Je kent dat wel. Zo'n groepje (ex)collega's dat eens in de zoveel tijd met elkaar uit eten gaat. Daar hebben wij ook last van. Wij doen het met zijn achten, al een jaar of vijf, zeven. De één is nog anders dan de ander anders is. Andere karakters, woonplaatsen, overtuigingen, huidskleuren, samenlevingsvormen, levensvormen, maar allemaal zin om twee of drie keer per jaar over die goeie ouwe tijd te mijmeren. En die goeie ouwe tijd was bij CSN en KPN in Leidschendam, 'of all places'. En we bellen nooit.
Enige puntje van verbetering is het maken van de afspraak. Dat gaat (niet zo goed) per mail.
Gemiddeld zijn er 1767 mailtjes nodig (hoewel; nódig zijn de meeste niet) om tot een afspraak te komen. Het grootste probleem is meestal de datum. Vraag me niet hoe het kan, maar het is altijd de schuld van de datum. Of hij is te vroeg, of hij is (je raadde het al) te laat, te ongelukkig komt ook vaak voor en bijna altijd is hij ongeschikt. Data? Nooit aan beginnen! De discussie over het beste voedsel loopt ondertussen gezellig mee.
Als er dan na een week of wat en een mailwisseling of 620 een dag wat minder lastig is gebleken slaat het noodlot toe. De cavia wordt ongesteld.
Nu hebben wij een prachtige spreuk binnen onze club en die luidt: "eten voor allen, allen voor eten!" Dus als er iemand verhinderd is, gaan we (meestal) niet. Lekker dan.
Twee van de leden bekijken het dan ook allemaal rustig vanaf de zijlijn en wachten af tot de grote dag is gekomen. Daar zie je nooit een mailbericht van verschijnen. Zij maken zich niet druk, terwijl Henkie en viereneenhalve (ex)collega zich inspannen om een nieuwe datum en locatie te prikken. En díe zijn lastig; dat weten we inmiddels. Had ik al verteld dat er zelfs Ajax-supporters binnen onze vereniging getolereerd worden? Die willen nog geen training van de C-jeugd overslaan.
Maar als onze peecees oververhit zijn van de overuren, komt er op een mooie dag toch weer witte rook uit: we hebben een datum!
Op de twaalfde van aanstaande november gaat het gebeuren bij een anonieme Griek in een centraal gelegen stad. We zullen weer één zijn als nooit tevoren en de obers terroriseren met onzinnige bestellingen en ingewikkelde afrekeningen We gaan te veel eten, te veel drinken, lachen, te veel collegae van vroeger beschimpen, te veel overdrijven over hoe leuk het vroeger wel/niet was en te vroeg naar huis. Want dát blijft meestal de overheersende gedachte na een avondje samen: we hebben eigenlijk geen zin om afscheid te nemen en hadden een hotel moeten boeken!
Nou ja, dan prikken we toch gewoon even een nieuwe datum!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten