Met zes dagen vertraging wegens ziektes, zijn ze vandaag begonnen; de kozijnenboeren. Telefonisch was afgesproken dat ze van boven naar beneden zouden werken en dus hadden wij voor vandaag de bovenste kamer, op de tweede verdieping ontruimd.
zoekplaatje in onze tuin
Logisch dus dat ik bevestiging vroeg aan het vier man sterke team, dat vanmorgen om acht uur op de oude drempel stond. "Jazeker meneer, da klopt, we beginn'n bov'n." Gerustgesteld zaten Maria en ik even later aan de koffie en de meisjes aan de cornflakes, toen we nóg geruststellender geklop en geboor hoorden van boven. Ze waren begonnen.
Toen Maria naar haar werk was en José naar school, ging ik naar boven om even snel te douchen. Het (behoorlijk grote) raam van de badkamer op de eerste verdieping en de deur lagen er al uit. Slechts stofwolken resten nog. Oké, dan ga ik me wel meteen aankleden. Op weg naar mijn slaapkamer zag ik dat aan de andere kant van het huis ook Deventenaren bezig waren, in de slaapkamer van Anna & Kitty. "Jao, we bennen met vier, dus da gaat snel hé?" Ik benoemde de man die het duidelijkst Nederlands sprak tot hun woordvoerder en vroeg hoe het kon dat ze hier al bezig waren. "Nou de bovenste kozijnen passen niet en dus zijn we hier maar begonnen." Niets tegenin te brengen natuurlijk. Boerenlogica, had ik bijna gezegd.
Ik zal jullie de verdere (technische) details besparen en volstaan met het clichébeeld dat iedereen heeft van een verbouwing: een puinhoop, in dit geval dus in niet voorbereide kamers, die hadden ze zelf 'opgeruimd'.
Toen ze een kwartiertje later net zo makkelijk ook de echtelijke sponde gingen bevuilen met verrotte, gesloopte kozijnen, heb ik ze verteld dat ze verder overal af moesten blijven en dat ik koffie ging drinken bij mijn zus.
Zo, ik moet afsluiten want deze hoek moet nog ontruimd. Waarschijnlijk komen ze hier morgen dan niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten