Ik zit een beetje in dubio. Het gaat om een ethische kwestie die mij niet zint, terwijl de sportieve vooruitgang mij wél aanspreekt. En wat moet nu de doorslag geven? Ik zal het even uitleggen.
Behalve over een aantal bovenmatig getalenteerde voetballers -het grootste deel daarvan zit overigens meestal op de bank- beschikt Nederland ook over een paar aardige tennissers.
Als je de finale van Roland Garros mag spelen, kun je natuurlijk een beetje tennissen. Martin Verkerk heeft dan ook een redelijke basistechniek. Maar hij heeft vooral een goede opslag. En dat is meteen zijn grootste probleem. Ook dat zal ik even uitleggen.
Een jaar of acht geleden speelde ik een toernooitje in Alphen a/d Rijn. In de halve finale (jaja) kwam ik tegenover Martin te staan. Hij was toen een nog beperktere speler dan nu; met name zijn return was slecht. Mijn servicegames won ik makkelijk. Martin serveerde al wel boven de 200 km/u. Omdat ik die ballen niet zag komen kon ik ze ook niet terugslaan. Op 6-5 voor mij in de tiebreak kreeg ik per ongeluk een opslag van Martin tegen mijn racket; de bal ging nog over het net en binnen de lijnen ook! Martin sloeg hem niet terug; hij wilde net een bal gaan pakken voor het volgende servicepunt. In plaats van een bal te pakken liep hij echter naar het net en wenkte mij.
"Hoor eens, vriend", zei hij. "Ik sla zojuist een service keurig netjes binnen de lijnen. Ik zou het dan ook bijzonder op prijs stellen, als je het fatsoen zou proberen op te brengen om die dan niet terug te gaan slaan. Kwestie van respect, normen en waarden en zo."
Ik won dus de eerste set, maar verloor de partij en het respect van Martin Verkerk.
Als Martin tegenwoordig op Wimbledon een service geretourneerd krijgt, schrikt hij nog regelmatig. Je ziet hem denken: "Hallo, moet ik nou weer gaan bewegen om die bal terug te slaan? Hou 's effe lekker op zeg!"
Martin's coach heeft de grootste moeite om het voetenwerk van zijn pupil te verbeteren. Toen Martin tegen ondergetekende speelde hád hij helemaal geen voetenwerk. Dat had hij niet nodig. Niemand kon zijn opslag terugslaan.
De man met het beste voetenwerk van het ATP-circuit heet Sjeng Schalken. En ook dát is geen toeval. Sjeng heeft namelijk een service waar Betty Stöve zich kapot voor zou schamen. Van jongs af aan moest híj (zich) dus na zijn opslag (het) heen en weer lopen om de return terug te kunnen slaan.
De finale van Wimbledon haalt hij dus niet. Hij heeft te weinig "power".
Zou het niet mogelijk zijn om Martin en Sjeng te klonen en er één nieuwe tennisser van te maken? Volgens mij is er een arts in Italië die dat wel kan.
Wat een combinatie zou dat zijn: de kracht en de intensiteit van Martin en de professionaliteit en het voetenwerk van Sjeng.
Ja natuurlijk, ethisch gezien lijkt het nergens op, maar ondertussen zit ik wel in du(o)bio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten