Willekeur

"Succes is een keuze," zei de vrouw die zojuist de staatsloterij had gewonnen. "Ik had toch ook een ander eindcijfer dan de zeven kunnen kiezen? Nou dan."
De meeste mensen kiezen niet voor ellende en toch gaan er elk jaar miljoenen uit elkaar, op de vlucht, dood aan enge ziektes of ander onheil. Ze krijgen vuurpijlen van anderen in hun oog, rijden op een snelweg waar een maniak ze met 220 km/u ramt, of zitten op een terras in Parijs en worden neergemaaid door een doorgedraaide fanaticus. Bij aanslagen en oorlogen hebben we het trouwens vaak over 'onschuldige' slachtoffers, terwijl meestal niet vaststaat of er serieverkrachters of maffiosi tussen de doden zaten. Slachtoffers van natuurgeweld noemen we nooit onschuldig. Misschien dat we ze voortaan allemaal willekeurige slachtoffers moeten noemen.

Nadat er in de afgelopen week twee kennissen veel te jong overleden, lukt het mij (weer) niet om positiever dan dit op het afgelopen jaar terug te kijken. Het is de willekeur waar ik het moeilijk mee heb.
Zou het niet fantastisch zijn, als er in 2016 eens een keer allen maar positieve willekeurige dingen zouden gebeuren? Daar zou ik voor kiezen.