Humor en Wereldvrede(2)

In mijn overtuiging dat ik aan een half woord genoeg heb, om de goede verstaander duidelijk te maken hoe mijn wereldbeeld eruit ziet, heb ik bij een aantal mensen een verkeerde boodschap overgebracht.

Wat bedoelde ik niet?

· Christenen zijn humorloze mensen.
· Bush en Sharon maken nooit grapjes.

Wat bedoelde ik wel?

· Het instituut (kerk, gebedshuis, politieke of culturele stroming) waar mensen hun gemeenschappelijke overtuiging belijden, is zelden of nooit een plaats waar gerelativeerd wordt. Laat staan met andersdenkenden.
· Ik vind humorloosheid gevaarlijk.

Hoe zit dat dan volgens mij?

· Als eind jaren dertig het Duitse volk zijn relativeringsvermogen had gebruikt, had het smakelijk gelachen om de onzinnige verhalen (over Joden b.v.) van Adolf Hitler en de man onmiddellijk verbannen naar Antartica. Maar ja, Duitsers en humor, hè?
· Om/met de almachtige Chinese communistische partij valt niet echt te lachen. Het Tibetaanse volk kan dat al helemaal niet. O.a. vanwege haar geloof wordt zij onderworpen en getiranniseerd.
· 14-jarige jongetjes sterven voor Allah en het Palestijnse volk om zo veel mogelijk Joden te doden. Het gebrek aan relativering ten top! Overigens vind ik sterven voor Allah (of wie dan ook) na je 18-de verjaardag net zo absurd.
· Dierenactivisten die elk gevoel voor decorum verliezen en huizen en boerderijen in brand (dreigen te) steken.
· Moslimleiders (in Indonesië b.v.) die oproepen te bidden voor moslimbroeders waar ook ter wereld, als er Islamitische slachtoffers zijn. Selectieve/f verontwaardiging/mededogen.

Wil de lezer nu even therapeutisch met mij lachen?