STRESS(20)
Via Teletalent naar CSN naar KPN BUBC BLCS LSDM (8)
Hoewel dat ongetwijfeld aan mij ligt, vind ik de cursus verpletterend saai en krijg ik ook de tweede dag steeds meer het gevoel dat ik niet meer dan een toeschouwer ben; dit gaat toch niet over mij? Ze hebben het over assertiviteit, de RET-methode, we doen rollenspelletjes en gaan in groepjes opdrachtjes maken; wat een doffe ellende! Hier ga ik toch geen stap mee verder komen? Ik vind het vooral vervelend dat je twee dagen lang continue met de reden van je aanwezigheid wordt geconfronteerd; zelfs in de lunchpauze, tijdens het diner en aan de bar wordt er over het lesmateriaal en onze persoonlijke drama’s doorgekwebbeld. Ik doe mijn best om de boel een beetje op te naaien en relativerende grapjes te maken. Helaas vind ik meestal alleen bij Carla gehoor. Zij zet mij als enige echt aan het denken.
Tijdens onze tweede bijeenkomst verblijven wij in één of ander jachthavenhotel in Loosdrecht. Het is half juni, het weer is prachtig en de terrasstoelen zitten uitstekend! Helaas brengen wij het grootste deel van de tijd door in een bloedhete conferentieruimte en vermaken ons met vergelijkbare bezigheidstherapieën als de vorige keer. Inmiddels vind ik de pauzes het boeiendst. Niet alleen vanwege de mogelijkheid om te roken, maar ook omdat je dan de gelegenheid hebt om ervaringen uit te wisselen met je medecursisten. Tijdens de tweede dag heb ik op het terras een kort maar hevig gesprek met Carla. Het gaat over mij. Wat ik ga doen wil ze weten. Ja, als ik dat nou maar eens wist, zeg ik. “Lul niet man, dat weet je best!” Zegt ze. Ik probeer haar te overtuigen van mijn onwetendheid. Tevergeefs. “Je weet heel goed wat je wilt, je doet het alleen niet”, weet ze zeker.
Als ik twee weken later in mijn bed lig, gaat er een lampje bij me branden. Maria wordt er niet wakker van, want het schijnt alleen voor mij. Ik vertel eigenlijk al jaren aan iedereen die het maar horen wil welke kant ik eigenlijk op zou willen, om er onmiddellijk aan toe te voegen dat dat natuurlijk niet reëel is. Iets met sport, de muziek en schrijven; maar ja dat kan natuurlijk niet. Wat lul ik nou? Natuurlijk kan dat wel, je moet het alleen wél gaan dóen natuurlijk! En dat is wat mijn lichaam mij al die jaren al probeert te zeggen! “Je moet gaan doen wat je wilt, Henk!”
wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten