Volgens de reclame moeten wij allemaal aan het 'Zwitser Leven'. Ze zeggen dat het een gevoel is, maar hoe moet je op gevoel als een Zwitser leven? En als ze dat níet bedoelen, wat bedoelen ze dan wel? Ik bedoel, wie kan het zich veroorloven om op zijn vijfenveertigste, rollebollend met een blonde Miep, een paar maanden in een Jeep door Jamaica te tuffen? Gaat 'Zwitser Leven' dat betalen en zo ja waarom? Dat kan alleen maar als je ze in de loop der jaren een paar ton aan premie hebt overgemaakt. Straatnieuws ziet me aankomen.
Ook mijn vrouw zou het niet waarderen, als ik haar en de kinderen in de steek zou laten voor een giechelende schoonheid in een betoverend landschap. Ik vind haar wel eens een zeurpiet, maar hier kan ik in komen. Nee, een Zwitserleven, dat wordt niets.
Stiekem wil iedereen wel eens een ander's leven; het leven van iemand anders. Jaap verdient meer geld, Rita ziet er beter uit, Roger doet hét met jouw hobby en de kinderen van Linda zijn slimmer, leuker en liever dan die van jou. De vraag is of iemand anders leven ook een beter leven is: te leven of te beter leven, dat is de vraag. Ik hou het er maar op dat een ander's leven een droom is en dat de meeste dromen bedrog zijn. Bovendien, als al je dromen uitkomen, heb je niets meer om over te dromen. En als ik ergens geen zin in heb, dan is het in een saai leven.
Dan denk je dat je het helemaal gemaakt hebt en dan wil je wéér een ander leven.
Nee, als je ontevreden bent over je eigen leven, probeer je niet iemand anders leven te krijgen, maar je eigen leven een beetje anders te krijgen.
Soms wil ik de drukte van de stad en de gejaagdheid van Nederland ontvluchten. Een 'cottage' in Ierland, groene heuvels, wat schapen en een pub; meer heb ik niet nodig. Hoewel het wat vroeg is voor mijn memoires worden ze daar geschreven, naast een aantal technisch en stilistisch perfecte en toch humoristische verhalen die prinses Laurentien (AKO trouwens ook) versteld zullen doen staan. En de drukte om mijn verhalen in Nederland zal mij niet raken, want ik lig tussen de appels en de peren, met mijn rug tegen de bananen, in mijn eigen stilleven, te werken aan mijn volgende meesterwerk.
Daar zou ik mee kunnen leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten