zaterdag

Een Kerstverhaal (2)

In november 2002 kreeg hij het te horen, dat hij overcompleet was. Hij was te veel , ze moesten hem niet meer bij KPN. Ergens anders ook niet trouwens, daar kwam hij al snel achter.
Omdat hij niet wist hoe hij zijn dagen moest vullen ging hij gokken. Eerst alleen in gokhallen, later ook in het casino. Hij bracht er al zijn geld en zijn schulden naar toe. Na maanden van praten en therapieën gaf zijn vrouw hem ook op. Ze wilde van hem scheiden.
In oktober 2003 trok Harry in een ranzig kamertje in de binnenstad, voor 450 euro per maand. Die Harry nooit had, euro's, laat staan vierhonderdenvijftig. Binnen twee maanden werd hij door zijn huisbaas op straat gezet.

En daar zat hij nu nog. In het begin was hij nog wel eens 'thuis' geweest om zijn kinderen te zien, maar al gauw durfde hij die niet meer onder ogen te komen. Op zijn zwerftochten door de stad was hij Wim tegengekomen. Wim was ook gescheiden en woonde voor 450 euro op een smerige kamer. Gelukkig had Wim nog wél geld voor de huur en een bakje koffie. Harry had nog wel eens overnacht bij Wim, hoewel de huisbaas dat niet wilde hebben. Ze noemden hem Scrooge. Die man had nog geprobeerd om Harry te laten betalen voor de nachten dat hij was gebleven.

"Waar wacht ik eigenlijk nog op?", dacht Harry, terwijl hij in zijn binnenzak naar een plastic zakje zocht. Van de opbrengst van elf fietsen had hij een aardige hoeveelheid heroïne gekocht. Dat had hij best goed gedaan, al zei hij het zelf.
"Het is dan misschien niet makkelijk - zelfmoord plegen - maar er zijn ergere manieren om te gaan dan één keertje verschrikkelijk high worden. Het moet tóch gebeuren dus laat ik het dan nu maar doen."
Het plastic zakje was er nog.

Wordt vervolgd

Geen opmerkingen: