Er is de afgelopen weken zo veel gebeurd dat om publicatie schreeuwde, dat ik geen zin had om eraan te beginnen. Inderdaad, daar ben ik een hele rare in. Want vlak voor onze vakantie in Zwitserland had ik ineens een baan. Weet ik veel, die kreeg ik van iemand.
Dat was wel even schrikken hoor. Van de ene dag op de andere was ik geen huisvader meer, maar inspecteur wegenonderhoud voor de Provincie Utrecht. Werken, dat was toch vroeg opstaan (6 uur in mijn geval) en tot een uur of 's avonds iets voor een werkgever doen? Lekker zeg.
Goed, Anna en Kitty voor het eerst naar school, papa na vier jaar weer aan het werk en de clubkampioenschappen van de tennisvereniging, allemaal tegelijk vorige week.
Dat moest wel fout gaan. Ik drink altijd een biertje na het tennissen. Soms twee. Drie als ik dorst heb. Meestal heb ik veel dorst. En iemand moet dat hek toch op slot doen 's nachts?
Om een lang verhaal kort door de bocht te maken: ik had een zware week. Van de andere dingen die niet helemaal top gingen noem ik het overlijden van een goede kennis (morgenmiddag ga ik naar de crematie, mijn werkgever weet nog van niks) en de opname van mijn schoonvader in het ziekenhuis na (vermoedelijk) een TIA. Mijn leven was vorige week een puinhoop.
Deze week maar eens puinruimen langs de provinciale wegen.
1 opmerking:
Hi Henk!
gefeliciteerd met je baan! ach, het maakt niet zoveel uit hoe je nu weer aan een baan zit en voor een werkgever werkt, als jij het maar naar je zin hebt. En zoniet dan weet je wat je moet doen!Toch? Maarruh, niet te snel he? ;-)
groetjes, Rachel. (nog steeds KPNner)
Een reactie posten