Uitzicht vanaf balkon (foto ©HenkBongers Photolab 2001)
Al járen maak ik (voormalige) vrienden en kennissen gek van jaloezie door ze te vertellen dat ik een week naar de flat in Bardolino ga. Bij voorkeur twee keer per jaar. Heerlijk is dat!
Helaas hebben mijn sadistische - om niet te zeggen sardonische - genoegens geen doorslaggevende rol mogen spelen in de besluitvorming over de verkoop en is er wéér een stukje Gardameer in Duitse handen terechtgekomen (Duitsers doen tegenwoordig zonder veldslagen aan gebiedsuitbreiding). Eeuwig zonde.
Een voorjaar zonder weekje Lago di Garda. Kan dat? En hoe moet dat dan? En wie gaat ons daarbij helpen? Krijgen wij psychische begeleiding?
Geen kelners meer die Duits terugpraten na jouw bestelling in vloeiend Italiaans, geen fietstochten meer in de bergen, geen overweldigende panorami, geen tochtjes naar Venetië, Verona of Milaan, geen zwoele avondwandelingen langs het meer.
Zelfs niet in het najaar.
De zon gaat onder aan het meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten