Wat leef ik toch in een geweldig land!
Een land waarin alleen familie en vrienden een burgemeester kiezen en dus krijgt de kandidaat met de grootste familie- en vriendenkring de meeste stemmen, maar dat zijn er toch nog veel te weinig, zodat de uitslag niet geldig is, maar dat geeft niets, want de enige andere kandidaat wilde toch eigenlijk niet echt en dat wisten die lui van de gemeenteraad ook wel, zodat ze die andere gast voordroegen als burgervader. Of zoiets, maar misschien wilt u het mij nog eens uitleggen, want ik ben al in een vroeg stadium afgehaakt, zo ergens rond de zomer toen steeds meer kandidaten ongeschikt bleken.
Dat is het mooie van je ergens niet in verdiepen, dan hoef je er ook niet zo veel mee. We moeten tegenwoordig al overal een beslissing over nemen, toch?
Ik moet helemaal zelfstandig mijn tandpastamerk uitzoeken, de school voor mijn kinderen, de sportclubs, mijn autoverzekering, mijn brillenzaak - die tegenwoordig gekoppeld is aan een jaarlijks wisselende ziektekostenverzekeraar, het pakket van de ziektekostenverzekeraar, het antivirusprogramma voor onze buitenlandse trips én voor onze pc, maar natuurlijk ook onze telefonie-, drugs- en internetprovider. Omdat ik vandaag druk was met de keuze van een geschikte pensioensregeling ben ik niet toegekomen aan een herevaluatie van de verrichtingen van onze stroom-, gas- en waterleverancier.
Daarnaast prangt de vraag óf we ons zaken kunnen veroorloven en zo ja welke, zoals kinderopvang of een ouderdomsverzekering. Doet er al iemand aan levensloop in Nederland?
En dan zal ik me druk gaan maken over welke PvdA-er volgens mij het beste met een voorzittershamer kan zwaaien? Ik dacht het niet.
Hoe meer we door Den Haag met onze neuzen in de marktwerking geduwd worden, des te meer staan wij voor keuzes waar we nooit om gevraagd hebben. Mijn buurvrouw heeft nooit de behoefte tot een vergelijkend stroomonderzoek gevoeld, schat ik in en welke Nederlander vond het een strak plan om verzekeringsmaatschappijen tegen enorme tarieven de kosten van een tweejaarlijkse bril te laten vergoeden? Dáár heb ik ze het volk nooit over horen raadplegen.
Bij ons smijten de posterijen, de spoorwegen, de zorgverzekeraars en de nutsbedrijven alleen met geld voor directieleden en reclamecampagnes, terwijl ze er in Amerika nu achterkomen dat het niet zo slim was om het leger te privatiseren. Alles verandert in een schiettent. De controle is weg, misschien de burgers maar weer eens vragen of ze daar een rol in kunnen spelen? En dan moeten we van D'66 ook nog eens over elke politieke scheet nadenken. Laten die lui in Den Haag eens gaan doen waar we ze voor aangesteld hebben: het land regeren, primaire taken zelf in de hand houden en keuzes maken.
Laat mij alsjeblieft met rust, zeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten