zondag

Achterstallig Proza (4)

Brufen (TennisZooi, gepubliceerd in clubblad Z.T.C, Oktober 2010)

Had ik dat eerder geweten! Al een jaar of twintig moppert mijn rug over - al te inspannende – activiteiten. Zo stopte ik vijftien jaar geleden met veldvoetbal na te veel gezeur van mijn achterkant. Nog een jaar of zes, zeven later gaf ik mijn zaalvoetbalcarrière eraan vanwege die zeikerd en ook daarna worstelde ik regelmatig tijdens de tenniscompetitie of -toernooien met mijn zwakke plek.
Ik heb heel wat fysiotherapeuten versleten, haptonomen gesproken, chiropractors bezocht en de laatste maanden zelfs een osteopaat zijn bankrekening gespekt om iets aan die ellende te doen. Welnu, dat is verleden tijd! Ik zal het uitleggen.

Begin september begon ik vol goede moed aan de clubkampioenschappen. Omdat ik de eerste vrijdag een beetje ziek was, besloot ik een ibuprofen-pilletje (brufen in de volksmond) voor de wedstrijd te nemen.
Lieve mensen, wat speelde ik dat hele weekend een partij of vijf, zes heerlijk ontspannen en pijnvrij! Het ging zo lekker dat een tegenstander tegen mij zei: “Ik wist niet dat jij zo goed kon tennissen!”.
In de loop van de week kreeg ik last van mijn rug en moest donderdagavond een dubbel spelen. Omdat ik niet van opgeven wilde weten bedacht ik een strak plan: ik nam een uur voor de wedstrijd een brufennetje! Toen ik van huis wilde gaan was mijn rug nog erg pijnlijk en nam er nog een. Op de club aangekomen klaagde ik tegen mijn tegenstanders over mijn pijnlijke plek en ging de baan op. Het werd 6-0 6-0. Voor ons (Ger en Lieve Henk)! Tijdens de wedstrijd nergens meer last van gehad. Het was een wonder.
Omdat ik niet in wonderen geloof ging ik zaterdag brufenvrij de baan op. Het ging ook best goed, qua rug en tennis. Tot ik, na winst in de eerste set, een (onnodig) sprintje trok en mijn ruggetje krak zei. Sta je heerlijk te mixen met je vrouw, moet je opgeven omdat smeerseltjes en oefeningen niets meer helpen.
Een paar uur later moest ik nog een dubbel spelen. Ik ging naar huis, nam een douche en twee brufennen en reed weer naar de tennisclub. De rest is geschiedenis, wat mij betreft.

Voortaan tennis ik alleen nog met twee biertjes (voor de ontspanning) en twee stuks
brufen (voor de wonderen) in mijn mik. Staat er volgend jaar twee keer 5 op mijn pasje.

Geen opmerkingen: