NB: Zoals gebruikelijk staat er in de kop 'gepubliceerd in Straatnieuws'. Zeker weten doe ik dat eigenlijk niet, want ik kan de krant momenteel bijna nergens krijgen. Hoe zijn jullie ervaringen met de verkrijgbaarheid van Straatnieuws?
Het was druk in de computerwinkel in de binnenstad. Ongeduldig tikte meneer Klant met zijn vingers op de balie, waar drie verkopers eenzelfde hoeveelheid kopers van adviezen en apparatuur voorzagen. Zichtbaar gegeneerd probeerde mevrouw Klant haar man tot rust te manen. "We zijn zo aan de beurt, Jan, hou je in", zei ze zo onopvallend mogelijk tussen haar tanden.
Ondertussen had koper A met duidelijke tegenzin een belachelijk dure inktcartridge voor zijn spotgoedkope printer afgerekend, zodat er een verkoper beschikbaar kwam. Wild gebarend en kuchend probeerde mijnheer Klant de aandacht van de vrije verkoper te trekken. De verkoper deed in zijn vrije tijd aan amateurtoneel en deed net of hij meneer Klant zojuist pas opmerkte.
"Mijnheer, kan ik u misschien ergens mee van dienst zijn?", sprak hij op nederige toon. Het sarcasme ontging meneer Klant.
"Ik wil die pc daar.", wees hij de verkoper naar een stelling vol digitaal vermaak. "Die blauwe."
"Een uitstekende keus, als ik zo vrij mag zijn. Als u even meeloopt? De blauwe zijn inderdaad van een prima kwaliteit. Daarnaast hebben zij standaard......"
"Ja, en dan wil ik graag dat flatscreen beeldscherm en die printer daar."
"Jan, moeten we niet eerst even rustig rondkijken?", probeerde mevrouw Klant.
"Rustig rondkijken, rustig rondkijken? We lopen hier al uren te hangen!", rondde Jan de tien minuten naar boven af. "Ik heb nog meer te doen!" Hoewel zijn vrouw niet kon bedenken waar haar man vandaag nog zo druk mee kon zijn, besloot zij zichzelf het zwijgen op te leggen.
Omdat de verkoper zijn standaard verhaaltjes over de apparatuur niet mocht houden van Jan, besloot ook hij verder te zwijgen. Er viel een ongemakkelijke stilte, waarin de verkoper wachtte op afdingpogingen van zijn eigenaardige klant. Deze kwamen niet.
"Oké, inpakken en wegwezen.", zei hij alleen.
Pas toen de verkoper in het magazijn was om de dozen te halen, durfde mevrouw Klant weer wat te zeggen.
"Je hebt niet eens afgedongen, Jan! Zoveel haast hebben we toch niet?"
Bedroefd over zoveel onbenul keek hij zijn vrouw aan.
"Waar hebben wij het autootje staan, schat? Precies, op het Paardenveldje. En hoeveel centjes moest ik in het metertje gooien voor een uurtje parkeren, lieverd? Inderdaad, tien eurootjes. En omdat ik maar achtenhalve euro had is de parkeertijd nu bijna om, dus als jij nog ergens een kopje koffie wilt gaan drinken, moeten we nog tien euro voor de meter en tien euro voor twee cappuccino hebben. Zullen we dat thuis maar doen, die koffie?"
1 opmerking:
Weer of geen weer (goed, hij staat dan ook binnen) bij de Boni Elinkwijk staat bijna dagelijks een straatkrantverkoper. En bij de Hema op de oudegracht weet Hakim niks anders dan dat tovernaars nog altijd met de scepter zwaaien.
Een reactie posten