Het is de tijd van de grote sportevenementen: het WK Voetbal, Wimbledon, de Tour de France en de open toernooien van Groenekan en Luck Raeck. Met name de eerste drie sportfeesten zijn altijd wel aan mij besteed. Benen op de bank, kopje koffie en een koekje erbij en sporten maar. Ik vond vooral de wedstrijd tegen Portugal erg vermoeiend. Voor de laatste twee toernooien had ik mij gekwalificeerd en heb ik inmiddels onder tropische omstandigheden tegen ballen aan staan meppen.
Zodra de temperatuur boven de 25 graden komt, daalt mijn activiteit naar het nulpunt. Ik blijf zo veel mogelijk binnen, beweeg minimaal en nu werden er ineens atletische prestaties van mij verwacht. Ik was er zo van in de war dat ik in Groenekan in de dubbel bijna een finaleplaats had gehaald! Mijn broer en partner trouwens ook.
Eerlijk is eerlijk, ook mijn tennistechnische vorderingen hadden een aandeel in de halvefinaleplaats en dus ook onze tennisleraar. Van hem heb ik geleerd om 'vooruit te tennissen'. De ballen vóór je raken terwijl ook je lichaam in een voorwaartse beweging is. Dat tennist inderdaad een stuk lekkerder. Vroeger dacht ik vaak: "Shit, mijn tegenstander slaat hem terug, ik moet weer!" Tegenwoordig gebeurt het wel eens dat ik denk: "Hoera, ik mag nog een bal slaan!"
Evenzo goed had ik het zondagmiddag wel behoorlijk gehad. Na twee zware partijen op de zaterdag moest ik op zondag een tweede ronde partij enkelen bij Luck Raeck. Ik stond tegenover een enorme fanaat, die 15 toernooien per seizoen afloopt en mij technisch en tactisch de baas was. Toch werd het nog enigszins spannend, vanwege mijn nieuw hervonden zelfvertrouwen. Alleen jammer dat mijn lichaam het in de tweede set wel leuk geweest vond, want ik was niet meer vooruit te bránden. Zelfs niet door de bloedhete zon. Ondanks de liters water die ik weg had lopen werken was ik behoorlijk oververhit.
Na de partij nam ik een paar biertjes, legde een natte handdoek in mijn nek en mijn benen op de stoel voor me. Een uurtje later dacht ik weer helemaal de oude te zijn. Toen ik echter een uurtje later thuis zat te eten, heb ik zitten zweten zoals ik nog nooit gezweten had! Ongelofelijk hoeveel water er uit mijn poriën kwam stromen!
Wat mij betreft mogen ze bij temperaturen boven de dertig graden alle tenniswedstrijden (maar in ieder geval die van mij!) afgelasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten