Vandaag heb ik afscheid genomen van mijn vrienden van de Stichting Spine & Joint Centre, een medisch specialistische zorginstelling voor de behandeling van ernstige, chronische (pijn-) klachten van rug, bekken en nek. Met vijf meisjes, twee jongens en een stuk of vijftien therapeuten ben ik acht weken aan het stoeien geweest om de klachten van mij en de zeven andere patiënten inzichtelijk en behandelbaar te krijgen. Zoals wel vaker gebeurt (als ik mij in dit soort zaken stort), boeken mijn groepsgenoten betere resultaten dan ik. Waar de rest soepeler en pijnvrijer (mooi woord) ging bewegen, kreeg ik het voor elkaar om afgelopen maandag, tijdens de therapie (!) door mijn rug te gaan. Ik vind dat een prestatie. Dank u.
 |
| Soepele Henkie |
Nee, dit betekent niet dat ik gefaald heb, want ik heb in R'dam ook geleerd om mijn eigen therapeut te zijn. In de komende tijd ga ik met mijzelf aan de slag. Als je dan toch een patiënt moet behandelen, dan maar gelijk een lastige.
Ik verwacht ook veel van mijn nieuwe whatsapp-vrienden (die 2 jongens en 5 meisjes), die mij mobiel gaan ondersteunen in mijn queeste naar een pijnloze toekomst. Dat verwachten ze van mij natuurlijk ook. En terecht. Niet voor niets is mij gevraagd of ik het team van
SJC wil komen versterken.
Ik twijfel nog. Eerst die lastige Bongers maar eens aanpakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten