STRESS(6)

Ik had nog nooit een baan verloren. Ik had zelfs nog nooit gesolliciteerd toen metaalgroothandel Rijnvis B.V. werd verstoten (“Wij trekken ons terug op onze corebusiness” heet dat in vakjargon) door moederbedrijf Billiton. Acht jaar daarvoor werd mij gevraagd of ik een vaste baan wilde. Als uitzendkracht voor Rijnvis had ik dus ja gezegd en “binnenkort ga ik écht werk zoeken” gedacht. En nu ging de tent dicht.
Het moest een waardig afscheid gaan worden. Persoonlijk dacht ik aan een afscheidsfeest. Samen met mijn collega Willem huurde ik een zaaltje aan de Oudegracht en een bandje. Niet zomaar een bandje, nee, het zeven man sterke “De Heiland”. Ruim voor de definitieve sluiting werd het hele Rijnvispand volgehangen met affiches (“FEEST, we zijn onze baan kwijt!”). Met zijn tweeën hebben Willem en ik alle 159 medewerkers persoonlijk uitgenodigd. Behalve de directieleden, die hun onverkwikkelijke opdracht -het ten gronde richten van de zaak- zo professioneel hadden uitgevoerd. Het werd een grandioos feest. Dachten we.

Het werd een ramp(je). Om 20.00 uur kwamen de eerste gasten: de bandleden. Om 21.00 uur waren er elf betalende gasten. Ik heb mij mijn hele leven niet zo opgelaten gevoeld. Vooral ten opzichte van de beheerder van de feesttent, die afhankelijk was van de omzet op die avond. De dame in kwestie nam het echter bijzonder sportief op. Ze vond het vooral vervelend voor óns. Gedurende de avond zijn er niet meer dan de genoemde elf mensen binnen geweest. Om de schade voor de beheerder te beperken, besloten Willem en ik het op een zuipen te zetten. Bijkomend voordeel was dat, in onze beschonken toestand, het aantal bezoekers verdubbeld leek. Tegen sluitingstijd heb ik, op aandringen van de gitarist van “De Heiland” (een bekende van mij), een historische uitvoering van “This land is your land” ten beste gegeven. Ik ben ervan overtuigd dat het niet om aan te horen was, hoewel 63% van de gasten (7 stuks) mij anders wilde doen geloven. Een avond om nooit te vergeten.
Dat de financiële tegenvaller (elf betalende gasten) nog groter uit zou gaan pakken, wist ik toen nog niet. Ik heb de voorgeschoten Fl.300.- voor de zaalhuur namelijk nooit van Willem terugontvangen. Misschien had ik toch niet zulke gewéldige collegae!

morgen verder