volgende keer wil ik het graag hebben over hoe mijn buren hun auto(‘s) parkeren.

Damesbillen-terreur

Het wordt me momenteel allemaal een beetje te veel. En wel hierom.

Een paar weken geleden reed ik nietsvermoedend -want waarom zou ik? - in de buurt van Maarn. Plotsklaps springt er een dame van niet geringe omvang voor mijn bolide, maakt een stopteken, draait zich zonder waarschuwing om en raapt een petje van de straat op. Omdat ik te laat was met het wegdraaien van mijn hoofd, keek ik enkele, afschuwelijke secondes naar het gedeeltelijk ontblote en meest onappetijtelijke achterwerk dat ik ooit gezien had. Mijn maag was net zo van streek als het baasje. Dat zo’n vrouw er niet uitziet, alla; maar val mij daar niet mee lastig. Het wicht droeg een lang (helaas te kort, want niet-knieën-bedekkend) T-shirt, een minuscuul rokje en een veel te kleine slip. Dit, terwijl haar lichaam schreeuwde om een burka. De vrouw moet doof geweest zijn.

En dan heb je nog de t.v.. Dat elke -zichzelf respecterende - rapper/hiphopper zijn videootjes volstouwt met damesbillen in bikinibroekjes, is al jaren bekend. Dat de geile wijven in kwestie inmiddels bijna ieder muziekje aan de man(!) moeten brengen, pleit niet voor de muziekindustrie. Dat bijna elk zangeresje tegenwoordig wulps met haar kontje loopt te draaien is logisch. Een auditie bij een platenmaatschappij bestaat tegenwoordig namelijk uit een inspectie van de bilpartij. Maar dat zelfs de heren(?) reclamemakers zichzelf niet meer in de hand hebben, is schokkend. Nieuw biertje? Damesbillen! Barbecuesausje? Dameskontje! Hondenvoer, smeerkaas, w.c.-papier?

Als ik tegenwoordig de zes billen van mijn dochters van luiers voorzie, schieten er videoclipjes, pakken maandverband en pet-oprapers door mijn hoofd.
Begrijp me goed; ik heb niets tegen damesbillen –ik ben er zelfs een voorstander van -, maar het moet wel leuk blijven!

De ideale positie van een schrijver



figuur 1: Mijn huidige positie t.o.v. mijn lezers



figuur 2: Mijn toekomstige positie t.o.v. mijn lezers